زنگ خطر کتاب به صدا درآمد!

شنبه ۹ اردیبهشت ساعت ۱۵:۱۹

به هرحال بوده‌اند و هستند برخی که سعی دارند از فضای آرام فرهنگی نیز التهاب لازم را وجود آورده و امیال و اغراضی متأسفانه نابخرد را به این گونه فضاها هم تزریق کنند. همچنان که بحث امروز و دیروز نیست که چرا برخی ناشران بالطبع با دور هم جمع‌کردن جمعی از نویسندگان شاید مسئله‌دار(به لحاظ فکری و بی‌خیال از تکنیک نویسندگی) در فکر توهمات خود بسر می‌برند. به دایره محتوا که کاری ندارند و تنها سعی در جذب مخاطب بیشتر با هر روشی دارند؛ حال این قلم زدن می‌تواند در داستان‌نویسی باشد یا نشر و بسط برخی عرفان‌های ساختگی آش‌شله‌قلمکاری که سر و ته‌اش مشخص نیست از کجا آمده و قرار است به کجا برود. و البته چه جایی بهتر از این خیل عظیم مخاطبانی که تنها به فکر خرید کتاب در سودای نمایشگاه کتابند.
خوشبختانه گفته‌ها و از همه مهم‌تر اقدامات به موقع متولیان فرهنگی کشور، به نحوی آب پاکی را روی دست این قشر ریخته؛ از راه ندادن برخی ناشران (که باید پیش از اینها و حتی در دوره‌های قبل در مقام حداقل سؤال قرار می‌گرفتند) تا خط و نشان‌های بجای این چند روزه، امیدواری به پا پس کشیدن عده‌ای بی‌دغدغه و عاری از فرهنگی
دینی ـ بومی را موجب می‌شود. از امثال سینما که امروز در مقام درمان است تا پیشگیری، بگذریم(که نیاز به ترمیمی اساسی دارد)بلکه باید متوجه بستر فراگیرتری همچون «کتاب» بود که پیش از بیماری چاره‌ای به التیام آن کرد. رخنه برخی مضامین در کتاب‌های ناشران مسئله‌دار گرچه مورد اشاره امروز نبوده اما همین امروز و حداقل پیش از این نوع رویدادهای فرهنگی باید فکری به حالش کرد. گرچه امیدواریم برخورد جدی باشد نه تنها در حد حرف و حدیث!
استفاده از نام‌های جعلی در نقشه‌ها و حتی در عناوین آثار، ورود به برخی عرفان‌های تصنعی و بی‌منشأ در کتاب‌ها و توزیع آن در نمایشگاه‌های کتاب سال‌های گذشته نیز اتفاق افتاده‌اند و جای توجیهی برای مسئولان نیست و خب نشان از کم‌کاری آنان دارند. جالب اینکه چنین مواردی گاه در مورد آثار داخلی هم دیده شده، چه رسد به آثار حوزه بین‌الملل!
بنابراین این نوع مسائل از یک سو درج قوانین و البته عملیاتی کردن آنان را دارد و از سوی دیگر نظارت منسجم‌تری را در این حوزه بازار پرتشویش و مریض کتاب خواهان است. هرچه هست، این نوع زنگ خطر به صدا درآوردن که حتی می‌تواند قلع و قمع تک انتشارات خاص و مغرض را هم در پی داشته باشد، تزریق روحیه‌ای برای نویسندگان و ناشران بادغدغه مِن جمله بخش خصوصی باشد. فرهنگی که مدعی وفاق بر ارزش‌های خاص محتوایی است (در نقطه مقابل سکولار و امثال ئیسم‌های غربی) مطمئناً تا ضرر ندهد به مقصد نمی‌رسد.