فرصتی برای چسباندن این عکس، سر در کافه: برای داچ انگستروم/ ارنست بورگناین (۱۹۱۷-۲۰۱۲)-۱

کافه سینما- امیر قادری: ۰۵:۰۰:۴۵ سپیده صبح دوشنبه: از این چهار مردی که این بالا در بهترین سکانس تاریخ سینما می‌بینیدشان؛ ویلیام هولدن و ارنست بورگناین و وارن اوتس و بن جانسون؛ فقط بورگناین زنده مانده بود که او هم دقایقی پیش، لحظاتی پس از نیمه شب، خبرش رسید که از میان ما رفت. این همان سکانس پایانی “این گروه خشن” سام پکین پاست که از سپیده صبح آغاز می‌شود. (مثل الان).  وقتی رفیق‌ این چهار نفر، انجل که نقش‌اش را خایمه سانچز بازی می‌کند، در قلعه آخر دنیای ژنرال ماپاچه،‌ به گروگان برده شده، و گروه می‌دانند که اگر بخواهند به رها کردن انجل بروند، نه تنها نمی‌توانند نجات‌اش دهند، که خودشان هم محاصره، و بعد کشته می‌شوند. اما این تنها فرصتی است که می‌توانند شکل مرگ‌شان را خودشان انتخاب کنند. پس آن دم صبح، هولدن برمی‌گردد به وارن اوتس نگاه می‌کند و می‌گوید: let’s go و اوتس می‌گوید: why not? و می‌آیند دم در. آن وقت ارنست بورگناین که چند دقیقه پیش مرد؛ گوشه‌ای نشسته و بیرون آمدن رفقایش را که می‌بیند، متوجه تصمیم‌شان می‌شود و بلند می‌شود و ۴ مرد در سکوت شروع می‌کنند اسلحه‌های‌شان را یافتن و به کمر خودشان بستن.

بعدش‌ دیگر تعریف میزانسن در سینماست که عکس‌اش را هم دارید می‌بینید. چهار نفر مرد که راه رفتن‌شان کنار همدیگر، به چشم زیباست؛ از میان خاک و خل مکزیک ابتدای قرن می‌گذرند. صدای طبل جری فیلدینگ بلند است و آدم‌های کوتوله آن جا، چپ و راست از دور و برشان رد می‌شوند و از سر راه ۴ مرد، کنار می‌روند. آقای ارنست بورگناین در نقش داچ انگسترون این فیلم، در این عکس، نفر اول از سمت راست است که کنار رفیق‌اش پایک بیشاپ، دارد به سمت قتل‌گاه‌ می‌رود.

مدام به این سکانس فکر می‌کردیم و منتظر لحظه‌ای بودم که فرصت‌اش باشد و رسانه‌اش، و کافه‌‌اش، تا این عکس را بچسبانیم به پیشانی‌اش به یادگار. آقای ارنست بورگناین، با مرگ‌ چند ساعت پیش‌اش در ۹۵ سالگی، این فرصت و افتخار را به ما داد. ممنون ازش.

کافه سینما/امیر قادری

–> دانلود <–

میزان روشنایی دانــلود لینک ویدئو این ویدئو را در سایت خود قرار دهید

Tags: