دختری ۱۵ ساله دارم از وقتی وارد دبیرستان شده به درس خیلی کم توجه شده و با زور درس می خواند . درضمن خیلی پرخاشگرشده و صدایش را برایم بلند می کند . این برایم غیرقابل تحمل است .احساس می کنم احترام مادری ام زیرسوال رفته و احساس بی ارزشی می کنم درصورتی که خیلی دوستش دارم . اصلا حرف شنوی ندارد.لطفا بگوئید چه باید کنم . به هیچ وجه هم حاضر نیست باهم با مشاوری ملاقات داشته باشیم.
مشاور ( سیدامیرحسین کامرانی راد – چهارشنبه، ۲۸ دی ۱۳۹۰ )
دوران نوجوانی یک مرحله انتقالی برای کودک و والدین محسوب می شود. ما دیگر با یک کودک روبرو نیستیم بلکه با یک نوجوان مواجهیم. بنابراین باید روشهای انظباطی، ارتباطی، واکنشی و کنترلی خود را تغییر دهیم. والدین باید از رفتارطبیعی یک نوجوان آگاه باشند تا بتوانند به گونه ای موثر با وی برخورد کنند. بسیاری از والدین با همان روشهایی که یک کودک راتربیت می کنند با نوجوانان برخورد میکنند و طبیعی است که به مشکل دچار می شوند.
والدین در این دوران دچار فشارهای روانی، پریشانی، اضطراب، و سایر دگرگونی ها می شوند. برخی از والدین چنین می پندارند که وجود پاره ای روحیات و رفتارها در نوجوانان بیانگر یک معضل است حال آن که در واقع چنین نبوده و وجود این روحیات و رفتارها در سن بلوغ طبیعی است و باید به عنوان پدیده ای عادی با آنها برخورد شود.
بسیاری از والدین فرزندان خود را تنبل می نامند البته این بدان معنی نیست که فرزندشان فعالیت ندارد بلکه فقط در کارهای منزل به والدین کمک نمی کند و خود را به فعالیتهایی که علاقه دارد مشغول می سازد. کودکان آرام، خجالتی و کم حرف ممکن است در نوجوانی پرحرف شده و باشجاعت و سماجت به دفاع ازایده های خود برخواسته و حتی از خواسته های شما سرپیچی کنند. اگر این روحیه با بی ادبی، پرخاشگری و توهین همراه نباشد آن را طبیعی تلقی کنید.
بلوغ، اوج تحول و سرکشی جوانان و نوجوانان است، به ویژه این که در این دوره اولین و مهم ترین نیاز جوانان و نوجوان یعنی نیاز به استقلال، جلوه ای خاص می یابد و خروج از وابستگی به والدین، انقلاب رفتاری عجیبی را در آنها ایجاد می کند. والدین موظفند «استقلال» را برای فرزندشان معنا کرده و به او قواعد و اصول استقلال در عین اطاعت از والدین را بیاموزند. برای غلبه بر نا آرامی ها و جهش های اخلاقی فرزندان، والدین باید همپای آنها دوران سخت بلوغ را سپری کنند و صبر و حوصله، اولین و مهم ترین قدم در دستیابی به موفقیت است. والدین باید به تدریج فرزندشان را با مسوولیت های جدید آشنا کنند و آرامش و ملایمت را فراموش نکنند. به نظر می رسد در دوران بلوغ، فرزندان ارزشی برای سخنان و توصیه های والدین قایل نیستند که این امر باعث پریشانی و آشفتگی والدین شده و دست به تنبیه آنها می زنند. این تنبیه نه تنها فرزندان را به اطلاعت از والدین موظف نمی کند، بلکه سرآغاز سرپیچی و نافرمانی فرزندان از والدین نیز است. بنابراین برای آن که نفوذ و تأثیر کلامتان را از دست ندهید، به هیچ وجه تنبیه و خشونت به کار نبرید. برای چندمین بار هم که شده، توصیه های خود را با آرامش و ملایمت تکرار کنید. فریاد زدن، بی قراری، سرسختی و نافرمانی، رفتارهای نامعقول، قهر و گریه، اخم و عصبانیت و…از رفتارهای بارز دوران بلوغ است. برای کنترل این رفتارها فرزندان نیاز به برخورد منطقی و صحیح والدین دارند.
مشاوره راسخون / خانواده (فرزندان)
بازنشر:ممتازنیوز