علی(ع) به عموی پیامبر برای تشییع جنازه فاطمه(س) چه گفت؟/ نقل روایتی از زبان مرحوم فلسفی

عباس بن عبدالمطلب پس از شنیدن خبر شهادت حضرت زهرا(س) با حضور در منزل علی(ع) از خواست تا برگزاری مراسم تشییع جنازه را به او بسپارد تا وی بزرگان و مردم را دعوت کند. امام علی نپذیرفت و با او مطلبی را در میان گذاشت که در تاریخ ثبت شده است.

عباس بن عبدالمطلب که بود؟

 عموی پیامبر اکرم، سه سال قبل از عام الفیل در مکه به دنیا آمد. پدرش عبدالمطلب از بزرگ ترین شخصیت‌های مکه و مادرش، نُتیله، دختر حباب، یکی از بانوان باشخصیت بود که به عنوان اولین زن توانست خانه کعبه را با پارچه‌های حریر و دیبا بپوشاند.
همسر عباس ((ام فضل (لبابه)|ام الفضل)) نیز از زنان نامی اسلامی بود.
عباس در عصر جاهلیت و نیز در اسلام یکی از رجال برجسته قریش به شمار می آمد.
منصب سقایت (آب‌رسانی) زائران کعبه که یکی از مناصب کعبه بود، به سبب تنگدستی برادرش، ابوطالب، به وی واگذار شد. او به همراه مشرکان مکه در جنگ بدر علیه پیامبر شمشیر زد و در همان نبرد اسیر شد؛ ولی با پرداخت فدیه آزاد شد.
می‌گویند عباس به سبب معجزه و پیشگویی‌‌ای که از رسول خدا ملاحظه کرده بود، اسلام آورد و به مکه بازگشت و از آن زمان تا فتح مکه به عنوان نیروی اطلاعاتی ایفای نقش کرد. هرگاه مشرکان قصد جنگ با پیامبر خدا را داشتند، وی با فرستادن نامه، به پیامبر خبر می‌داد. عباس در زمان فتح مکه، جهت استقبال از رسول خدا به خارج مکه رفت و در هنگام فتح و ورود پیامبر خدا به شهر، سپاه مسلمین را همراهی کرد. پس از آن در نبرد حنین نیز شرکت کرد و شجاعتی وصف‌ناشدنی از خود بروز داد.
با این حال، نوادگان عباس که به بنی‌عباس معروف شده‌اند، بیشترین ستم را علیه خاندان پیامبر روا داشته‌اند. نقل است که جبرئیل از سوی خداوند فرود آمد و از ظلم و ستم «بنی عباس» نسبت به خاندان پیامبر خبر داد. رسول خدا نیز هنگامی که عباس را دید، او را از ستم نوادگانش مطلع نمود.  عباس در اواخر عمر دچار نابینایی شد و سرانجام در سال ۳۲ هجری قمری در هشتاد و اندی الگی در شهر مدینه دار فانی را وداع گفت. او را در قبرستان بقیع به خاک سپردند.

/۶۲۶۲

  دانلود فایل ضمیمه