فرودگاهها در بسیاری از مواقع اولین و آخرین مکانهایی هستند که گردشگران با آنها برخورد میکنند؛ اماکنی دیدنی که برخی مواقع بخش مهمی از خاطرات یک سفر به یاد ماندنی را به خود اختصاص میدهند. این اماکن اما همیشه یادآور لحظاتی خوش نیستند و میتوان از درون آنها به خاطراتی تلخ رسید که در نوع خود عجیباند.
در میان فرودگاهها، به نامهایی برمیخوریم که تداعیکننده فضایی دلگیر برای مسافراناند و «زشتترین فرودگاهها» معرفی شدهاند. آنچه در ادامه خواهید خواند معرفی فرودگاههایی است که با وجود شهرت فراوان در سطح جهان، از نظر معماری و طراحی داخلی بسیار زشت به نظر میرسند.
فرودگاه جان اف کندی؛ نیویورک:
فرودگاه جان اف کندی امریکا در آغازین سالهای تاسیس، فرودگاهی زیبا با تلفیقی از بهترین الگوهای معماری مدرن آن روز بود. مسافران اغلب این فرودگاه را به واسطه امکانات منحصر به فرد آن قطعهای از بهشت میخواندند اما امروز پس از گذشت ۵۰ سال این مکان به محیطی جهنمی تبدیل شده است. قسمت ورودی مسافران این فرودگاه را راهروها و پلکانهایی خالی و وحشت آور در بر میگیرد که هیچ مسافری پس از عبور از آن علاقهای به بازگشت به آن ندارد.
فرودگاه مارشال دو گل؛ پاریس:
ترمینال طولانی، طاقدار، بیستون و بتونی شماره ۲ این فرودگاه تا پیش از فرو ریختن بخشی از آن در سال ۲۰۰۴ که موجب مرگ ۴ نفر شد، یکی از زیباترین بخشهای فرودگاه به شمار میرفت. پس از این فاجعه، ترمینال شماره ۲ به عنوان سمبلی از دنیای تکنوکرات که در آن هیچ کاری به خوبی انجام نمیگیرد و هیچ کس مراقب خود نیست، محلی برای بازدید عموم شد. امروز اما سبزههای اطراف آن چراگاهی برای خرگوشها شده است.
فرودگاه شرمیتیوو؛ مسکو:
ترمینال شماره ۲ فرودگاه که برای المپیک تابستانی ۱۹۸۰ طراحی و ساخته شده بود، بدترین طرح معماری در طول تاریخ روسیه شناخته شد. فرودگاه شرمیتیوو در دهه ۷۰ توسط یک معمار امریکایی روسیتبار و به شکل یک بنای ۸ ضلعی ساخته شد. هدایت هواپیماها در اطراف این ساختمان به کابوسی برای خلبانها تبدیل شده بود چون تمام دیوارها و پیادهروهای آن زاویهای ۶۰ درجه نسبت به هم داشتند، اما این سردرگمی با اضافه کردن یک سقف مشبک و ظریفتر مرتفع شد. با وجود این، مسافران از آن به عنوان زشتترین فرودگاه روسیه نام میبرند.
فرودگاه هیثرو؛ لندن:
فرودگاه هیثرو لندن با تمام ضعفها و مشکلات خود تنها به دلیل آن که خاطرات بد فرودگاه جان اف کندی را برای نیویورکنشینها از بین میبرد، از طرفداران درخور توجهی برخوردار است. معمار و رئیس سابق موزه هنر میامی، فرودگاه هیثرو را یک فروشگاه ۴ دهنه معرفی کرد که در یکدیگر ادغام شدهاند. فاجعه آمیزتر از آن ترمینال شماره ۳ فرودگاه است که در سال ۱۹۶۱ ساخته شده است. سیستم به کار رفته در این ترمینال به گونهای است که مسافران را از راهرویی با سقف کوتاه عبور میدهد و هیچ راه برگشتی را تا زمان خروج از گیت برای مسافران قرار نداده است.
فرودگاه ناریتا؛ توکیو:
این فرودگاه که در ۴۵ کیلومتری شهر توکیو قرار دارد در دهه۶۰ طراحی و به سبک معماری دهه ۷۰ ساخته شده است. ساخت این فرودگاه به دلیل مشاجرات طولانی در خصوص مالکیت زمین محل ساخت آن که به اعتراضی خونین نیز انجامید، به تاخیر افتاد؛ مشاجراتی که در یک مورد آن یکی از باندهای فرودگاه با برجی فولادی به طول ۲۰۰ فوت مسدود شد.
این فرودگاه تا زمان تکمیل بلااستفاده باقی ماند و بهشدت مورد حفاظت قرار داشت. امروزه ترمینالهای این فرودگاه، خنثیترین و کسلکنندهترین ترمینالهایی هستند که در تمام فرودگاههای ژاپن وجود دارند.
فرودگاه بینالمللی سوفیا؛ بلغارستان:
فرودگاه سوفیا تلفیقی از ترمینال بازسازیشده و گستردهتر شده دهه ۳۰ همراه با ترمینال شماره ۲ است که در سال ۲۰۰۶ راهاندازی شده است. ترمینال قدیمیتر طبق معمول از سبک معماری و تجهیزات ناخوشایندی برخوردار است و ترمینال جدید نیز با دیوارهایی شیشهای وسقف بسیار بلند جالبتر به نظر میرسد. این فرودگاه از ستونهایی مخروطیشکل برخوردار است که یادآور کپسولهای سفینه آپلو است