رییس‌جمهوری با دستان خالی

اولاند بلافاصله بعد از بازگشت از آمریکا و بروکسل و البته در نهایت پنهان کاری به افغانستان رفت و همه را شگفت‌زده کرد.

بلافاصله بعد از ورود به کابل در آن صبح جمعه سوار بر هلیکوپتر شد و به سوی پایگاه نظامی نچراب واقع در ایالت خطرناک کپسیا پرواز کرد زیرا اکثر ۳۵۵۰ سرباز فرانسوی حاضر در هندوکش در این منطقه مستقر هستند.

اولاند که به عنوان رییس جمهور فرمانده کل قوای مسلح فرانسه نیز به شمار می‌‌رود، در آنجا خطاب به نیروهایش گفت: کریسمس در خانه خواهید بود. خروج از افغانستان در سال جاری یکی از وعده‌های انتخاباتی اولاند بود که ظاهرا قصد عملی کردن آن را دارد.

با این حال رییس‌جمهور فرانسه همه این نیروها را تا کریسمس به کشور بازنمی‌گرداند و تنها ۲۰۰۰ نفر از آنان تا آن زمان به کشور خود می‌روند.

نزدیک به هزار نفر سال ۲۰۲۴ را هم در افغانستان خواهند گذراند و این عده ماموریت دارند که ادوات و تجهیزات نظامی فرانسه را به کشور بازگردانند.

در حال حاضر فرانسه ۱۴۰۰ دستگاه خودروی سنگین، ۹۰۰ خودروی فوق سنگین زرهی، سه فروند میراژ و ۱۴ فروند هلی کوپتر در افغانستان دارد.

در مرحله سوم که هیچ محدودیت زمانی هم ندارد، سربازان فرانسوی وظیفه آموزش بخشی از نیروهای مسلح افغانستان را بر عهده خواهند گرفت.

وعده‌های توخالی

فرانسوا اولاند به سربازانش وعده داد که بازگشتی منظم و همراه با افتخار خواهند داشت و گفت که این مساله با هم‌پیمانان فرانسه در ناتو نیز هماهنگ شده است.

پس از سفر ناگهانی اولاند به افغانستان، منتقدان خارجی وی عنوان کردند تعجیل فرانسه برای خروج از افغانستان در واقع بازتاب اشتیاق رییس‌جمهور این کشور برای کسب امتیاز در عرصه‌های داخلی است.

اولاند ادعا کرد هدف از عملیات فرانسه در افغانستان توقف خطر فزاینده ترور در این کشور بوده و این هدف تا اندازه زیادی محقق شده است. حال زمان آن فرارسیده که اقتدار ملی افغانستان حفظ شود و این کشور خود در مورد آینده اش تصمیم بگیرد.

پاریس در آغاز عملیات ناتو در افغانستان قول داده بود تا هر زمان که دیگر همپیمانان فرانسه در هندوکش حضور داشته باشند این منطقه را ترک نکند اما برای نخستین بار نیکولا سارکوزی رییس جمهور سابق و محافظه کار فرانسه بود که تصمیم گرفت نیروهای خود را تا پایان سال ۲۰۲۴ به کشور بازگرداند.

به این ترتیب تنها کار اولاند تسریع در خروج بخش اعظم این نیروها از منطقه هندوکش است و این تصمیم تفاوت چندانی با تصمیم سلف وی ندارد.

انگیزه‌های داخلی

اما انگیزه اصلی رییس‌جمهور فرانسه برای این کار همان نارضایتی شدید مردم این کشور از ادامه حضور در افغانستان است.

تا امروز ۸۷ سرباز فرانسوی در افغانستان جان خود را از دست داده و ۷۰۰ نفر دیگر بشدت مجروح شده‌اند.

هزینه‌های مادی این حضور تنها در سال ۲۰۱۲ بالغ بر ۵۰۰ میلیون یورو خواهد بود و به همین خاطر بسیاری از فرانسویان خواهان پایان فوری این ماموریت هستند.

در همین حال ژرار لونگو ، وزیر دفاع سابق فرانسه در دوران ریاست جمهوری نیکولا سارکوزی و از اعضای حزب گلیست موسوم به جبهه ملی فرانسه ضمن مخالفت با تصمیم رییس‌جمهور جدید این کشور می‌گوید که فرانسه همزمان با متحدانش وارد افغانستان شد و باید همراه با آنها از آن کشور خارج شود.

فرانسوا کوپه دبیرکل جبهه ملی فرانسه نیز عقیده دارد که خروج زودهنگام نیروهای فرانسوی از هندوکش چهره‌ای زشت از فرانسه در جهان خواهد ساخت: ما شبیه کسانی هستیم که شکست خورده و زانو زده‌اند.

اما با وجود همه این انتقادها اولاند ظاهرا بر آن است که از سیاست خود در رابطه با افغانستان در جهت کسب آرای بیشتر در انتخابات پارلمانی استفاده کند.

اولاند از بدو ورود به رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری، از سیاست خارجی به عنوان ابزاری برای جذب آرای شهروندان فرانسه بهره برده است. بیشتر مطبوعات آن کشور نیز از نوع حضور وی در عرصه‌های خارجی استقبال می‌کنند.

حالا، پایان ژوئن زمانی است که این سوسیالیست باید به وعده‌های خود عمل کند و ضمن تعامل با سندیکاهای کارگری همچنان چپ ناراضی فرانسه را امیدوار نگه دارد. آیا اولاند خواهد توانست به گفته خودش با دستانی قوی اما آرام فرانسه را اداره کند؟

زود دویچه آلمان – ترجمه: محمدعلی فیروزآبادی