به نظر می‌رسد پاسخ به چنین پرسشی در شرایط کنونی کمی سخت‌تر باشد چرا که شرایط کشور در حال حاضر کمی متفاوت است. در حالی که انواع و اقسام تحریم‌های ناجوانمردانه از سوی جامعه جهانی بر ایران تحمیل می‌شود تا این کشور همیشه سرافراز در معذوریت‌های اقتصادی قرار گرفته و نهایتا در برخی از مواضع سیاسی و ارزشمند خود کوتاه آید، شاید بار مسئولیتی که بر دوش مجلس شورای اسلامی و نمایندگان آن قرار می‌گیرد کمی سنگین‌تر باشد.
بر همگان واضح و مبرهن است که در صورتی که هریک از برنامه‌های اجرایی از سوی دولت با هدفمندی و مطالعه انجام نشود شاید جبران مافات آن هرگز امکان‌پذیر نباشد چرا که مسئله تحریم جدی است و تاثیر آن بر اقتصاد کشور نیز از مسائلی است که نادیده گرفتن آن تنها در خواب غفلت ماندنی بیش نیست!
به هر حال در چنین شرایطی به نظر می‌رسد حضور نمایندگانی که با آگاهی کامل و چشمانی بیدار مسائل و مشکلات موجود در کشور را بررسی و تذکرات لازم را بدون در نظر گرفتن منافع شخصی خویش یا گروه وابسته مطرح کرده و برای حل آن معضلات نهایت توان خویش را به کار می‌بندد، الزامی است.
در این میان ناگفته پیداست فردی که بخواهد با چنین صفاتی این مسئولیت سنگین را در چنین شرایطی بر عهده بگیرد باید علاوه بر داشتن این صفات از صفات دیگری نیز برخوردار باشد و آن هم صداقت و شجاعت است. فردی که با داشتن هزاران مدرک تحصیلی اصل نه معادل، نتواند با وجدان خویش صادقانه روبه‌رو شده و در موارد لازم شجاعت برای ایستادن در برابر مسئولان اجرایی کشور را نداشته باشد
و همواره با در نظر گرفتن «منافع باندی» از وظایف اصلی خود که همانا احقاق حقوق مردم است دفاع کند و خود این ایستادن باعث شود یک ماه اعتبارنامه‌اش در صحن مجلس معطل بماند، با مرکز پژوهش‌ها خداحافظی کند و سایت اطلاع‌رسانی‌اش که شاید تنها مایملک فضای سیاسی‌اش باشد را فیلتر کنند پس چه باید بکند!؟
بولتن نیوز | bultannews.com