ممتازنیوز:
دو هفته نامه سام نوشت :
رضا عطاران: حقیقتش را بخواهید، من الان خیلی وقت است که نتوانسته ام کتاب بخوانم. نه اینکه وقتش را نداشته باشم اما در این سن و سال، خیلی حوصله اش نیست که کتاب بخوانم.
–من یک انسان فوق العاده احساساتی هستم که از بسیاری چیزهایی که برای خیلی ها عادی است، الهام می گیرم و بعضی وقت ها متاثر می شوم. کلا درصد تاثیرپذیری ام از اطرافم، خیلی زیاد است نه اینکه چون در سینما فعالیت می کنم باید به اطرافم حساس باشم، نه، من ذاتا اینطوری هستم. من وقتی جوان‌تر بودم، خیلی مطالعه می کردم و با هر مطالعه، می دیدم که آن وقایع و انسان ها، تا چه اندازه ای روی روحیات من تاثیر می گذارند. این تاثیرات را چندان به فال نیک نمی گرفتم و بنابراین از یک جایی تصمیم گرفتم که این نوع تاثیرپذیری را متوقف نموده و بیشتر بر روی اجتماعم متمرکز شوم به همین علت است که می گویم با اینکه وقتش را کم و بیش دارم اما چندان به مطالعه راغب نیستم.
–شاید اشکال از من باشد که در مقطعی، به خواندن کتاب هایی علاقمند شدم که سیگنال هایی منفی به مخاطبش می داد اما سینما اینگونه نیست. اگر دقت کرده باشی متوجه می شوی که من در سریال ها و فیلم هایی بازی کرده ام که تصویری از اجتماع امروز ما هستند و مخاطب نمی تواند نشانه هایی از روزگار گذشته و دهه های قبل در آن ببیند. من فرزند زمان خودم هستم در حالی که رمان ها و کتاب هایی که مطالعه می کردم، یا از تخیل نویسنده آن تراوش کرده و یا ساختاری کلاسیک داشته که نمی توانسته با جامعه روز، همسانی خاصی داشته باشد. من چون تلاش می کنم حتی فراتر از زمان خودم حرکت کنم علاقه چندانی به سیر در روزگار گذشته ندارم.
«آلبر کامو». من تقریبا تمام کتاب های این نویسنده را مطالعه کرده ام و دیدم که یک روحیه منفی بافی دارد در من شکل می گیرد که با شخصیت من همخوانی ندارد. می گویم شاید از بخت من بود که به کتاب های این نویسنده علاقمند شدم و شاید اگر نویسنده خوشبینی در ابتدای کار مطالعه ام، نصیبم می شد حالا من خوره مطالعه شده بودم و شاید مسیر زندگی ام تغییر پیدا می کرد.
اخبار ایران