سفال ایرانی قابلیت صادرات دارد

منیزه آرمین در گفت‌گو با هنرآنلاین مطرح کرد:

منیژه آرمین گفت: هنر سفال قابلیت این را دارد که با یک سرمایه‌گذاری و سیاستگذاری قوی، ایران را به قطب صادرات سفال جهان تبدیل کند.

سرویس تجسمی هنرآنلاین //

 این روزها روزهای بی‌خبری در حوزه سفال و سرامیک است. رکود این هنر فاخر علت‌هایی را یدک می‌کشد از جمله گرانی‌های متریال اولیه‌شان. به سراغ منیژه آرمین هنرمند شناخته شده این حوزه رفتیم تا نظرات او را هم در این زمینه بدانیم و در عین حال در جریان جدیدترین فعالیت‌های این هنرمند قرار بگیریم.

خانم آرمین چرا این روزها حوزه سفال و سرامیک اینقدر از تب و تاب افتاده؟

البته درحال حاضر انجمن سفال و سرامیک فعال است و یک نمایشگاه سفال در برج میلاد برپا است که بیشتر به یک اکسپو شبیه است و تا آخر مهر ماه هم ادامه دارد. اما اگر بخواهید علت کم کار شدن هنرمندان این حوزه را بدانید باید بگویم مخارج بالایی که این روزها هنرمندان با آن دست به گریبانند باعث کم‌کاری‌شان شده. کوره گران تمام می‌شود، کارگر، لعاب و…! کاری که قبلا متریال آن با ۲۰۰ هزار تومان تهیه می‌شد الان با یک میلیون تومان هم راه نمی‌افتد و این اتفاق بدی برای حوزه سفال و سرامیک است.

با این اوضاع بازار فروش چطور است؟ آیا فروش جوابگوی هزینه‌ها هست؟

بازار فروش هم تعریفی ندارد. فعلا رکودی بر فضای کار ما حاکم است که اکثر هنرمندان این حوزه ترجیح می‌دهند کار نکنند. چون سفال بسیار پرکار و ارزشمند است و وقتی بازاری ندارد هنرمند به این نتیجه می‌رسد که در این اوضاع کار نکند بهتر است. ما اگر این روزها نقاشی کنیم بسیار برایمان ارزان‌تر تمام می‌شود. قبلا فقط کار هنرمند بود که ارزش داشت ولی حالا ارزش متریال دارد روز به روز بالاتر می‌رود.

به نظرم اگر فکری به حال سفال و سفال‌گری نشود با وجود انجمن سفال و سرامیک فعالیت هنرمندان از این هم که هست کمتر می‌شود. باید فکری کرد و برایش یک نقش اقتصادی تراشید. این حرف را بارها و بارها گفته‌ام که اگر به ویژگی‌های سفال توجه شود قابلیت صادرات را دارد و اگر یک سیاست‌گذاری محکم پشت آن باشد می‌تواند کشور را به قطب صادرات سفال و سرامیک تبدیل کند. اگر برایش هزینه کنند در دراز مدت چندین برابر بازگشت هزینه را به چرخه اقتصادی خواهیم داشت.

خود شما این روزها چه می‌کنید؟ نمایشگاه یا کار جدیدی در راه نیست؟

سال گذشته یکی از کارهای من در بینال پکن قبول شد که قصد کردم همان کار را در ابعاد بزرگ‌تر بسازم. کاری برپایه طبیعت که در آن از فرم‌های ایرانی استفاده شده. اسم کار سروهای عاشق است و برداشتی از نگارگری به شکل مدرن به حساب می‌آید. متریال این کار برایم ۲ میلیون تومان تمام شد.

سفال چقدر قابلیت این را دارد که به هنر تعاملی راه یابد؟

این هنر ظرفیت‌های بسیار زیادی دارد. چه تعامل با هنر سنتی و چه تعامل با هنر مدرن. سفال هنری است که با حجم، رنگ ، فرم و… سر و کار دارد هنر جامعی است. سفال وجوه مختلف هنرهای تجسمی را در خود دارد و چیزی را که شما دنبال می‌کنید در سفال بیشتر پیدا می‌شود تا هنرهای دیگر تجسمی. به عقیده من حتی در فضاهای شهری، فیلم‌ها و تئاترها می‌تواند موثر باشد.

آیا از این قابلیت‌ها استفاده می‌شود؟

متاسفانه با وجود این همه قابلیت نه تنها در باور عمومی بلکه در باور افراد خاص و متخصص هم هنوز ناشناخته است.

به نظر شما سفال چقدر قابلیت تحول دارد؟

سفال نه تنها قابل تغییر و تحول است بلکه اصلا هر لحظه درحال نو شدن است. آنچه که من به عنوان دانشجوی ۳۵ سال پیش این رشته کشف کرده‌ام این است که این هنر هر لحظه نو می‌شود و آدم را به وجد می‌آورد. بسیار انعطاف پذیر است قابلیت انتقال به شیوه‌های شخصی را دارد.

و دست آخر اینکه شما علاوه بر سفالگر، نویسنده هم هستید. قرار نیست کتاب جدیدی از شما به دستمان برسد؟

در حال حاضر روی کتاب جدیدم به نام “شانزده سال” کار می‌کنم که سومین کتاب از مجموعه ۴ جلدی من است. این کتاب یک اثر تاریخی مربوط به ۱۶ سال سلطنت رضا شاه است که تا عید امسال کار نگارش آن را به پایان می‌رسانم.

انتهای پیام/۳۱/۳۲


آخرین اخبار
منبع: خبرگزاری هنر آنلاین

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.