خداحافظی ظریف با هدیه ولاسکو

ورزش > والیبال – بهترین کاری که ظریف کرد این بود که در اوج از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

مهری رنجبر:هیچ کس فکرش را هم نمی کرد،اما اتفاق افتاد. فرهاد ظریف با بوسیدن گوشه زمین،با تیم ملی والیبال خداحافظی کرد.بعداز برد ایران از ژاپن در جام قهرمان قهرمانان دنیا.لیبروی تیم ملی والیبال که بعداز لیگ جهانی تصمیمش را برای رفتن گرفته بود اما خولیو ولاسکو سرمربی تیم ملی رای او را زد. زد تا بماند.هرچند خودش هم قبل از رفتن تیم به ژاپن تردید داشت ،آن هم به خاطر اینکه با ولاسکو صحبت نکرده بود و نمی دانست پیرمرد دوست داشتنی باز راهکاری جلوی پایش می گذارد یا نه؟ همان موقع هم گفت :«من تصمیم شخصی ام را گرفته ام.اما بحث ملی و ولاسکو هم هست.اگر او را قانع کنم که هیچ .ولی اگر او دوباره راهکار پیش پایم بگذارد شاید دوباره نظرم عوض شود.»

این بار اما ولاسکو هم دیگر مانع رفتن فرهاد نشد،نشد تا بهترین لیبروی آسیا در اوج برود:« دوست دارم در بهترین دوران تیم ملی راکنار بگذارم. در اوج.حالا هم تیم ملی در بهترین شرایط است.فکر می کنم بهترین موقع است برای رفتن.»جدای از آن لیبروی ملی پوش و پدر ترمه دوست دارد،از حالا برای دخترش پدری کند و جبران غیبت سه ساله اش را. او ترجیح می دهد به جای شنیدن گریه دخترش درسفر و البته اشک ریختن هم پای او کنارش باشد :« دخترم ترمه مهمترین مساله ای است که حالا فکرم را مشغول کرده. از زمان تولدش در این سه سال اصلا کنارش نبودم.وقتی می خواهم به تمرین بیایم می گوید بابا نرو من تنها می شوم.دوست ندارد من کنارش نباشم.رفت و آمد من روی او بسیار تاثیر گذاشته،حتی از نظر بدنی و روحیه.نمی خواهم در حقش ظلم کنم.برای من و دخترم این شرایط بسیار بسیار سخت شده است.»او با تصمیم ولاسکوآخرین بار مقابل امریکا برای ایران بازی کرد.در بازی با ژاپن هم جایش را به ناصر رحیمی پناه لیبروی تازه وارد تیم داد.البته فرهاد ظریف این بار هم از محبت سرمربی دوست داشتنی اش بی نصیب نماند.وقتی کمیته برگزاری جام قهرمان قهرمانان از مربیان برای انتخاب تیم منتخب جهان نظرخواهی کرد،خولیو ولاسکو هم برای او سنگ تمام گذاشت با رایزنی برای انتخاب او در تیم منتخب جهان.هدیه ای که ولاسکو آن را حق ظریف می داند:« من برای ظریف بسیار خوشحالم. چون انتخاب شدنش به عنوان بهترین لیبروی جهان، یک حسن ختام برای بازی های ملی اش شد. او بسیار برای تیم ایران زحمت کشیده. حقش بود.»
۲۵۱ ۴۱