سنگ محک سوریه

وطن امروز نوشت:

 نزاع سوریه به سنگ محکی تبدیل شد که افکار عمومی جهان بویژه جهان اسلام، به واسطه آن می‌توانند سره را از ناسره بشناسند و کشورهای حامی مقاومت و مخالفان رژیم عبری را از حامیان صهیونیسم بین‌الملل و امپریالیسم جهانی تمییز دهند. کشورهایی که تا چندی پیش ژست مقاومت علیه رژیم صهیونیستی را می‌گرفتند اکنون به واسطه بحران سوریه پرده از رخ برانداخته‌اند و باطن آمریکایی خود را بر همه عیان ساخته‌اند. بی‌تردید مهم‌ترین حلقه این دست کشورها ‌ترکیه است. ‌ترک‌هایی که رویای احیای امپراتوری عثمانی را در سر می‌پروراندند و تلاش می‌کردند با حربه‌های گوناگون در دل جهان اسلام جایی برای خود دست و پا کنند، در جریان بحران سوریه چهره واقعی خود را نشان دادند. اکنون همه جهان می‌دانند که درگیری رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر این کشور با شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی در جریان اجلاس داووس سیاهنمایی بیش نبود و تنها جنبه‌ای تاکتیکی داشت و تصور اینکه ‌ترکیه اسرائیل را به عنوان متحد استراتژیک خود در منطقه از دست بدهد، به مخیله سران آناتولی هم خطور نمی‌کند.

۲ کشوری که از هیچ اقدامی برای هم مضایفه نکرده‌اند. کیست که نداند عبدالله اوجالان، رهبر جدایی‌طلبان کرد ‌ترکیه توسط موساد در کنیا دستگیر و به مقامات آنکارا تحویل شد. خدمتی که به واسطه آن دولت آنکارا تا ابد خود را مدیون صهیونیست‌ها می‌داند. به واقع با پیدایش بحران سوریه، ‌ترکیه از پوستین خود خارج شد و نشان داد در تقابل با حلقه‌های مقاومت منطقه‌ای حتی حاضر است گوی سبقت را از کشورهای مرتجع عربی نظیر عربستان و قطر برباید. با این نگاه ‌ترکیه یک بازنده تمام‌عیار در جریان بحران سوریه بوده است. کشوری که به واسطه ژست‌های صهیونیست‌‌ستیزانه خود، داشت جای پایی در میان افکار عمومی جهان اسلام باز می‌کرد، اکنون آشکارا در اردوگاه غرب و در جبهه مقابل مقاومت قرار دارد. اما ضربه‌ای که‌ ترکیه از بحران سوریه پذیرفت، تنها به همین جا ختم نمی‌شود. استقلال بیشتری که دولت بشار اسد در شمال شرق این کشور به کردهای سوریه داده است، قدرت آنها را افزایش داده و آنها که دشمنان قسم خورده دولت‌ ترکیه هستند، با تمام توان با دولت اردوغان و زیاده‌‌خواهی‌های میراثخواران امپراتوری عثمانی مواجهه خواهند کرد، ضمن آنکه روابط نزدیک کردهای سوریه و حزب کارگران کردستان‌ ترکیه (پ‌ک‌ک) بر قدرت کردهای‌ ترکیه به شکل قابل ملاحظه‌ای افزوده است، تا جایی که اکنون برخی استان‌های کردنشین و مرزی ‌ترکیه نظیر استان «هکاری» خودمختار شده‌اند و دولت مرکزی هیچ نفوذی در آن ندارد. انفجارها و ناامنی‌های اخیر ‌ترکیه هم که ده‌ها کشته و زخمی روی دست دولت گذاشته است، با همین رویکرد قابل تحلیل و ارزیابی است. با این نگاه آیا به راستی دولت ‌ترکیه بزرگ‌ترین بازنده بحران سوریه نیست؟