نقد بر بازی Devil May Cry HD Collection
اما اگر این حس نوستالژی بازی را از آن بگیریم Devil May Cry HD Collection در مقایسه با بازیهای امروزی حرفی برای گفتن ندارد.
مسلم پاک گهر: انتظار می رفت کپکام کمی به خود زحمت می داد و دست به گرافیک قدیمی بازی میکشید و با کمی ارتقا در این بخش به گیمر احترام بیشتری می گذاشت. شاید تنها دلیلی که بخواهید این بازی را تجربه کنید خاطراتی است که در زمان انتشار سه نسخه آن یعنی سال ۲۰۰۱، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ برایتان باقی مانده است، در غیر این صورت باید توجه داشته باشید که سطح بازی در مقایسه با بازیهای بزرگ امروز فاصله زیادی دارد. پس اگر برای اولین بار میخواهید این سری بازی را انجام دهید سطح انتظاراتتان را به ده سال قبل ببرید یا اینکه کلا عطای تجربه این مجموعه را به لقایش ببخشید.
داستان:
داستان بازی از شورش شخصی به نام «اسپاردا» آغاز میشود. اسپاردا که سابقا در لشگر دیوهای جهنم حضور داشت برای اینکه بتواند جلوی فرمانده این لشکر را در حمله به انسانها بگیرد، در مقابل فرمانده و یارانش میایستد و در نهایت موفق میشود فرماندهاش را در چاهی محبوس میکند. «اسپاردا» دو فرزند دارد که نامهای آنها «دانته» و «ویرژیل» است. در این سه نسخه «دانته» به عنوان شخصیت اصلی بازی راه پدر را در پیش میگیرد و سعی میکند انسانها را از حملات نیروهای اهریمنی محافظت کند این حمایتها و محافظتها تا جایی ادامه پیدا میکند که دانته در نسخه سوم بازی مجبور میشود از زندگی برادرش هم چشمپوشی کند و او را هم از میان بردارد. اما باید دید که او آیا واقعا به آن هدفی که پدرش میخواست میرسد یا اینکه خودش نیز اسیر دست نیروهای شیطانی میشود و تصمیم به گرفتن جان انسانها میگیرد.
گرافیک:
یکی از دلایل مهم بازسازی یک عنوان ارتقای آن و رساندنش به سطح بازی های امروزی است؛ اما متاسفانه کپکام تنها میل به انتشار این مجموعه داشته است و حتی حاضر نبوده کمی روی جزییات گرافیک بازی کار کند. اگرچه روی اسم بازی کلمه «اچ.دی» حک شده ولی ارائه گرافیکی که مشاهده می کنید متعلق به یک دهه قبل است که با این اوصاف حتی جای نقد را هم باز نمیگذارد. حداقل انتظاری که از این کمپانی می رفت در اختیار قرار دادن کنترل دوربین و زاویه دید شخصیت بازی به گیمر بود که باز هم کپکام از این مورد هم شانه خالی کرده و تنها به ارائه این بازی تحت عنوان «اچ.دی» بسنده کرده است. پس اگر گرافیک بازی برایتان اولویت اول را دارد بهتر است به فکر عنوان به روزتر باشید.
گیم پلی:
شما با یک اکشن سوم شخص مواجه هستید که هیچ تغییری در این بخش با نسخه های قبلش نکرده است. اگرچه گیم پلی متعلق به سال ها قبل است اما خوشبختانه این بخش به اندازه گرافیک بازی آزار دهنده نیست. هوش مصنوعی دشمنان خوب بوده و بازی ازدرجه سختی خوبی برخوردار است و همچنین اضافه شدن «فایت باس» های متنوع در آخر هربخش با ویژگی های متفاوت کمی جبران ضعف های گرافیک را کرده است. شما در طول بازی با اسلحه های زیادی روبه رو نمی شوید و تنها با چند سلاح سرد و گرم که فرق چندانی هم در قدرت آنها نمی بینید بازی را به پایان خواهید رساند. اساس گیم پلی بردو بخش بنا نهاده شده یک مبارزه با دشمنان و دوم حل معما. اما نباید فراموش کرد که گیم پلی بازی نیز مربوط به یک دهه قبلاست و نباید انتظار زیادی از آن داشته باشید.
نتیجه گیری:
شاید مقایسه این بازی با عنوانهای بزرگ امروز کار منصفانهای نباشد پس پیشنهاد می شود اگر قبلا این بازی را تجربه کرده اید و با آن خاطرات زیادی دارید تجربه مجدد آن را از دست ندهید اما اگر برای اولین بار می خواهید این بازی را انجام دهید؛ یا سطح توقعتان را تا حد کنسولهای قدیمی پایین بیاورید یا اینکه به سراغ عنوان دیگری بروید.
۴۰۲۲۱
خبرآنلاین