تجزیه و تحلیل خطوط چهره انسان و اعطای قدرت نمایش تصویری واقعی به آن، بی شک بالاترین هدف عکاسی و در ضمن مشکل ترین وظیفه آن است.
عکاس برای خلق یک پرتره اثرگذار به دو مولفه مهارت فنی و احساس هنری نیاز دارد، زیرا بدون این دو توانایی، ایجاد یک تصویر موزون حقیقی و طبیعی غیرممکن است.
پرتره در آغاز اختراع عکاسی تاکنون تغییرات فراوانی یافته است. در خانه همه ما و در میان آلبوم های قدیمی، همواره تعدادی از عکس های اقوام و خویشاوندان به عکس های پرتره اختصاص دارد.
این تصاویر سیاه و سفید بطور عمده مدل هایی ایستاده و تمام قد یا حداقل نیم تنه هستند.
این تصاویر زیبا که از کمترین دخل و تصرف در اصل تصویر برخوردار بودند به خاطر واقعی بودن از جمله مهمترین عکس های پرتره محسوب می شدند.
بتدریج و با پیشرفت دوربین های عکاسی، توجه به این شاخه از عکاسی نیز بیشتر شد. در میان مردم نیز علاقه به گرفتن این نوع تصویر بیش از پیش رونق گرفت.
علی رغم تحول در شیوه ها و مدل های عکاسی پرتره، این شیوه عکاسی نیازمند نکاتی است که در صورت توجه به آنها می توان عکس به یاد ماندنی ثبت کرد.
آنچه که بیش از همه در عکاسی پرتره اهمیت دارد و اتفاقا دشوارترین بخش عکاسی پرتره است، چگونگی نورپردازی است؛ زیرا آنچه ارزش مدل را به تصویر می کشد، جز نور چیز دیگری نیست. با تغییر نوع تاباندن نور می توان چهره افراد را ترسناک، غمگین و یا جدی نشان داد.
نور در عکاسی پرتره باید همه جای مدل را در روشنایی لطیف، ملایم و بدون سایه قرار دهد.
انتخاب بهترین و طبیعی ترین حالات سوژه از جمله مهمترین وظایف عکاس پرتره است. در واقع پرتریست ها باید دور مدل، برای یافتن بهترین نقطه دید، یعنی جایی که معایب مدل به نظر نرسد و مزایایش ارزش بیشتری پیدا کند، بچرخد.
این بهترین حالت در یکی می تواند خنده، در دیگری تفکر و در سوژه سوم اندوه باشد.
یک عکاس پرتره باید به خوبی با ویژگی های چهره ها آشنا باشد زیرا که تجربه نشان داده بسیاری از مدل ها و هنرپیشه های سینما و چهره های مطرح، جذابیت تصاویر خود را مدیون عکاس و هنر وی هستند.
از دیگر سو، ارتفاع دوربین از سطح زمین در این شیوه عکاسی اهمیت خاصی دارد. برای بعضی از چهره ها، زاویه دید بالا و برای برخی دید زاویه پایین مناسب تر است.
اما در بیشتر مواقع وضعیت متوسط و میانه، یعنی دوربین مقابل صورت، نتیجه بهتر و رضایت بخش تری به عکاس می دهد.
یکی از عناصر اصلی و اساسی پرتره، زمینه است که کوچکترین غفلت و مسامحه ای در مورد آن جایز نیست.
هر قدر عکاس به انتخاب زمینه مناسب بیشتر توجه کند، نتیجه بهتری به دست خواهد آورد.
بخصوص لازم است که زمینه، تناسب و هماهنگی کاملی با شخصیت مدل داشته باشد.
از سوی دیگر زمینه نباید در تصویر چنان باشد که نگاه مخاطب از اصل موضوع(چهره) منحرف شود.
امروزه نوع دوربین، سرعت، تصویربرداری و نوع عدسی به کار رفته در دوربین ها، رشته عکاسی پرتره را دارای اهمیت بیشتری کرده است.
البته این بدان معنا نیست که لازمه عکاس پرتره دوربین هایی با عدسی های گرانقیمت است زیرا بسیاری از عکاسان کهنه کار به عدسی های قدیمی خود وفادارند و به علت آنکه عدسی های جدید، جزییات را با وضوح بیش از حد نشان می دهند، تمایل چندانی به استفاده از آن ندارند.
فراهنگ ** ۹۱۷۳ **
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۱۸۸۵۲۹
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی