ممتاز نیوز : بر اساس آمارها در سال ۹۰ نسبت به سال ۸۹ ازدواج یک درصد و طلاق ۳.۴ درصد
رشد داشته است. افزایش آمار طلاق به عنوان یک آسیب‌اجتماعی سبب شده تا
هزینه‌های سرسام‌آوری به کشور تحمیل شود. هزینه‌هایی که ابعاد اقتصادی،
اجتماعی و روانی دارد. طلاق علاوه بر اینکه زنان و مردان مطلقه و
سرخورده‌ای را به‌جا‌می‌گذارد که بحران عاطفی بزرگی را تحمل می‌کنند،
فرزندان طلاق را به جامعه عرضه می‌کند که بسیار آسیب پذیرند و با بررسی
آسیب‌های اجتماعی می‌توان رد پای فرزندان طلاق را در آن دید. با اینکه هم
افزایش آمار طلاق مورد قبول مسئولان است و هم آسیب‌های ناشی از آن، اما به
جرات می‌توان گفت اقدامات انجام شده تاکنون نتیجه‌ای در بر نداشته است چرا
که این اقدامات به قدر کفایت نبوده و به تحکیم ازدواج‌ها کمک نمی‌کند.
نگاهی به وظایف سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌ها نشان می‌دهد که هیچ نهادی به‌طور
رسمی در برابر روند ازدواج جوانان و زندگی مشترک زوجین متولی نیست.
به گزارش ممتاز نیوز به نقل از تهران امروز ؛ بیشترین طلاق‌ها در ۵ سال نخست زندگی رخ می‌دهد و نگاهی جزئی‌تر نشان
می‌دهد که در دوسال نخست زندگی مشترک، احتمال بیشتری برای طلاق وجود دارد.
این آمار بیانگر یک پیام است:«آقایان گرهی که بسته شده شل است!» و این به
آن معناست که همه اقدامات انجام شده در سازمان‌ها و نهادها در این‌باره،
ناکارآمد بوده است. در سالهای گذشته توجه همه برنامه‌ریزی‌های انجام شده و
حتی اختصاص بودجه به نقطه‌ای معطوف بوده که زوجین برای طلاق مراجعه
می‌کنند. در این نقطه زوجین مراحل جدل را پشت سر گذاشته‌اند و حرمت‌های
خانوادگی فرو ریخته است. این در حالی است که انتظار می‌رود پیش از آنکه کار
به جای باریک بکشد، چاره‌اندیشی دولتمردان این معضل را چاره کند. در نظر
بگیرید که در دوره مدرسه زوجین آموزشی در باب مهارت‌های ارتباطی و زندگی
ندیده‌اند. در دانشگاه هم این آموزش‌ها داده نمی‌شود. دوساعت آموزش اجباری
پیش از ازدواج نیز به بهداشت باروری مربوط است.
به این ترتیب وقتی زوجین
زیر یک سقف زندگی خود را شروع می‌کنند بدون آنکه راهکارهای ارتباط موثر را
بدانند، در یک اقیانوس رها شده‌اند. اگرچه برخی از طلاق ها به این دلیل
اتفاق می‌افتد که زنان با حقوق خود آشنا شده‌اند اما در مطالعات اجتماعی
درصد این طلاق‌ها بسیار پایین است و به نظر می‌رسد نداشتن مهارت‌های
ارتباطی بزرگترین دلیل طلاق است. انتظار می‌رود تشکیل پایگاه های اورژانس
اجتماعی و اجباری کردن آموزش‌های مهارت زندگی در کاهش طلاق موثر باشد اما
در سالهای اخیر به جای اقدام جدی، به اقداماتی نمادین نظیر جایگزینی کتاب
آیین همسرداری پرداخته شده است که نه تنها متناسب با نیاز دانشجویان نیست
بلکه به پرسش های دانشجو نیز پاسخ نمی دهد. به نظر می رسد عزمی جدی برای
پیشگیری از طلاق و ساماندهی به شرایطی که کشور در آن قرار دارد، نیاز است.
منبع: ممتاز نیوز