مرتضی رضایی- لقبش پلنگ جویبار است. خوب کشتی می گیرد و خوب می جنگد.به قول خودش خیلی ها روی مدالی که قرار است در المپیک بگیرد حساب کرده اند.او البته قول صد در صد نمی دهد،اما می گوید از هیچ چیز کم نمی گذارد تا بتواند این افتخار را برای ایران بیاورد.رضا یزدانی در مسابقات جام جهانی در باکوی آذربایجان هم انصافا یکی از ستاره ها بود.هرچند که در بازی دوم خودش با حریف گرجستانی و در عین ناباوری نتیجه را واگذار کرد اما خیلی زود به خودش آمد و توانست با شکست دادن سایر رقبا در بازی های بعدی مدال طلای این رقابت ها را بر گردن بیاویزد.
انتقامی سخت از آذربایجانی ها.فکر می کنم با این قهرمانی خاطره تلخ سال ۲۰۰۹ و قهرمانی آنها در تهران کاملا از ذهن همه پاک شد.
اگر اشتباه نکنم پس از ۱۴ سال توانستیم در خارج از خانه عنوان قهرمانی را از آن خودمان کنیم.انصافا بچه ها از جان مایه گذاشتند که توانستند این افتخار را کسب کنند.آنهایی که در کشتی هستند می دانند من چه می گویم.رقابت کردن در خانه آذربایجان خیلی دشوار بود.آنها میزبان بودند و به خوبی از شرایط میزبانی استفاده می کردند.در کل فکر می کنم محک خوبی برای تیم ملی ایران قبل از رقابت های المپیک بود.
بحثی که بیشتر کشتی گیران به آن اشاره می کنند ناداوری در آذربایجان است.چه اتفاقی در آنجا افتاده بود که همه از این اتفاق شاکی هستند؟
باید بگویم که قهرمانی ما در روز خوب کشتی ایران رقم خورد و اگر همدلی،کوشش و جنگندگی بچه ها نبود این عنوان به دست نمی آمد.ما توانستیم تیم هایی مثل ترکیه،گرجستان و آمریکا را شکست دهیم تا به فینال برسیم.در فینال هم که مقابل تیم میزبان قرارگرفتیم و توانستیم آنها را شکست دهیم.اما آن چیزی که همه بچه ها اشاره می کنند حقیقت دارد.نمی خواستند ایران قهرمان شود.اصلا با هم متحد شده بودند.خیلی روی اعصاب بچه ها رژه می رفتند ولی خوشبختانه هماهنگ بودن بچه های ما باکادر فنی و بی توجهی به حاشیه ها باعث شد تا پرچم ایران در این رقابت ها به اهتزار در بیاید.
یعنی داوران به نفع می گرفتند یا…
کاش به نفع می گرفتند! ملی پوشان تیم آذربایجان واقعا ناجوانمردانه بازی می کردند.آنها تشک کشتی را با میدان بوکش اشتباه گرفته بودند.مدام با دست توی صورت ما می زدند.داوران هم عین خیالشان نبود.تازه سعی می کردند تا جایی که امکان دارند پوئن ها را به آنها بدهند.در سالن هم که همه آذربایجانی بودند.راستش نمی خواستند ما قهرمان شویم.آنها چون در سال ۲۰۰۹ در ایران قهرمان شده بودند فکر می کردند که به راحتی می توانند در خانه خودشان هم قهرمان شوند.قبل از بازی قول های زیادی به هواداران خود داده بودند.حتی رییس جمهور آنها قول اهدای آپارتمان را به آنها داده بود اما ما قهرمان شدیم و آنها خانه خراب.
رسول خادم در گفت و گویی اعلام کرده بود که ایران را تهدید کرده بودند که اگر کوچکترین اعتراضی بکنند با آنها برخورد می شود،درست است؟
راستش من در جریان این موضوع نیستم.اما احتمالش زیاد است.شاید آقای خادم داشته اعتراض می کرده و آنها با این روش خواسته اند تا مانع اعتراض به ناداوری ها شوند.به هر حال همه چیز ختم به خیر شد و ما توانستیم با جام قهرمانی به ایران برگردیم.
ماجرای درگیری پس از قهرمانی ایران در این رقابت ها چه بود؟به نظر اختلاف بر سر جوایز بود؟
پیش از مسابقات قرار بر این بود تا به تیم اول ۱۲۰ هزار دلار،به تیم دوم ۷۰ هزار دلار و به تیم سوم ۵۰ هزار دلار جایزه بدهند.آنها فکر میک ردند قهرمان می شوند و این پول را برای خودشان کنار گذاشته بودند.اما وقتی ما قهرمان شدیم در هین ناباوری به ما فقط ۲۰ هزار دلار جایزه دادند.ما حتی به مارتینتی هم اعتراض کردیم ولی نتیجه ای ندارد.۲۰ هزار دلار حتی به اندازه پول بلیت و اسکان ما هم نیست.
مثل اینکه در اردوی تیم ایران هم سر همین موضوع اختلافی پیش آمده بود؟
نه من چیزی ندیدم.اما به هر حال بچه ها ناراحت بودند.
کمی در مورد خودت و کشتی هایی که در این رقابت ها گرفتی حرف می زنی؟
در نخستین بازی با رقیبی از ترکیه کشتی گرفتم.او نایب قهرمان جهان بود که شکستش دادم.اما در کشتی دوم با کشتی گیری مبتدی از گرجستان روبرو شدم.او را دست کم گرفتم و در عین ناباوری بازی را باختم.بعد از این شکست بود که تصمیم گرفتم دیگر بی تجربگی نکنم.حریف سوم من در این رقابت ها یک آمریکایی بود.او مقام سومی در جهان را با خودش یدک می کشید که به راحتی توانستم شکستش بدهم.در فینال هم که خوردم به حریفی از کشور میزبان.گازیموف عنوان دار جهان و المپیک بود و من خودم در مسابقات روسیه به او باخته بودم.می خواستم هم انتقام آن شکست را بگیرم و هم بتوانم مدال طلا را برای خودم کنم.اما او هم ناجوانمردانه کشتی می گرفت.اصلا اجازه نمی داد من کشتی بگیرم.انگار آمده بود جنگ.هنوز چشم من از حملات او کبود است.او در عین ناجوانمردی انگشتش را به چشم من فرو کرد و داوران هم دستور به ادامه بازی دادند.فکر می نم رو سیاهی ماند برای ذغال.من شکستش دادم و توانستم قهرمان این دوره از رقابت ها شوم.
چرا روس ها با تیم اصلی خودشان در جام جهانی شرکت نکرده بودند.آنها همیشه رقیب اصلی ایران در مسابقات کشتی هستند.
آنها با تیم اصلی نیامده بودند اما تیمی هم که آورده بودند خیلی قوی بود.فکر می کنم چون مسابقات انتخابی داشتند ترجیح داده بودند تا به نفرات اصلی خود استراحت بدهند.
تقریبا ۷۰ روز دیگر رقابت های المپیک آغاز می شود و رشته کشتی مثل همه دوران یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال در المپیک است.
به نظرم جام جهانی میدان خوبی بود تا بچه ها محک بخورند.هدف ما در این رقابت ها اصلا قهرمانی نبود و می خواستیم تا خودمان را برای المپیک آماده کنیم.اما بچه ها فوق العاده ظاهر شدن تا در کنار محک خوردن برای مهمترین رویداد جهانی قهرمانی را هم از آن خودشان کنند.
فکر می کنی ایران چند مدال در کشتی کسب می کند؟
همه از خود من انتظار کسب مدال دارند.بدون اغراق می گویم ما در همه اوزان شانس مدال داریم و می توانیم در این رقابت ها هم قهرمان شویم.بچه ها واقعا در بهترین شرایط قرار دارند و همه امیدوارند که بتوانند در المپیک بدرخشند.
دانلود
خبرآنلاین