شرایط نقل‌و‌انتقال دانشجو در دانشگاه‌های علوم پزشکی

نشان افتخار…سالهای سال ازجنگ تحمیلی میگذرد بااینحال بدلایلی که معلوم نیست همچنان خدماترسانی به رزمندگان پشت پرده ای ازابهام مسکوت مانده است.هرچند این قشراغلب دنبال مادیات نبوده ونیستند لکن این موضوع نمیتواند توجیهی بر عدم توجه مسیولین باشددرحالیکه باارایه برخی تسهیلات بمانند ممالک جنگزده دیگروالگوسازی میتوان تااندازه ای هرچند دیرهنگام عزتمندی آنان رافراهم نمود اما گویی همچنان این مسیله درحال خاک خوردن بوده وفقط درحدحرف باقی خواهدماند..بنده که با۲۳ ماه حضور مداوم درجبهه وبا مدارک بیمارستان ارتش مبنی بر زخمی شدن وبی اقدام تا اکنون که عضوکوچکی از این جامعه بزرگ رنجدیده باشم اخیرا درایثارگران نزاجا با مدارک محرزمجروحیت بیمارستان ارتش باهزارحرف وحدیث آنهم بخاطر تنهادخترم بادلی آکنده ازاندوه وغم اقدام به تشکیل پرونده داده وباتوجه به فرآیند زمانی طولانی آن وشرایط نامساعدجسمی روحی و بدنبال آن بخاطر انتقال دخترافسرده ام به دانشگاه بومی دروزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی وامور مجلس نیز طی پرونده ش۱۲۵۴۵/۱تقاضای مساعدت نموده ام تابادرنظرگرفتن وضعیات وحالات حقیرمدارک جانبازی محرز وبدون اقدام …باانتقال دختر دانشجویم موافقت بشه..نه مهمانی که مستلزم شهریه باشه وبنده عاجز ازپرداخت آنهم دردانشگاه سراسری که اخیرارایج شده..ک..بموضوع رسیدگی شده وباشدتاهمت مسیولین محترم مربوطه التیامی برزخمهای خانواده رنجکشیده درطول سالهای متمادی باشدچون بااین اوضاع بایستی بااین وضعیت جسمانی دایم اسیرجاده ها شده وهربارکه برای مرخصی دنبالش میرم خبر انتقالی هم دانشگاهیانش را بدلایل نامعلوم که موجب عرق شرمساری ام گشته ونگاه های معنا دارش را که حاکی از بی مهری (تره خرد نکردن دست اندرکاران برای ۳۰سال بیماری روحی جسمی ناشی ازجنگ باشد )متحمل وبااحساس حقارت ودرماندگی دنیا درنظرم تیره وتار شود..معلوم نیست فرزند کسیکه اصلا روی جبهه ندیده بارتبه ای بمراتب کمترازرتبه دخترم دردانشگاه خودی مشغول بتحصیل باشد ودخترم درغیاب پدر بیمارش اسیرغربت… وآیااین همان نشان حقارت است یا نشان افتخار که گویا میخواهند بما عنایت فرمایند؟؟؟؟وآیا نمیشه باحداقل امتیازات مثل امکان ثبت نام فرزندای رزمندگان در سامانه نقل انتقال خدمات دانشجویی شاهد وایثارگر یا تسهیلات در نقل وانتقالات دانشجویی ..عزتمندی آنان را دیرهنگام تااندازه ای فراهم نمود؟؟تا کی باید چشم انتظار گوشه چشم مهرآمیز مسیولان باشیم آیا دادرسی هم هست؟؟زندگی ام پس از جنگ که تباه شد..با جنون ادواری ناشی از موج خانواده مشقتها کشیدند و…لااقل از دیگر ممالک جنگزده اندکی الگو بگیریم بهترنیست چرا تحصیل فرزندان رزمندگان رایگان نیست ..چرادرسامانه خدمات دانشجویی برای فرزندای رزمنده درنقل و انتقالات جایی نیست.. مگر امثال من ۶۰ساله دانشجو هستیم خدمات بدهید؟؟؟مثل اینکه بگیم به زنده های اهل قاجار نفری ۱۰۰۰سکه میدیم…اگر ازقبربیرون بیان..ومعلوم نیست های فراوان دیگر؟؟؟علیرضا صفرعلیپور۰۹۱۴۱۰۲۲۴۷۵بامیدیاری

سلام.
دانشجوی رشته پزکی هسته ای از دانشگاه عل.م پزشکی کرمانشاه هستم.درخواست مهمانی جهت گذراندن ۱۰ واحد کاراموزی در عرصه۲ در دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستم.

فاطمه دهقان
آدر:فارش-ممسنی-رستم