*اصرار ایران مبنی بر دعوت از «محمد مرسی» رییس‌جمهور جدید اسلامگرای مصر ضمن اینکه قابل فهم است اما در عین حال نیز باید با احتیاط با آن برخورد شود. البته قاهره تا به اینجا به صورت رسمی و علنی واکنش گرم و پرشوری نسبت به دعوت ایران نشان نداده است. اولا ممکن است محمد مرسی به ایران نیاید و قاهره یکی از شخصیت‌های دولت جدید را به ایران بفرستد. ثانیا آمدن ایشان به ایران خیلی چیزی را اثبات نخواهد کرد. رسانه‌ها و شخصیت‌های ایران خیلی توجه به گرایش‌های سیاسی و جهت‌گیری‌های اخوان‌المسلمین ندارند.
* جهت‌گیری‌ها و تفکرات اسلامگرایان در مصر بیش از آنکه به جهت‌گیری‌های اصولگرایان در ایران نزدیک باشد، بیشتر به تفکرات و نگاه ملی، مذهبی‌ها و اصلاحطلبان نزدیک است. البته طبیعی است که اسراییلی‌ها و آمریکایی‌ها ترجیح بدهند «حسنی مبارک» در قاهره بر سر کار باشد یا محمد مرسی. اخوانی‌ها رسما اعلام کرده‌اند که به تمامی تعهدات دولت‌های گذشته مصر وفادار هستند.
*دولت جدید مصر بنا ندارد تعهدات و توافقات قبلی را یک‌جانبه ملغی کند. این شامل «کمپ دیوید» هم می‌شود. اخوانی‌ها تاکنون نگفته‌اند که کمپ دیوید را قبول ندارند. بلکه همه انتقاد و اعتراض‌شان به کمپ دیوید آن است که بخش‌ها و بندهایی که در آن توافقنامه مربوط به ایجاد یک کشور فلسطینی می‌شده از سوی اسراییل به آنها عمل نشده است.
* اخوانی‌ها رسما اعلام داشته‌اند که در دولتی که تشکیل خواهند داد از سایر جریانات سیاسی از جمله لیبرال‌ها، سکولارها و حتی قبطی‌های مسیحی هم دعوت به همکاری خواهند کرد. اخوانی‌ها همچنین اعلام کرده‌اند که اجرای سریع قوانین شریعت در مصر هنوز در دستور کار نیست و «حجاب» را اجباری نخواهند کرد. شاید بهتر باشد که مسوولان ما به جای اصرار در ایجاد روابط گسترده با اخوانی‌ها قدری تامل به خرج دهند و عجله نکنند. بهتر است مسوولان ما این بار طوری در مقابل اسلامگرایان مصری موضع بگیرند که در صورت برخی مواضع احتمالی خلاف انتظار مرسی، در موضع پاسخگویی به افکار عمومی قرار نگیرند.
/۲۹۲۱۷
دانلود
خبرآنلاین