کنوانسیون “سایبر کرایم” مشهور به کنوانسیون بوداپست، نخستین معاهده بین‌المللی محسوب می‌شود که در جست‌وجوی جرایم رایانه‌ای و یا اینترنتی از طریق هماهنگ کردن قوانین ملی، بهبود شیوه‌های تحقیقاتی و افزایش همکاری‌ها میان ملت‌ها بوده است.
کنوانسیون توسط شورای اروپا در شهر استراسبورگ فرانسه و با مشارکت فعال کشورهای ناظر آن یعنی کانادا، ژاپن و چین تشکیل شد و یکم ماه ژوئیه سال ۲۰۰۴ لازم الاجرا شد و به امضای ۴۳ کشور از جمله کانادا، ژاپن، آمریکا و جمهوری آفریقای جنوبی و غیره رسیده و ایالات متحده آمریکا نیز شانزدهمین کشوری بوده که این کنوانسیون را به تصویب رسانده است و در یکم ژانویه سال ۲۰۰۷ در این کشور لازم‌الاجرا شد.
کنوانسیون مذکور که نتیجه کار چهار ساله متخصصان اروپایی و بین‌المللی است، نخستین معاهده بین المللی در رابطه با جرایمی به شمار که از طریق اینترنت و دیگر شبکه‌های رایانه‌یی و به خصوص در حیطه نقض کپی‌رایت، کلاهبرداری رایانه‌یی، هرزه‌نگاری کودکان و نقض امنیت شبکه انجام می‌شود و شامل یک سری شیوه‌ها نظیر جست‌وجوی شبکه‌های رایانه‌یی و کسب اطلاعات درباره این شبکه‌ها جهت تحقیق و بررسی است.
هدف اصلی این کنوانسیون دنبال کردن یک سیاست رایج کیفری در جهت حفاظت از جامعه در برابر جرایم سایبری، به ویژه از طریق اتخاذ قوانین مناسب و گسترش همکاری‌های بین‌المللی است.
جرائم سایبری در این کنوانسیون به شرح زیر است:
دسترسی غیرقانونی، رهگیری غیرقانونی، ایجاد اختلال در اطلاعات، ایجاد اختلال در سیستم، سوء استفاده از دستگاه‌ها، جعل اسناد مرتبط با رایانه، کلاهبرداری مرتبط با رایانه، جرایم مربوط به هرزه نگاری کودکان و جرایم مرتبط با کپی‌رایت. اکنون سایبر تروریسم نیز در چارچوب این کنوانسیون مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرد.
امروزه سایبر تروریسم خطرناک‌تر از تروریسم سنتی است؛ سایبر تروریسم را می‌توان این گونه تعریف کرد: «اقدامات برنامه‌ریزی شده و هدفمند با اغراض سیاسی و غیرشخصی که علیه رایانه‌ها و امکانات و برنامه‌های ذخیره شده در درون آنها از طریق شبکه جهانی صورت می‌گیرد و هدف از چنین اقدامی نابودی یا وارد کردن آسیب‌های جدی به آنهاست».
با وجود چنین کنوانسیونی و با وجودی که بسیاری از کشورها از جمله آمریکا که همواره مدعی حفظ حقوق بشر بوده و با امضا کردن آن نسبت به تایید محتویات مربوطه و تقبیح جرایم سایبری اقدام کرده‌اند و هر از چندگاهی اعلام می‌کنند که قربانی حملات سایبری یا همان سایبر تروریسم هستند و معمولا کشورهای هدفی مثل ایران را به عنوان خطر برای خود می‌شمارند…اما واقعیت چیز دیگری را نشان می‌دهد و مبین این موضوع است که خود این مدعیان، منشاء آغاز حملات تروریستی در فضای سایبر هستند.
هر از چند گاهی اخباری مبنی بر رخداد حملات سایبری می‌شنویم؛ جدیدترین نمونه این حملات، یک حمله سایبری به سایت اینترنتی وزارت نفت و برخی شرکت‌های تابعه آن بود که ظاهرا این اتفاق تنها مربوط به سایت‌های وزارت نفت نبوده و برخی از سایت‌های صنعتی را هم شامل شده است.
گفته می‌شود این حمله سایبری که از اسفند ۹۰ دراین حوزه اتفاق افتاده و در روزهای گذشته به اوج خود رسیده ناشی از ورود ویروسی به نام “وایپر” است که اطلاعات برخی از رایانه‌های این شرکت‌ها را پاک کرده است.
نمونه دیگر زمانی بود که هکرهای آمریکایی و صهیونیستی پس از آن که شبکه پرس تی‌وی تصاویری از هواپیمای جاسوسی پیشرفته آمریکایی که پس از ورود به حریم هوایی ایران از سوی نیروهای مسلح تحت کنترل در آمده بود، را به نمایش درآورد حمله‌ای سایبری به پرس تی‌وی ترتیب داد.
سایت گرداب در گزارشی به نقل از کارشناسان آورده است بیش از ۶ ماه است که ایران تقریبا هر روز یک حمله بزرگ سایبری را خنثی می‌کند. این آمار به جز حملات کوچکی است که بدون مداخله نهادهای پدافندی رسمی و از جانب مسوولان انفورماتیک دستگاه ها به طور مستقیم خنثی می شود.
بر اساس این گزارش اگرچه تلاش فراوانی برای پوشاندن رد این حملات از جانب مهاجمان انجام شده ولی هم اکنون مستندات کارشناسان ایرانی درباره دو موضوع کامل است: اول اینکه این حملات از جانب بخش‌های ویژه عملیات سایبری در ارتش و دستگاه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی با اطلاع کامل دولت آنها هدایت می‌شود و دوم، آمریکا و انگلستان امکانات تکنولوژیک خود را به طور کامل در اختیار این پروژه قرار داده‌اند به طوری که NSA (آژانس امنیت ملی آمریکا) که نهاد ملی شنود و عملیات سایبری در این کشور است، بخش ویژه‌ای برای حمله سایبری به ایران ایجاد کرده و MI5 (سرویس امنیت داخلی انگلستان) هم کارشناسان و تجربیات خود را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داده است.
اخبار متعدد هم بیانگر این بود که وزارت دفاع آمریکا در جلسه‌ای با نمایندگان کنگره اعلام کرده که پنتاگون در حال بهره برداری از سریع‌ترین روش دستیابی به ملزومات مورد نیاز است که مقامات این سازمان را قادر می‌سازد تا در صورت نیاز فوری، قابلیت‌های نوین جنگ سایبری را ظرف چند روز یا ماه توسعه بخشند.
این گزارش تشریح می‌کند برنامه فوق که تحت نظارت هیئت مدیره ارشد سرمایه‌گذاری سایبری به اجرا در می‌آید، ماموریت دارد تا با هدف ردیابی فوری حوادث در فضای سایبری، روند آهسته و قدیمی دستیابی به ابزارهای جنگی را اصلاح کند.
این کنگره، با استناد به قانون دفاعی که سال گذشته وضع کرد، به پنتاگون دستور داد تا راهبردی را ارائه بدهد که بتواند امکان دستیابی فوری به ابزارها، کاربردها و سایر قابلیت های جنگ سایبری را فراهم سازد. پنتاگون ماه گذشته گزارشی را به کنگره تقدیم کرد که در واقع این راهبرد را تبیین می‌کند.
این گزارش نشان می‌دهد که روش دستیابی به قابلیت‌های جنگ سایبری به دو بخش جداگانه تقسیم می‌شود -روش سریع و روش دقیق- که بسته به فوریت موضوع از آنها استفاده خواهد شد. به نقل از واشنگتن پست، “پنتاگون” در حال تولید نسل جدیدی از سلاحهای سایبری است.
نسل بعدی سلاح های سایبری قادرند شبکه های دشمن را حتی اگر به اینترنت وصل نباشند، از کار بیندازند. این هدف، هدف اصلی تیم های تحقیق و توسعه پنتاگون است. گزارش واشنگتن پست می افزاید: ارتش ایالات متحده در حال افزایش تلاش های سایبری خود برای استفاده از این سلاح‌ها در ایران و سوریه است. پنتاگون می خواسته از تکنولوژی سلاح سایبری خود در ماموریت ناتو در لیبی استفاده کند، اما متوجه شد که برای توسعه مناسب این سلاح حداقل یک سال وقت لازم دارد.
گزارشهای دیگر بیانگر این است که پنتاگون تنها در سال جاری، ۳٫۴ میلیارد دلار در زمینه تکنولوژی سایبر هزینه کرده است. به نظر می رسد، اولین سلاح دیجیتالی که کرم اینترنتی “استاکس‌نت” نام داشت که در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، تاسیسات هسته‌یی ایران را هدف قرار داده بودند. برخی “موساد” را عامل این حمله دانسته و ادعا کردند ایالات متحده در توسعه این ویروس نقش داشته است. با این وجود این کرم فاقد دقت و پیش بینی پذیری لازم برای کاربردهای نظامی است.
در برخی گزارش‌ها و به نقل از یکی از مقامات نظامی آمریکایی اعلام شد نسل جدید سلاحهای سایبری پیشرفته تر خواهند بود و از روشی بسیار متفاوت با استاکس‌نت عمل می کنند. اگر من بخواهم یک سیستم دفاعی هوایی را از کار بیندازم، باید صورت دقیق بدانم که چه اتفاقی خواهد افتاد.
در هر حال کارشناسان بر این عقیده‌اند که ویروس اسرائیلی- آمریکاییِ استاکس‌نت در شرایطی طراحی شد که ایران توانسته بود با وجود سنگین‌ترین تحریم‌ها، پیشرفت‌های عظیمی در برنامه هسته‌ای خود بردارد و هیچ خللی در اراده ملت ایران وارد نشود، این ویروس باید آرزوی آمریکا و رژیم صهیونیستی، یعنی توقف برنامه هسته‌یی ایران را محقق می کرد که ناکام ماند.
نشریه ستاد مشترک ارتش آمریکا در مقاله‌ای با عنوان “استاکس‌نت و استراتژی: عملیات ویژه در فضای سایبری”، علاوه بر اینکه از استاکس نت به عنوان یک شکست استراتژیک یاد می‌کند، به بیان برخی ادعاها پرداخته و نهایتا جسورانه به داشتن برنامه حمله مجدد، اعتراف می‌کند.
استاکس‌نت معادل دیجیتالی موشک‌های “شلیک کن و فراموش کن” تلقی می‌شود و این نگرانی را ایجاد کرده است که جنگ سایبری ممکن است منجر به نتایج فاجعه باری در قرن بیست و یکم ـ قرن شبکه‌ای شده پیچده ـ شود که جنگ اتمی ابرقدرتی قرن بیستم می توانست ایجاد کند.
در هر حال در کشور ما چندی پیش به دستور مقام معظم رهبری شورای عالی فضای مجازی تشکیل شد، این شورا فرابخشی است و ترکیب آن را تمامی وزارتخانه های کلیدی و مطرح و سازمانها و دستگاههای مرتبط این حوزه تشکیل می دهند که این خود حرکتی قابل توجه برای ساماندهی این حوزه به حساب می آید
خاطرنشان می شود رهبر معظم انقلاب اسلامی در تاریخ ۱۳۹۰٫۱۲٫۱۷ طی حکمی ضمن تاکید بر تشکیل شورای عالی فضای مجازی کشور، اعضای حقیقی و حقوقی آن را منصوب کردند که ریاست این شورا بر عهده رییس جمهور است.
نخستین جلسه شورای عالی مجازی در روز ۲۷ اسفند ماه سال گذشته با حضور سران سه قوه و به ریاست رییس جمهوری تشکیل شد.
در این جلسه همچنین اعضای این شورا به بیان دیدگاه و نقطه نظرات خود درخصوص نحوه شکل گیری مرکز ملی فضای مجازی، مبانی، فرصت‌ها و بهره گیری از فرصت‌های ملی پرداختند که به گفته کارشناسان میتواند گام موثری در جهت ساماندهی فضای سایبر باشد.
۲۱۲۱
دانلود
خبرآنلاین