شیشه‌ پاک کن برج‌های بلند

انتظار ندارید که کارکنان بانک مرکزی یک روزنامه و یک شیشه‌پاک‌کن دست بگیرند و هر کدام شیشه اتاق خود را تمیز کنند. این کار توسط متخصصانی انجام می‌شود که به آنها شیشه‌پاک کن‌ (Windows Cleaner) می‌گویند.

این‌که چرا کارشان جزو مشاغل سخت است، خیلی مساله پیچیده‌ای نیست. کافی است خود را جای کسانی بگذارید که در ارتفاع ۱۰۰متری و بلکه بیشتر در حالی که روی یک سکو هستند یا به طنابی آویزان؛ باید به فکر این باشند که لکی روی شیشه‌ها باقی نماند.

همین کار کردن روی ارتفاع یکی از ملاک‌هایی است که باعث می‌شود این کار جزو کارهای سخت قرار گیرد. این موضوع در آیین‌نامه کارهای سخت و زیان‌آور مصوب ۱۳۷۲ آمده است که کار مستمر و مداوم در فضای باز و ارتفاع بیش از پنج متر جزو مشاغل سخت و زیان‌آور است.

بدیهی است که همین ارتفاع زیاد باعث شده است برخی افراد نیز در این راه با خطرات جانی مواجه شوند. مثل حادثه‌ای که در سال ۲۰۰۷ برای دو برادر شیشه‌ پاک‌کن در نیویورک افتاد و آنها را بشدت زخمی کرد.

در کنار مساله ارتفاع، نکات دیگری هم هست. مثل بادهایی قوی که در ارتفاع بالا سرعت و قدرتشان بیشتر است و کار را به جایی رسانده‌اند که کار کردن در این شرایط ممنوع شده است.

در برخی کشورها شیشه‌پاک‌کن‌ها برای این‌که بتوانند این شغل را به دست آورند، باید آزمایش‌هایی در مورد فشار خون و ترس از ارتفاع خود بدهند، اما در ایران خبری از این آزمایش‌ها نیست.

دستمزد هر شیشه‌ پاک‌کن متناسب با خطر کارش تغییر می‌کند. این رقم از ۲۵ دلار در روز شروع می‌شود و گاهی به ۱۰۰۰ دلار در روز نیز می‌رسد.

اما کار شیشه‌پاک‌کن‌ها با همه سختی‌هایش رو به افول است. نخست به این دلیل که تکنولوژی به کار شیشه ‌پاک‌کن‌ها هم رحم نکرده است و کم‌کم نیاز به حضور کارگر در این عرصه کم می‌شود. بخصوص که حوادث و بیمه حوادث کارگران هم، کارفرمایان را به فکر حذف کارگر از این پروسه انداخته است.

تعداد کم برج‌های شیشه‌ای در ایران باعث شده است این کار به عنوان یک شغل جا افتاده نزد مردم مطرح نباشد. همین مساله شاید خطراتی برای افراد معدودی که این شغل را دارند داشته باشد؛ چراکه در حال حاضر پاک‌ کردن شیشه چه به صورت تکی و چه در برج‌های تمام شیشه، بیش از آن‌که تابع قواعد باشد؛ به تجربه فرد تکیه دارد.