رقابت‌هایی که معلولان را جذب ورزش می‌کند

امر مهمی که این دلاورمردان بخوبی از عهده آن برآمدند و بارها پرچم کشورمان را در لندن به اهتزاز درآوردند و توانایی جوان ایرانی این بار از نوع معلول آن و همچنین افتخارآفرینی جانبازان سرافراز را بخوبی به نمایش گذاشتند.

گرچه به طور طبیعی بازی‌های پارالمپیک به نوعی تحت تاثیر المپیک قرار دارد و همین موضوع باعث شده برخی تصور کنند این میدان اهمیت قابل ملاحظه‌ای ندارد، اما نکته‌ای که در افتخارآفرینی ورزشکاران جانباز و معلول نهفته، چیز دیگری است.

در روزهای اخیر کسانی به جامعه ما شور و نشاط دادند که خود بیش از هر قشر دیگری نیازمند شور، نشاط، انگیزه و امید به زندگی هستند.

کسانی که نقصان جسمانی خود را با روح بلند و اراده‌ای آهنین ـ همچون قهرمانان پارالمپیک دیگر کشورها ـ جبران کرده و شادی را به دل همه ما ارزانی داشتند. به واقع آنها به همه ما یادآور شدند که معلول هم می‌تواند افتخارآفرین باشد و مردم را همچون ورزشکاران سالم شاد و خشنود سازد.

به هر ترتیب باید پذیرفت که درصد قابل توجهی از جمعیت کشورمان دچار معلولیت فیزیکی هستند، افرادی که بعضا قادر به انجام کارهای شخصی خود نیستند و وجود بسترهایی به منظور رشد و پیشرفت برای زندگی آنها امری اجتناب‌ناپذیر است.

ورزش یکی از این بسترهاست؛ بستری که در ذات خود شادابی دارد و چنان نگاه مثبت و فراگیری نسبت به آن وجود دارد که بعد از موفقیت در میدان‌های بزرگی چون بازی‌های آسیایی و المپیک، بسیاری را بر آن می‌دارد که فرزندان خود را به این سمت گسیل داشته و از بسیاری بزه‌های اجتماعی بر حذر دارند.

اما قصه ورزشکاران معلول، فراتر از این حرف‌هاست و مهم‌ترین هدف برای ترویج ورزش در بین معلولان ضرورت سر زنده بودن آنهاست؛ نکته‌ای که یکی از دلایل بنیان نهادن کمیته بین‌المللی پارالمپیک محسوب می‌شود.

این کمیته با برگزاری چهار ساله بازی‌های پارالمپیک می‌خواهد به همه معلولان القا کند که فراموش نشده‌اند و عرصه برای رقابت آنها هم فراهم است، آن هم رقابت عادلانه‌ای که نفس برگزاری‌اش توان معلولان را به رخ همه دنیا می‌کشد.

با این رویکرد نفس حضور در بازی‌های پارالمپیک برای معلولان سراسر دنیا افتخاری بزرگ محسوب و مدال‌آوری آن فراتر از یک افتخار تلقی می‌شود، چون در پس آن اراده یک انسان بزرگ وجود دارد.

حال که ورزشکاران جانباز و معلول ما یک بار دیگر این توانایی خود را نشان دادند شایسته است که سرمایه‌گذاری کلان و توام با برنامه‌ریزی دقیق در این حوزه صورت بگیرد تا کسانی که به دلیل نقصان فیزیکی دچار سرخوردگی و یاس شده‌اند در ورزش‌های مختلف معلولان مشغول شده و هم به شادابی سالمی دست یابند و هم در جهت شاداب کردن دیگر اقشار جامعه گام بردارند.

ممکن است این سوال برای برخی که ورزش‌های معلولان را نمی‌شناسند ایجاد شود که آیا برای هر معلولی امکان ورزش کردن، آن هم در سطح قهرمانی وجود دارد؟ پاسخ این سوال مثبت است.

ورزش تازه متولد شده‌ای به نام بوچیا ویژه قطع نخاعی‌ها در عرصه بازی‌های پارالمپیک وجود دارد تا کسانی که فقط از ناحیه گردن به بالا قادر به حرکت هستند در بالاترین سطح ورزش حضور داشته باشند و برای خود و کشورشان افتخارآفرین شوند.

پارالمپیک لندن با همه اشک‌ها و لبخندهایش به آخر خط رسید و چه اتفاقی مبارک‌تر از این که معلولان هم با فراهم شدن بسترهای زیرساختی ویژه خود، چنان به سوی ورزش هجوم بیاورند که چهار سال بعد در پارالمپیک ۲۰۱۶ برزیل، بیش از اینها دل مارا شاد کنند مشروط بر آن که ما هم دل آنها را با فراهم کردن زمینه حضور گسترده آنها در ورزش شاد کنیم.

امید توفیقی -‌ گروه ورزش