به گزارش خبرنگار مهر، بهنظر جیمز روزنا نظریه پرداز فقید مکتب فرارفتارگرایی در تصمیمگیری سیاست خارجی علت رفتار سیاسی حکومتها به مجموعهای از این عوامل پنجگانه مربوط میشود: ۱ – متغیر شخصیت تصمیمگیرنده؛ ۲ – نقش و میزان اختیارات تصمیمگیرنده؛ ۳ – متغیر دیوانسالاری حکومتی؛ ۴ – متغیر جامعه؛ ۵ – متغیر نظام بین‌الملل.
به اعتقاد وی در کشورهای بزرگ با وضعیت اقتصادی و سیاسی توسعه یافته باز، اولویت متغیرها بدین ترتیب هستند: نقش، جامعه، دیوانسالاری، نظام بین‌الملل و شخصیت در حالی که در کشورهای کوچک توسعه نیافته با جابهجایی قابل توجه متغیرها بدین ترتیب: شخصیت، نظام بین‌الملل، نقش، جامعه و دیوانسالاری، مواجه هستیم.
اما به هر حال آنچه در سیاست خارجی یک کشور اعم از توسعه یافته و توسعه نیافته مشهود است تأثیر متغیر شخصیت بر سیاست خارجی است. در کشوری مثل آمریکا نیز سیاستمدارانی چون کندی، کیسینجر و بوش پسر نمونه‌ای از تأثیر عامل “شخصیت” و تفسیر موسع از نقش توسط آنها در سیاست خارجی بوده است.
بر این اساس می توان تصور کرد که انتخاب میت رامنی به رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا و نوع سیاست خارجی او در قبال ایران با آنچه اوباما اتخاذ کرده و می کند تفاوت قابل ملاحظه ای خواهد داشت.
پروفسور نوام چامسکی زبانشناس معاصر و استاد بازنشسته دانشگاه ام.آی.تی آمریکا در خصوص تفاوت سیاست خارجی اوباما و رامنی در قبال ایران به خبرنگار مهر گفت: پیش بینی نوع رفتار “رامنی” و سیاست خارجی او در قبال ایران سخت و دشوار خواهد بود.
وی تصریح کرد: به آسانی نمی‌توان پیش بینی کرد که او در قبال ایران چه رفتاری را انجام خواهد داد.
وی تصریح کرد: اما آنچه می توان گفت این است که سیاست خارجی “رامنی” در مقایسه با اوباما در قبال ایران جنگ افروزانه‌تر خواهد بود.
استاد بازنشسته دانشگاه MIT تأکید کرد: همچنین در قبال سیاست خارجی رامنی در مقایسه با سیاست خارجی اوباما در قبال اسرائیل باید توجه داشت که “رامنی” حمایتهای جدی‌تر و بیشتری از جنایات اسرائیل خواهد داشت.
بنیانگذار زبان شناسی مدرن در پایان تصریح کرد: البته این تفاوت سیاست خارجی رامنی با اوباما فقط محدود و منحصر به موارد مذکور نیست و می توان انتظار این تفاوت در موارد دیگر را نیز داشت.
…………………………
گفتگو از: جواد حیران‌نیا
MehrNews Rss Feed