زینب(س) به صبوری عزت و آبرو بخشید

به گزارش خبرنگار ویژه‌نامه محّرم باشگاه خبرنگاران، در مورد صبر و استقامت حضرت زینب(س) موارد بسیاری در اقوال تاریخی مطرح است و  شکیبایی این بانوی بزرگ اسلام پس از جریان کربلا و اسارت خاندان عترت مثال زدنی است.

چنانکه به فرموده رسول گرامی اسلام(ص)، صابر حقیقی کسی است که بر مصیبت، طاعت و معصیت صبر بورزد و حضرت زینب(س) دراین موارد، به درجافته بودند.

این بانوی بزرگوار در زندگی پربرکت خویش، شاهد شهادت مادر و فرق شکافته پدر، شهادت برادرش امام حسن مجتبی(ع)، شهادت برادرش امام حسین(ع) در کنار چهار یا پنج‏ برادر دیگر، دو فرزند خود و فرزندان برادرش حسن و حسین که مجموع شهدای این خانواده ۱۸ نفر می‌شود بوده است.

اما فرهنگ استقامت زینب(س) به همین مقدار خلاصه نمی‌شود چرا که با شهادت امام حسین(ع) دوران اسارات خاندان عترت آغاز می گردد وباز این زینب(س) است که همواره سپر حمایت از ولایت و فرزندان کربلائیان است.

 براستی اگر این رنج‏‌ها بر قامت کوهی بلند فرو می‏‌ریخت‏ هر آینه خم می‏‌شد و اگر بر روز روشن بار می‏‎شد به شب تار تبدیل می‏‎گشت.

حضرت زینب(س) به صبوری عزت و ابرو داده و قرآن پیامبر را چنین دعوت به صبر می‏‌کند: «فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ»

زینب(س) صبر را از برادرش آموخت. امام حسین(ع) همه را از صبر خود به شگفتی درآورد: «لقد عجبت من صبرک ملائکه السماء»؛ از صبرش نه تنها انسان‎ها بلکه فرشتگان نیز که بر کرده صابران عالم آگاهند به شگفت آمدند.

در تایید صبر و استقامت حضرت زینب(س)، امام سجاد برادرزاده بزرگوار ایشان می‌فرمایند: «وقتی ما وارد گودال قتلگاه شدیم و چشم من به‏ بدن‎های قطعه قطعه پدرم و یاوران او افتاد سینه‏‌ام دچار تنگی شد و حالتی به من دست داد که نزدیک بود روح از بدنم پرواز کند، در این حال عمه‏‌ام زینب وقتی نگرانی مرا دید، گفت: «ما لی اراک تجود بنفسک؟»؛ ای یادگار جد و پدر و برادرانم، این چه حالی است که در تو ملاحظه می‏‌کنم؟ چرا با جان خود بازی می‏‌کنی؟ غمگین مباش و بیتابی مکن! به خدا سوگند این پیمان رسول خداست ‏با جد و پدر و عموی تو.»

انتهای پیام/پ۳