صادرات مناقشه‌برانگیز سلاح‌های آلمانی به خاورمیانه

“خاورمیانه یکی از “نظامی شده‌ترین” مناطق در جهان است و آلمان از جمله کشورهایی است که به تامین سلاح‌های دولت‌های این منطقه می‌پردازد، اما به سبب مسائل حقوق بشری مربوط به دولت‌های خاورمیانه چنین حمایتی از سوی آلمان مناقشه‌برانگیز است.”

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شبکه خبری دویچه وله در گزارشی در خصوص فروش سلاح از سوی آلمان به کشورهای خاورمیانه‌ می‌نویسد: «هنگامی که عربستان سعودی در ماه دسامبر ۲۰۱۲ برای انعقاد قرارداد تسلیحاتی با آلمان فشار وارد می‌کرد، مخالفان دولت آلمان متشکل از سوسیال دموکرا‌ت‌ها و سبزها خشمگین شدند اما آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان متعلق به حزب دموکرات‌ مسیحی ساکت ماند.

در آن زمان فروش سلاح‌های آلمانی به عربستان مربوط به تانک‌های شناسایی زرهی ان.بی.سی، تانک‌های جنگی و خودروهای زرهی حمل و نقل بود. اکنون نیز که عربستان سعودی می‌خواهد کشتی‌های گشت‌زنی به ارزش ۵ / ۱ میلیارد یورو خریداری کند واکنش‌ها همانند واکنش‌های قبل می باشند.

مخالفان و همین طور کارشناسان نسبت به تبعاتی که چنین توافقاتی برای سیاست‌های زیر سوال رفته حقوق بشری در کشورهایی نظیر عربستان سعودی به همراه خواهد داشت، نگرانند.

گزارش صادرات تسلیحات سال ۲۰۱۱ آلمان نشان داده که عربستان سعودی در رتبه دوازدهم بزرگترین واردکنندگان سلاح‌های آلمان است. آن‌ها تجهیزات نظامی به ارزش ۳ / ۱ میلیارد یورو دریافت کردند، اما آن‌ها تنها کشور منطقه نیستند که با سلاح‌های آلمانی مجهز شدند.

دیگر کشورهای منطقه که در این زمره قرار دارند عبارتند از امارات متحده عربی، قطر،‌ کویت، عراق،‌ اردن و الجزایر.

بر طبق شاخص نظامی‌سازی جهانی، خاورمیانه یکی از نظامی شده‌ترین مناطق در جهان است.

کریستین مولینگ، کارشناس تسلیحاتی موسسه امور امنیتی و بین‌المللی آلمان در مصاحبه‌ با شبکه خبری دویچه وله گفت: شما باید نسبت به اینکه به چه کسی در خاورمیانه سلاح‌های خود را می‌فروشید، نگران باشید.

دولت آلمان معتقد است عربستان سعودی برای ثبات در منطقه مهم است، اما در عین حال می‌پذیرد که در خصوص مساله حقوق بشر در این کشور اختلاف‌نظرهایی وجود دارد.

گوئیدو وستروله، وزیر امور خارجه آلمان تاکید می‌کند که این مساله مکررا در مذاکرات با ریاض مطرح می‌شود اما برای بعضی از کارشناسان چنین چیزی قانع کننده نیست. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۱ عربستان سعودی تانک‌ها و سربازان خود را به بحرین فرستاد تا به رژیم این کشور برای سرکوب مردم در جریان بهار عربی کمک کند.

یان گره به، محقق یک مرکز بین‌المللی در شهر بن آلمان اظهار داشت: دولت ما ظاهرا مشکلی با صادرات سلاح به مکان‌هایی که وضعیت حقوق بشر در آنها تردید برانگیز و یا حتی ناگوار است، ندارد. دولت آلمان توضیحات کاملی ارائه نداده است که چرا هنگامی که مسائل مربوط به توافقات صادرات مناسب می‌شود، مساله حقوق بشر را کنار می‌گذارد.

با وجود اینکه عربستان تقریبا توانسته از تبعات بهار عربی فرار کند اما این کشور می‌خواهد توانایی سرکوب هرگونه اعتراضات بالقوه را داشته باشد.

گره به خاطرنشان می‌سازد: بسیاری از کشورهای خاورمیانه کشورهای همسایه خود را یک خطر تلقی می‌کنند، اما این بدین معنا نیست که دولت آلمان باید از روند مسلح ساختن کشورهای این منطقه حمایت کند.

وی معتقد است خلع سلاح و اقدامات اعتمادساز در منطقه راه‌های بهتری برای برلین می باشند.

از سوی دیگر اسرائیل در قلب آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان جایگاه محکمی دارد و وی اعلام کرده امنیت اسرائیل مساله‌ای بسیار مهم برای آلمان است. هنگامی که مصر تحت ریاست جمهوری محمد مرسی سفارش خرید زیردریایی از آلمان در سال ۲۰۱۲ را داد، برلین به اسرائیل متعهد شد تحویل این تسلیحات اگر که مصر در قبال اسرائیل خصومت نشان دهد، متوقف خواهد شد. در این میان اسرائیل خود زیردریایی‌هایی از آلمان دریافت کرد که می‌توانند با سلاح‌های هسته‌ای مجهز شوند.

کریستین مولینگ می‌گوید: این اقدام در واقع مشارکت در ثبات اسرائیل است. بدین طریق اسرائیل برای دفاع از خود آماده است. با این حال این سوال به وجود می‌آید که آیا رقابت تسلیحاتی در خاورمیانه حقیقتا منجر به ثبات بیشتر در این منطقه می‌شود؟

یان گره به، محقق یک مرکز بین‌المللی در شهر بن آلمان در این زمینه اظهار تردید می‌کند و می‌گوید: ادوات نظامی ادواتی با دوام می باشند و هیچ کس امروز نمی‌داند که فردا مجموعه‌های سیاسی تغییر یافته و یا این سلاح‌ها در دستان چه کسی قرار خواهد گرفت. به همین سبب مخالفان دولت آلمان خواهان وضع یک قانون تازه برای محدود کردن توافقات تسلیحاتی می باشند.

یورگن تریتین، رئیس گروه پارلمانی حزب سبز در حال فشار بر قانونی است تا صادرات نظامی آلمان به کشورهایی که امنیت آلمان و امنیت و حقوق مردم خود را به خطر می‌اندازند، ممنوع شود، اما قانونی نظیر این قانون چندان به مزاق صنایع تسلیحات آلمان که در تلاش برای صادرات سلاح به خاورمیانه و دیگر کشورها، خوش نخواهد آمد.

این تلاش‌های صنایع تسلیحات سازی ظاهرا ریشه در گرایشی دارد که از مدت‌ها پیش شکل گرفته و ریشه‌های آن در کاهش تقاضای ارتش‌های کوچک در کشورهای اروپایی و همین طور بحران مالی اروپا قرار دارد.»

انتهای پیام