عکاسی تئاتر به بیراهه می‌رود

به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از ستاد خبری سی‌ویکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، ناصر عرفانیان گفت: در داوری آثار این دوره به این نتیجه رسیدم که ۹۰ درصد عکس ها را عکاسان تازه کاری گرفته اند که تئاتر را به خوبی نمی شناسند.
این هنرمند با این توضیح که در دوران دبیری حسین فرخی در جشنواره بین المللی تئاتر فجر مسابقه عکس و چاپ کتاب باب شد، افزود: در دوره‌های بعد، از مسابقه عکس و چاپ کتاب خبری نبود. اگر هم مسابقه برگزار شده، کتابی از آن منتشر نشده است. این وقفه پس از گذشت چند دوره برطرف شد و خوشبختانه در سال‌های اخیر شاهد برپایی مسابقه عکس و چاپ کتاب بودیم که به عنوان منبع تاریخی می‌توان به آن رجوع کرد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: عکاسی تئاتر در سال‌های قبل بسیار رونق نداشت و تعداد کمی از علاقه‌مندان به عنوان عکاس با در اختیار داشتن دوربین آنالوگ یا نگاتیو عکاسی می‌کردند. نگاتیو گران و مراحل چاپ عکس خسته کننده و هزینه‌بر بود. بنابراین عکاس مجبور بود از هر نمایش تعداد محدودی عکس بگیرد.
این عکاس با بیان اینکه در حال حاضر عکاسی به شیوه دیجیتال انجام می گردد و به هیچ وجه مشکلات قبل وجود ندارد، اظهار کرد: این دیجیتالی شدن دوربین سبب شده که  بعضی از عکاسان بدون تفکر و توجه به صحنه و نور فقط عکس بگیرند. گاهی آنقدر عکس گرفته می‌شود که صدای شاتر، در سالن برای مخاطب، ایجاد مزاحمت می‌کند. عکاسی با نگاتیو، عکاس را باسواد می‌کند.
وی استفاده از دوربین دیجیتال را زمانی کارآمد دانست که فرد سواد عکاسی تئاتر داشته باشد و افزود: عکاس حوزه تئاتر باید آرام، با فکر و اندیشه عکس بگیرد. تئاتر را بشناسد و فقط به ثبت نمایشی که کارگردان روی صحنه آورده، اکتفا نکند، بلکه مهم مهندسی عکس است. 
عرفانیان با تاکید بر اینکه که عکاس تئاتر باید لحظات حساس، فوران احساس، چینش میزانس و نور را ثبت کند، تشریح کرد: یک عکس خوب مشخص می‌کند که عکاس با ذهنیت و خلاقیت دید بصری، این لحظه را به ثبت رسانده است یا نه. بعضی عکاس‌ها حوصله و تامل ندارند که این امر،‌ بسیار خطرناک است. حتی وقتی عکس خوبی هم می‌گیرند و شما توضیح می خواهید، نمی دانند چرا عکس خوب شده است! بنابراین عکس باید به شیوه ای گرفته شود که مخاطب  نمایش را به تفکر وادار کند و او را به دیدن نمایش سوق دهد.