| البته در این میان آسیب‌های ناشی از مصرف آمفتامین‌ها و متامفتامین‌ها نیز از مخدرهای سنتی مثل تریاک است چون روان‌گردان‌ها به سیستم مغزی انسان آسیب وارد می‌کند به طوری که می‌توان گفت که حتی مصرف یکبار آن مشکلات جدی مغزی برای فرد ایجاد می‌کند. در واقع کسانی که به مصرف شیشه و سایر روان‌گردان‌ها روی می‌آورند خلق و رفتارشان خشن می‌شود و چندان قادر به کنترل اعمال خود نیستند به همین خاطر گاهی اوقات ناخواسته دست به رفتارهای پر خطر مثل خشونت، قتل و خودکشی می‌زنند. با این وجود در خصوص میزان تأثیر مخدرها و محرک بر وقوع جرم یا افزایش بزهکاری باید گفت، جرم یک پدیده چند عاملی است؛ یعنی پدیده‌ای که با سایر مسائل و پدیده‌های اجتماعی مرتبط می‌باشد. به عبارت دیگر اعتیاد یک عامل غیر مستقیم در ارتکاب جرم محسوب می‌شود. در حقیقت مواد مخدر سنتی و صنعتی از لحاظ مشکلی، روحی و روانی و اقتصادی در خود مصرف کننده تأثیر می‌گذارد و به گونه‌ای که او راحتر از یک شخص سالم می‌تواند بسیاری از هنجارهای اجتماعی را بشکند. با این حال مقدار تأثیر اعتیاد در وقوع جرم به روشنی معلوم نیست. بر این اساس ابتدا باید تحقیقات علمی روی این موضوع صورت گیرد و بعد با توجه به نتایج آن اظهار نظر نمود. با این همه، شاید این سؤال به ذهن انسان برسد که آیا همه معتادین به مواد افیونی و روان‌گردان‌ها مستعد ارتکاب جرم هستند که در پاسخ باید گفت، این موضوع نیز نیاز به یک پژوهش علمی دارد ولی قطعاً با توجه به تأثیر روان‌گردان‌ها بر سلول‌های مغزی و اختلالات روحی و روانی که ایجاد می‌شود این مواد در مقایسه با تریاک و مشتقات آن آثار ویرانگرتری در بعضی از جرائم خاص مثل قتل و خشونت‌های خانگی دارند. به هر حال اعتیاد و جرم به عنوان پدیده‌های اجتماعی باید تحت کنترل درآیند و کاهش یابند که دستیابی به چنین هدف مهمی به سطح آموزش و فرهنگ خانواده و اقدامات اقتصادی، رفاهی و فرهنگی جامعه برمی‌گردد. ناگفته نماند که سرانجام جامعه ما یک روز باید تصمیم بگیرد که معتادان درمان‌ناپذیر را طرد کند؛ یعنی مثل بعضی از کشورها که حبس‌های سنگینی علیه معتادان اعمال می‌کنند. |
جوان آنلاین – آخرین عناوین حوادث