شغل شریف اجاره خیابان

اما چرا این جمله را اول مطلبمان آوردیم، خودمان هم نمی‌دانیم. راستش را بخواهید الان هم مانده‌ایم که این جمله را چطوری به اصل مطلبمان ربط بدهیم، اگرچه خوب می‌دانیم که یکی از توانایی‌های ما این روزها این است که بسادگی هر چیزی را که دلمان بخواهد به هر چیز دیگری ربط می‌دهیم! بگذریم.

چند روز پیش یکهو سرزده رفتیم تهرانگردی و کل مردم تهران را غافلگیر کردیم! قصدمان هم از این تهرانگردی این بود که ببینیم خدای نکرده، زبانمان لال کسی هست که مشکلی، گرفتاری، دردی… چیزی داشته باشد؟ برای انجام این کار ابتدا چشم‌هایمان را شبیه چشم ژاپنی‌ها کردیم تا با ریزبینی خاصی تمام جزئیات را زیر نظر بگیریم! اما هر قدر که تلاش کردیم بی‌فایده بود الحمد لله اکثر مردم مشکلی نداشتند!

فقط تعداد معدودی از هموطنان عزیز اندکی نگران بودند که با شروع فصل بارندگی و با توجه به افزایش جزئی قیمت چتر چه خاکی بر سرشان بریزند!

البته ما دست بردار نبودیم و آنقدر به در و دیوار شهر گیر دادیم تا عاقبت رسیدیم به یک مشکل اساسی و حیاتی و آن هم چیزی نبود جز یک شغل جدید و تازه احداث (یکی از همان دو میلیون شغلی که وعده داده بودند) به نام شغل شریف اجاره خیابان!

عرضم به حضورتان که ما کلا با پرداخت عوارض خودرو به شهرداری مشکل داریم، اصلا نمی‌دانیم شهرداری به چه دلیلی از ما عوارض خودرو می‌گیرد، اما آنهایی که بیشتر از ما می‌فهمند، معتقدند که اخذ این عوارض دلایل بسیاری دارد، که مهم‌ترین آنها مربوط به رفع مشکلات ایجاد شده بر اثر تردد خودرو‌ها مثل آلودگی هوا و استهلاک آسفالت‌ها و… بخشی هم برای ساخت پارکینگ و سایر امکانات رفاهی است، اما ما کماکان روی حرف خودمان هستیم و معتقدیم که بی‌خود و بی‌جهت عوارض پرداخت می‌کنیم، چون مثلا درخصوص آلودگی هوا نهایت کاری که انجام گرفته این بوده که دعا کنیم تا شاید بادی، بارانی، چیزی بیاید و درسایه این موهبت‌های الهی هوای تهران کمی پاک شود.

وضع آسفالت خیابان‌های تهران هم که بماند، کافی است مثلا از خیابان سئول وارد بزرگراه یادگار امام(ره) شوید، یک شهربازی واقعی است! (کور شویم اگر دروغ بگوییم).

از وضع پارکینگ‌های تهران هم چه عرض کنیم که از همان بدو ورود با نصب یک تابلوی خوانا! با این مضمون که مسئولیت اشیاء داخل خودرو (بالطبع خسارت‌های احتمالی وارده بر بدنه خودرو) به عهده پارکینگ نیست! خیالتان را از بابت امنیت خودرو راحت می‌کنند!

تا چند سال پیش حداقل دلخوشی ما این بود که اگر روزی، روزگاری بر حسب تصادف یک جای پارک خالی کنار خیابان گیرمان می‌آمد، براحتی از این امکانات و تسهیلات گسترده استفاده می‌کردیم،‌ اما بعد از چند وقت سر کله یونیفورم‌پوش‌هایی به اسم پارکبان پیدا شد که آنها هم بابت (خودمان هم نمی‌دانیم بابت چی!) از ما پول می‌گیرند تا اجازه بدهند کنار خیابان پارک کنیم، به هر حال به همین هم راضی بودیم تا این‌که پارکبان‌ها اعلام استقلال کردند و هر کدام به سلیقه خود در محدوده کاری‌شان به حکمرانی پرداختند، مثلا پارکبان محترمی در جواب ما که پرسیده بودیم برای نیم ساعت توقف چه مبلغی بپردازیم؟ فرمود: «هزار، هر چقدر هم دوست داری توقف کن!»

یکی از دوستان تعریف می‌کرد که آقای پارکبان در جواب او گفته بود چند نفرید و بابت هر نفر ۵۰۰ تومان گرفته بود، اصلا روی تابلوی کنار خیابان نوشته از ساعت هشت الی ۲۲، اما باور بفرمایید حوالی میدان پونک ساعت ۲۳ پارکبان محترم عینهو شیر بالای سر ما ایستاد و تا دوهزارتومان از ما نگرفت، نرفت.

استدلالش هم این بود که مغازه‌ها هنوز بازند! این هم بماند که در روزهای تعطیل بعضی از این عزیزان کماکان مشغول کارند و هرگونه مقاومتی در برابر پرداخت پول را با تهدید به جریمه و یادآوری همکاری تنگاتنگ آنها با نیروهای محترم راهنمایی و رانندگی بشدت سرکوب می‌کنند، ضمنا اگر پولی به این دوستان عزیز نپردازید با چه اطمینانی خودروی خود را کنار خیابان پارک می‌کنید؟ در نهایت به نظر شما این‌گونه شغل‌ها و این قبیل افراد نیازی به نظارت ندارند؟ راستی چرا عوارض می‌دهیم؟

در آخر تصمیم داریم در مقابل تمام کسانی که در این‌گونه امور مسئولیت دارند و کم کاری می‌کنند فقط سکوت کنیم! (حال کردید جمله اول مطلبمان را هر جوری بود چسباندیم به اصل مطلب)

مهیار عربی – جام‌جم