فروردین ۱۴۰۳
پادشاهى، یکى از وزیران را از وزارت برکنار کرد. او از مقام و ریاست دور شد و به مجلس پارسایان راه یافت و در کنار آن ها به زندگى ادامه داد. برکت همنشینى با آن ها به او روحیه عالى و آرامش خاطر بخشید. مدتى از این ماجرا گذشت، نظر پادشاه دربارهٔ وزیر عوض شد و او را طلبید و مورد احترام خود قرار داد و مقام دیوان عالى کشور را به او سپرد، ولى وزیر آن مقام را نپذیرفت و گفت: «گوشه گیرى در نزد خردمندان بهتر از نگرانى از سرانجام کار و مقام است.»
آنان که کنج عافیت بنشستند دندان سگ و دهان مردم بستند؛
کاغذ بدریدند و قلم بشکستند وز دست و زبان حرف گیران رستند!
پادشاه گفت: « ما به انسان خردمند کاملى که لیاقت تدبیر و اداره کشور را داشته باشد نیاز داریم.» وزیر بر کنار شده گفت: « اى شاه! نشانه خردمند کامل آن است که هرگز خود را به این کارها نیالاید.
هماى بر همه مرغان از آن شرف دارد که استخوان خورد و جانور نیازارد.»
برای ملاحظه مجله شبانه اینجا کلیک کنید
باشگاه خبرنگاران
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com