۱۲م آذر ،
این جانباز به رغم نداشتن پا و مشکلات کلیوی و قلبی دهها حرفه فنی را آموخته و اولین جانبازی بود که جواز آهنگری را دریافت کرد و همواره به تراشکاری ، آهنگری و نقاشی مشغول بود.
ممتازنیوز: رسول فضلی خانی بعد از ۲۴ سال زندگی در آسایشگاه بقیه الله تهران به یاران شهیدش پیوست.
فضلی خانی متولد سال ۱۳۴۸ بود که در سن ۱۵ سالگی به جبهه رفت و ۱۶ ماه بعد قطع نخاع گشت و بعد از آن برای همیشه ساکن اتاقی در آسایشگاه بقیه الله تهران شد که بیشتر شبیه اتاق کار بود تا استراحت.
این جانباز به رغم نداشتن پا و مشکلات کلیوی و قلبی دهها حرفه فنی را آموخته و اولین جانبازی بود که جواز آهنگری را دریافت کرد و همواره به تراشکاری ، آهنگری و نقاشی مشغول بود.
پیکر این جانباز شهید پس از تشییع از درب منزلش واقع در اسلامشهر، در «امامزاده عقیل» این شهر به خاک سپرده شد.
شهید فضل خانی که در یکی از همین رفتن ها برای امور اداریش قلبش از کار افتاده، پیش از این گفته بود: “بزرگترین مشکل یک جانباز قطع نخاعی نداشتن کنترل ادرار و مدفوع است. در ۱۶ سالگی وقتی به این آسایشگاه آمدم کلیهها و قلبم سالم بود، اما حالا کلیه و قلبم مشکل دارد و یک بسته قرص همیشه باید در کنارم باشد. آرزوی خوردن یک نیمروی ساده، یک سیخ کباب و جگر و یک پرس قرمهسبزی را دارم.”
“من میخواهم برای سلامتیام کار کنم؛ چرا که اگر جانباز کار نکند کلیههایش از کار میافتد. میگویند تو که وضعت خوب است، بنیاد حقوق میدهد، برای چه میخواهی کار کنی؟ اما همه چیز که خوردن و خوابیدن نیست. من برای سلامتیام میخواهم کار کنم. هرچند بعضی آدمها ظاهر ما را که میبینند از سفارش کار منصرف میشوند؛ این در حالیست که اگر پاهایم را از دست دادهام دستهایم و فکرم را که از دست ندادهام.
.
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com