شارون چگونه ۸ سال زنده نگه داشته شد؟

طبق این گزارش، شارون در ۲۰۰۶ و زمانی که ۸۶  سال داشت، دچار سکته مغزی شدیدی شد، آزمایشات و بررسی‌های اولیه توسط برخی از پیشرفته‌ترین دستگاههای تصویربرداری بیانگر وسعت لخته خونی در جمجمه وی و ناامیدی از تداوم حیات وی بود، به همین خاطر،‌ پزشکان توصیه به جدا کردن وسایل پزشکی و اعلام مرگ وی کردند.

اما گیلعاد پسر بزرگ وی با تأکید بر منش شارون در کوتاه نیامدن در برابر تمامی وقایع و امور، خواستار ادامه معالجات وی شد.

به این ترتیب و پس از مدتی شارون را به بیمارستانی در نزدیکی قدس اشغالی منتقل و تحت مراقبت تیمی از پزشکان و پرستاران مخصوص قرار گرفت. طی این مدت نیز با به کار بردن برخی تجهیزات و انجام چندین عمل جراحی سعی شد تا حجم لخته خونی در جمجمه وی کاهش یابد.

پس از این اقدامات و طی هشت سال گذشته نیز، حیات نباتی وی به کمک دستگاه‌های تنفس همچنین تغذیه وی از طریق لوله‌های متصل به دستگاه گوارش استمرار یافته است.

مدیر بیمارستانی که هم‌اکنون شارون در آن بستری است در گفتگو با دیلی‌تلگراف اعلام کرده است که حجم مغز شارون به اندازه یک توپ تنیس تقلیل یافته و تنها قادر به ارسال فرامین لازم برای تداوم فعالیت ارگان‌های حیاتی بدن وی است.

لازم به ذکر است که آریل شارون، در سال ۲۰۰۶ زمانی که نخست‌وزیر رژیم غاصب صهیونیستی بود، بر اثر سکته مغزی از صحنه سیاسی این رژیم حذف شد. برخی گزارش‌های رسانه‌ای حاکی از این است که هزینه زنده نگه‌داشتن شارون به بیش از ۴۴۰ میلیون دلار رسیده است.

شارون،‌ از آمران اصلی قتل‌عام پناهندگان غیرنظامی فلسطینی مستقر در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا واقع در حومه غربی بیروت در سال ۱۹۸۲ میلادی است. در آن واقعه حدود ۴ هزار پناهنده بی‌دفاع فلسطینی که اکثرا دختران و زنان بی‌پناه بودند توسط شبه‌نظامیان فالانژ لبنان تحت رهبری سمیر جعجع و هدایت آریل شارون فرمانده نظامیان صهیونیست در لبنان از دم تیغ گذرانده شدند.