خاطره بازی‌ با نماآهنگ‌های تلویزیونی

مردم عموما با آواهای موسیقایی ارتباط بیشتری برقرار می‌کنند و نواها در دلشان خانه می‌کند. نماآهنگ‌ها این قابلیت را دارد که در کنار پخش موسیقی، تصاویری مرتبط با آن نیز پخش کند و چشم و گوش مخاطبان را درگیر جذابیت‌های خود نماید. آنها به واسطه قالب کوتاه و متنوعشان در انتقال یک حس یا مفهوم موفق عمل می‌کند.

چند وقتی است که نماآهنگ‌های نمایشی جذابی در فواصل برنامه‌های مختلف تلویزیون پخش می‌شود. این نماآهنگ‌های نمایشی شناسنامه هم دارد.

در این شناسنامه هم نام آهنگساز، خواننده، تنظیم‌کننده و از همه مهم‌تر نام سریالی که این موسیقی متن یا تیتراژ زیبا را داشته است، دیده می‌شود.

بسیاری از این نماآهنگ‌ها مربوط به سریال‌های پربیننده‌ای است که عمدتا خواننده مطرحی نیز تیتراژ آن را خوانده است.

این‌که آهنگ تیتراژ یک سریال مطرح تلویزیون که شاید مربوط به سال‌ها قبل باشد در خانه‌ها بپیچد یک جور یادآوری زیباست و وقتی این حس تکمیل می‌شود که تصاویری از صحنه‌های سریال مربوط نیز پخش شود؛ سریال‌هایی که بخش زیادی از خاطرات ما را اشغال کرده‌ است و صحنه‌ها و سکانس‌های به‌یادماندنی‌شان را خوب به خاطر داریم، حالا توسط نماآهنگ‌هایی کوتاه و با موسیقی خاطره‌انگیز دوباره در ذهن ما رنگ می‌گیرد.

شاید بتوان این اقدام تلویزیون را گامی برای ماندگارتر شدن صحنه‌های به‌یادماندنی سریال‌های مورد علاقه بینندگان دانست؛ سریال‌هایی که شاید به خاطر گذشت سال‌ها از خاطر مخاطبانشان پاک شده باشد و یادآوری گزیده‌هایی از این سریال‌ها می‌تواند محبوبیت آنها را به یاد مردم بیاورد و حس نوستالژیک مخاطبان را قلقلک دهد.

مهراوه فردوسی