*واقعیت این است که دوم خردادی ها با این سردرگمی راه به جایی نخواهند برد. آنها باید در گام اول تکلیف خود را با جریان فتنه روشن کنند و مواضع صریح و شفاف خود را در قبال فتنه بیان کنند و الا با خط گرفتن از سران فتنه به نظر نمی رسد بتوانند در انتخابات ۹۲ بازیگر فعالی باشند.
*دوم خرداد با هویت دهه ۶۰ و ۷۰ نتوانست در دهه ۸۰ بازی کند مطمئنا با این هویت نخ نما در دهه ۹۰ نیز حرفی برای گفتن نخواهد داشت. اتفاقاتی در ۱۰ سال گذشته رخ داده که عموم معادلات کشور را دستخوش تغییرات جدی قرار داده است. در عقبه ذهنی افکار عمومی یک تصویر خشن از فتنه گران سه مقطع ۷۸، تحصن مجلس ششم و ۸۸ حک شده است. دوم خرداد برای نظام و مردم یعنی جریانی که التزام عملی و نظری به قانون، ولایت و سایر ساختارهای نظام ندارد.
*دوم‌خرداد یعنی گروهی که حاضر نیست به رای و نظر هیچ نهاد فیصله بخشی تن دهد. دوم خرداد یعنی گروهی که اگر مردم به آنها رای ندادند زیر تمام حرف ها و وعده و وعیدهای دموکرات مآبانه اشمی زند…
*امروز بهتر است اصلاح طلبان یک شناسنامه جدید دست و پا کنند. یک شناسنامه هوشمند که سند عرضه سیاست ورزی آن نه خشونت و نه اغتشاش بلکه حضور موثر و مستمر در معادلات سیاسی کشور منطبق با گفتمان عمومی و نیازهای واقعی مردم باشد.
*در این صورت بدیهی است حذف سران فتنه منجر به تک صدایی نمی شود. چرا که در کشور تنها دو صدا نیست. دهه ۸۰ نقطه عزیمت چند صدایی در جامعه سیاسی ایران بود. جوامع سیاسی متکثر هراسی از کاهش مشارکت و یا کم فروغی رقابت ندارند. اما آن صدایی که باید در ایران خاموش شود صدای آمریکا و رژیم صهیونیستی است. ملت ایران بیش از سه دهه است که با این صدا جنگیده است امروز چگونه بپذیرد که صدای آمریکا و اسرائیل یک ضلع از رقابت های سیاسی باشند.
/۲۹۲۱۷
دانلود
خبرآنلاین
بازنشر:ممتازنیوز www.momtaznews.com