شکل گیری تئاتر خصوصی یک ضرورت است

به گزارش خبرگزاری مهر، کارگردان نمایش “آمدیم نبودید رفتیم” در ابتدای این جلسه با تاکید بر ضرورت شکل‌گیری تئاتر خصوصی و ثبت گروه‌های تئاتری در ایران گفت: اگر تئاتر ما خصوصی شود مشکلات بسیاری از هنرمندان ما نیز حل می شود زیرا با شکل‌گیری‌ گروه‌ها و ایجاد تئاتر خصوصی، سانسور و ممیزی نیز تا حدودی از بین می‌رود. اصلا تئاتر نباید سانسور شود چون تماشاگرش بسیار محدود است و همه هنرمندان قوانین کشور را می‌دانند اما تا وقتی این مشکلات هست، نمی توان به آینده امیدوار بود.

رضا حداد در خصوص ایده نخست نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» گفت: کارگردانی شکل‌گرا هستم. از ابتدا تصمیم داشتم نمایشی با این شیوه اجرا کنم و این متن براساس شکل اجرایی و ابزار فنی مورد نظرم نوشته شد.

وی در پاسخ به پرسشی درباره استفاده بیش از حد این نمایش از تکنولوژی و زیر سئوال بردن اصالت تئاتر توضیح داد: اصلی‌ترین موضوع در تئاتر بازیگر است که در نمایش ما کمرنگ می‌شود و زیر سیطره صدا، موسیقی، نور و تصویر قرار می‌گیرد. این شکلی است که من تجربه می‌کنم و باید این همه افراط داشته باشد. ما در حال جستجو هستیم تا ببینیم این شیوه موفق می‌شود یا نه؟ زیرا تئاتر ما تئاتری بی‌چیز نیست، تئاتری پرطمطراق است پر از تصویر و صوت که به نوعی نشان‌‌گر زندگی امروز ماست که زیر هجوم این ابزارها هستیم.

وی افزود: ما با اجرای این نمایش، یک تجربه جدید دیگر را به منصه ظهور رساندیم و باید موفقیت آن را به زمان بسپاریم. در این نمایش تعمدا از همه چیز زیاد استفاده می‌شود تا همه عناصر خود را به رخ بکشد. البته بعد از چند اجرا متوجه شدم بخش‌های موسیقی خیلی زیاد است و باید برای آن فکری کرد.

کارگردان نمایش‌ “با دهان‌بند سکوت” در ادامه این نشست درباره تغییر سالن اجرای نمایش “آمدیم نبودید رفتیم” گفت: قرار بود نمایش‌مان در سالنی که خود تاسیس می‌کنیم با ظرفیت ۶۰۰ تماشاگر اجرا شود که متاسفانه سالن آماده نشد و ناچار شدیم در سالنی ۲۵۰ نفره اجرا کنیم که به لحاظ تولید ما را کمی دچار مشکل کند.

وی درباره احتمال ادامه اجرای این نمایش گفت: تنها مدیری که از ما حمایت کرد، مجید سرسنگی است. از شهرداری منطقه ۶ گله‌مندیم زیرا با تغییر شهردار این منطقه، شهردار جدید هنوز زمینی را که قرار است سالن ما در آن ساخته شود به مرحله اجرایی نرسانده است در حالی که ما با سفر به کشور بلژیک برای ساخت این سالن قرارداد بستیم اما این بدقولی نه تنها باعث خسارت مالی شد بلکه به اجراهای ما نیز لطمه زد.

این کارگردان با اشاره به پیگیری‌های انجام شده در خصوص زمین مورد نظر گفت: آقای ایازی به شهردار منطقه شش اعلام کرده که باید زمین‌مان را به ما بدهند اما ایشان چنین نمی‌کنند. در حالی که با قراردادی که دارم اگر به اندازه کافی جسارت داشته باشم، می‌توانم از ایشان شکایت کنم. به هر حال تصمیم داریم در صورت امکان پاییز امسال ۹۰ شب دیگر هم اجرا برویم.

حداد در بخش دیگری از این نشست درباره ضرورت حضور مهناز افشار به عنوان یکی از بازیگران نمایش‌اش توضیح داد: بعد از اجرای نمایش “مکاشفه…” مهناز افشار پشت صحنه آمد و به من گفت دوست دارد در نمایش بعدی‌ام بازی کند و من هم این پیشنهاد را قبول کردم و از همان آغاز این پروژه به چرم‌شیر گفتم برایش نقشی بنویسد.

وی تاکید کرد: نمی‌فهمم این مرزبندی‌ها برای یک کارگردان چیست؟ یک کارگردان حق دارد در مورد بازیگرانش تصمیم‌گیری کند. نمی‌فهمم چرا باید در این باره توضیح بدهم اما می‌توان درباره ضرورت این موضوع و حضور ستارگان سینما در تئاتر صحبت کرد.

حداد اضافه کرد: از آنجا که در اجرا، تصاویر ضبط شده داریم، نیازمند بازیگری بودیم که تصویر را خیلی خوب بشناسد و من به عنوان کارگردان فکر کردم این بازیگر به کمک ما می‌آید، از سوی دیگر وقتی پروژه‌ای این همه سنگین است، هیچ ایرادی ندارد که از او دعوت کنیم تا در کار ما کمک کند.

وی در پاسخ به پرسشی دیگر درباره اینکه بهزاد فراهانی از او دعوت کرده در یکی از نمایش‌هایش بازی کند پاسخ داد: بهزاد فراهانی پیشنهاد بازی به من داد که چون بازیگر نیستم، نپذیرفتم. ایشان استاد من است اما دیدگاه‌هایشان را درباره بازیگران سینما، گرچه محترم می‌دانم، دوست ندارم.

وی همچنین درباره میزان دستمزد بازیگران نمایش “آمدیم، نبودیم رفتیم” و کل هزینه‌های تولید آن افزود: ۳۹۰ میلیون تومان کل هزینه‌های ما بود. با همه بازیگران قرارداد یکسانی بسته شد. دستمزد مهناز افشار مثل همه بازیگران دیگر بود اما از اول قرار شد، هر بازیگری اسپانسر گرفت پول بیشتری بگیرد و خانم افشار اسپانسری داشت که به همه ما کمک کرد.

وی در پاسخ به پرسشی دیگر درباره تبلیغات گسترده نمایش‌اش عنوان کرد: حتی وقتی در محل تولدم آباده نیز کار تئاتر می‌کردم با چوب و تخته برای نمایشم تبلیغ می‌کردم چون تئاتر نیازمند تبلیغات است و تبلیغ آن هم سخت نیست، البته ما به این حجم تبلیغ نیازی نداشتیم و فضای اینترنتی برای تبلیغ نمایش ما کافی بود اما چون دو آژانس تبلیغاتی اسپانسر ما بودند و نمی‌خواستند هزینه کنند، تبلیغات کردیم تا تماشاگران بیشتری جذب کنیم به هر حال نمایش ما پروداکشنی خیلی قوی داشت و همه چیز هزینه‌بر بود.

حداد با اشاره به دشواری‌های بازیگری در نمایش‌ “آمدیم، …” ادامه داد: نقش‌ها بسیار فشرده هستند و بازیگران خیلی نمی‌توانند روی صحنه باشند ضمن اینکه به دلیل هجوم تصاویر و صداها کار برای بازیگران خیلی سخت است.

این کارگردان درباره تاثیرات آتیلا پسیانی بر نمایش‌هایش توضیح داد: در نمایش قبلی‌مان “مکاشفه‌ای در باب یک میهمانی خاموش” آتیلا پسیانی واقعا در نقش یک نویسنده حضور داشت اما شیوه تمرین‌های آن با نمایش “آمدیم، نبودید رفتیم” کاملا متفاوت بود.

وی توضیحاتی درباره تفاوت شیوه آماده‌سازی این دو نمایش ارائه کرد و یادآور شد: در “مکاشفه…” متن و تمرین همزمان با هم شکل می‌گرفت اما در این نمایش چرم‌شیر متن را به طور کامل نوشته بود و از آنجا که آتیلا پسیانی خودش درگیر پروژه‌های دیگری بود، نتوانست خیلی نظر بدهد و مطمئنم او این نمایش را خیلی دوست ندارد.

وی متذکر شد:‌ دوستی من و آتیلا باعث شده، این تصور پیش بیاید که آتیلا نمایش‌های مرا کارگردانی کرده ولی هیچ کدام از آثار مرا او کارگردانی نکرده است.

پانته‌آ پناهی‌ها یکی از بازیگران نمایش، بخش بازیگری این اثر را بسیار جذاب توصیف کرد و گفت: آقای حداد خیلی منصفانه نقش‌ها را میان بازیگران تقسیم می‌کرد. از انجا که هیچ ایده‌ای نداشتیم پروسه تمرین‌مان بسیار طولانی بود.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: به جز تمرین‌های جداگانه، تمرین‌های گروهی بسیار لذت‌بخشی داشتیم که فکر می‌کنم این گونه جمع شدن‌ها، حالا دیگر بیشتر در گروه‌های دانشجویی رخ می‌دهد.

بابک حمیدیان دیگر بازیگر این نمایش هم با تایید سخنان حداد گفت: وقتی متن را خواندم دوست داشتم نقش “پینوکیو” را بازی کنم اما حداد نقش گربه ‌نره را به من داد و به همین دلیل در آغاز کمی ناراحت شدم.اما در ادامه برای بازی در این نقش سعی کردم فیزیک‌ام را دفرمه کنم و الگوهای ذهنی‌ام کسانی بودند که نارسایی‌های فیزیکی داشتند و بعد به لحن رسیدیم.

بابک حمیدیان افزود:‌ نقش من و پانته‌آ مثل راه رفتن روی لبه تیغ بود. زیرا در مرز میان فانتزی رئال و آن نوع فانتزی که می‌توانست به ابتذال برسد، حرکت می‌کردیم و به همین دلیل بازی در نقش گربه نره برایم مثل یک جنون است.

گلناز گلشن طراح لباس این نمایش با ابراز خرسندی از همکاری‌اش با این گروه نمایشی گفت: طراحی لباس این نمایش بسیار دشوار بود. اصولا در تئاتر ایران طراحان لباس بسیار کم تعداد هستند. بسیاری از کسانی که طراحی لباس می‌کنند طراح مد یا مزون هستند اما خوشبختانه در این نمایش آقای حداد ایده‌های خوبی در مورد طراحی لباس‌ها داشت و از من به شخصه از این همکاری خیلی لذت بردم.

محمدرضا فرزاد مدیر گروه کرئوگرافی نمایش نیز با ارائه توضیحاتی درباره این بخش گفت: آقای حداد دوست داشت با یک گروه خارجی کار کنیم که نهایتا با گروهی کره‌ای به توافق رسیدیم، با وجود زمان بسیار اندک تمرین تجربه بسیار مفیدی را پشت سر گذاشتیم.

در پایان این نشست نیز لیلا مدن‌پور مسئول هماهنگی و یکی از دستیاران کارگردان به ارائه توضیحاتی در خصوص دشواری‌های هماهنگی میان اعضای این گروه پرداخت.