جولان سایت‌های همسریابی در سکوت

به گزارش ۵۹۸ به نقل از ایسنا، انواع دوستی‌های قبل از ازدواج و پیدایش فضای مجازی روز به روزعامل پوست اندازی نسل قبلی و پیدایش نسلی شد که به دنبال همسر آینده خود در کوچه پس کوچه‌های سایت‌های همسریابی، تاس بخت و اقبال خود را به بالا پرتاب می‌کنند تا شاید هنگامی که بر زمین می‌نشیند جفت شش بیاید.

اما آشنایی‌هایی که در محیط‌های مجازی مانند چت روم‌ها، فیس بوک و سایت‌های همسریابی صورت می‌پذیرد تا چه میزان می‌تواند بنیان‌های یک ارتباط درست و زمینه‌های تشکیل یک زندگی مستحکم را رقم بزند؟

 بهرام بیات، جامعه شناس و استاد دانشگاه در مورد فعالیت‌ سایت‌های همسریابی معتقد است: سایت‌های همسریابی با روش‌های نوین تبلیغاتی، با تاکید بر ویژگی‌های روان شناختی، زیبایی شناختی و … نیازها و تمایلات نسل جدید که عموما نیازهای جنسی است را درک کرده‌اند و خیل عظیمی از افراد را به فضای خود وارد می‌کنند.

هرچند عموم کارشناسان نگاه مثبتی به پیدایش سایت‌های همسریابی دارند؛ اما شرایط این سایت‌ها را در حال حاضر اصلا قانون مند و قابل اعتماد نمی‌دانند و وجود هویت‌های جعلی و غیر واقعی را در این سایت‌ها بسیار خطر آفرین می‌دانند.

عزیزاله تاجیک اسماعیلی – نایب رییس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران – با تاکید بر اینکه سایت‌های همسریابی یک ابزار کمکی در فرآیند ازدواج است، می‌گوید: هیچ تضمینی برای صحیح بودن هویت افراد در سایت‌های همسریابی وجود ندارد و تعاملی که در این فضا صورت می‌پذیرد اصلا قابل اعتماد نیست.

وی ادامه می‌دهد: به عنوان یک فرد فعال و کنشگر وقتی وارد این فضای مجازی می‌شوید با هر تعداد هویتی می‌توانید خود را معرفی کنید و به هیچ وجه نمی‌توان تشخیص داد اطلاعات این اشخاص درست یا نادرست است و برای جذب دیگران می‌تواند از خود یک موجود واهی که دارای ایده آل و امکانات بسیار است بسازد.

دبیر کل جامعه فاطمیون نیز از سایت‌های همسریابی بیشتر برای دوست یابی یاد می‌کند و می‌افزاید: افراد با چت کردن، با یکدیگر دوست می‌شوند و سرانجام این روابط، معمولا ازدواج نیست.

به گفته طاهره رحیمی ازدواج مهمتر از آن است که افراد بدون مطالعه کافی و ندیده و نشناخته تنها بر اساس ارتباط خود در سایت‌های همسریابی بخواهند به آن بپردازند، از سوی دیگر نیزهرچقدر به سمت مدرنیته شدن پیش برویم روابط انسان‌ها کمتر و در نتیجه شناخت آنان از یکدیگر کاهش می‌یابد، بنابراین شاید بتوان با بسترسازی مناسب در آینده از سایت‌های همسریابی به منظور ازدواج جوانان استفاده کرد.

بیات نیز در عین حال که سایت‌های همسریابی را ظرفیتی می‌داند که می‌تواند جوابگوی نیازهای جوانان در زمینه ازدواج باشد، اظهار می‌کند: عدم ورود دولت و سیستم‌های نظارتی برای کنترل سایت‌های همسریابی عامل گسترش روز افزن این سایت‌هاست.

مجوز نداشتن فعالیت این سایت‌ها بارها توسط نهادهای متولی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد و وزارت ورزش و جوانان اعلام شده است، اما مهم این است که این سایت‌ها همچنان به صورت علنی در فضای مجازی در حال فعالیت و عضو گیری هس