سر طلایی فوتبال ایران فراموش شده است + عکس

پیشکسوت ارزنده فوتبال ایران معروف به ‘همایون سر طلایی’ از بی توجهی ها بسیار دلگیر است، دلزده و خسته از فوتبال، فقط چشم انتظار حمایت معنوی است.

همایون بهزادی پیشکسوت فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس تهران که مدت هاست به دلیل بیماری در بیمارستان بستری بوده و به تازگی به خانه بازگشته به ایرنا، گفت: مشکل ریه و افسردگی دارم که متاسفانه بیماری ام جدی است و باز هم باید به بیمارستان مراجعه کنم. فعلا بطور موقت به خانه بازگشته ام.

وی ادامه داد: یک کارمند بازنشسته هستم که خانه ای برای خود ندارم و می خواهم در صورت توان برای خرید خانه از تهران خارج و به یکی از شهر های نزدیک بروم.این پیشکسوت فوتبال ایران گفت: از فوتبال خسته شده ام تمام عمرم را برای تیم ملی و موفقیت پرسپولیس گذاشتم اما امروز تنها هستم و در این مدت هیچ استفاده ای از من نشد.وی تصریح کرد: مربی فنی بودم اما هیچگاه از من استفاده نشد و امیدوارم با اینکه از من گذشته است حداقل از جوانتر ها در جایی که توانایی آن را دارند استفاده کنند.وی اظهار داشت: دلم بسیار گرفته است و حرف های زیادی برای گفتن دارم اما آنها را برای آن دنیا می گذارم و از هیچ کس به غیر از خدا توقعی نخواهم داشت.

بهزادی خاطرنشان کرد: در طول سال هایی که در فدراسیون فوتبال به خصوص بعد از تاسیس کمیته پیشکسوتان حضور داشته ام هیچگاه هیچ چیز را برای خود نخواستم و تنها به فکر کمک به فوتبال و پیشکسوتان بودم.وی اظهار داشت: باید تشکر کنم از رویانیان که به ملاقتم آمد از نبی که همیشه در اتاقش به روی من باز بوده که هیچ گاه برای کار شخصی پیش او نرفتم از نوه امام (ره) که با تماس تلفنی خود به من روحیه داد و از کاظم رحیمی پیشکسوت باشگاه پرسپولیس که باعث آشنایی من با خانواده امام بودند.پیشکسوت فوتبال ایران گفت: صندوق پیشکسوتان باید به فکر ما باشد آنها تنها ورزشکارانی را بیمه می کنند که در مسابقات قهرمانی آسیا حضور داشتند و به ما که در مسابقات جام ملت و رقابت های زیاد دیگر برای ایران بازی کرده ایم هیچ توجهی نمی شود.وی ادامه داد: برای خودم انتظاری ندارم زیرا از من گذشته است اما باید امثال من را بیمه کنند و تنها به ورزشکاران المپیکی توجه نشود زیرا ما هم سختی های زیادی را کشیده ایم.بهزادی گفت: امیدوارم تا زنده هستم کسی به حرف های من گوش دهد و این حرف ها بعد از مرگ دیگر برای من مهم نخواهد بود و باید به قهرمانان زنده نیز توجه کنیم.

وی خاطرنشان کرد: مدرسه فوتبالی را با این سن و برای تامین هزینه های خود مجبور به هدایت هستم و باور کنید چند وقت پیش ساعت سه عصر در ورزشگاه حیدرنیا از گرما کف کفش هایم در آسفالت جا ماند.پیشکسوت ارزنده فوتبال ایران، گفت: ما در دوران آماتوری ورزش می کردیم و حالا که به اصطلاح ورزش ما حرفه ای شده است در آن پول وجود دارد و ما بدون هیچ چشم داشتی برای تیم ملی بازی می کردیم.وی تاکید کرد: ۷۱ سال سن دارم و عمر من تمام شده است اما باید از من می خواستند به بازیکنان امروز آموزش دهم که این اتفاق رخ نداد و از مدیران امروز می خواهم به پیشکسوتان بعد از من توجه کنند و به آنها اجازه تربیت بازیکنان آینده را دهند تا خیلی از مشکلات امروز فوتبال برطرف شود.

بهزادی گفت: به یاد روز های پایانی عمر ناصر حجازی عزیزم افتادم که می گفت بعد از مرگ خیلی ها از من یاد خواهند کرد اما بهتر است حالا به ما توجه شود.وی خاطرنشان کرد: آیا در کشور های دیگر با پیشکسوتان خود به این شکل برخورد می کنند ما جان خود را برای این فوتبال گذاشتیم و حق ما اینی که امروز داریم، نیست.وی تاکید کرد من خانواده خود را فدا و سختی های زیادی را کشیدم و این به هیچ عنوان حق من نبود که امروز خانه به دوش باشم و اینچنین دچار افسردگی شویم.

بهزادی با اشاره به بی توجهی ها به پیشکسوتان، اظهار داشت: من قهرمان ملی بودم و نباید امروز مردم به من لطف کنند و یا همسر ناصر حجازی بعضی از دارو هایم را تهیه کند.پیشکسوت فوتبال ایران گفت: شرمنده مردم هستم و تمام این افسردگی های امروز من به خاطر روز هایی است که از من در فوتبال استفاده نشد و غم های آن اینچنین جمع شد.وی تاکید کرد: من هیچ چشم داشت مالی ندارم و در این روز ها تنها حمایب معنوی می خواستم و از تمام کسانی که مرا تنها نگذاشتند تشکر می کنم و امیدواررم مشکلات ما برای پیشکسوتان آینده تکرار نشود.

بهزادی خاطرنشان کرد: دیگر  آماده مرگ هستم و دیگر چیز زیبایی برای دیدن ندارم و از خدا می خواهم که مرا ایستاده ببرد و متاسفانه هر کلامی که بیان می کنم باعث ناراحتی یک نفر می شود.