فرمانده‌ای که نیروی هوایی ارتش را متحول کرد

پدرش “حاج حسن”، شاعری فاضل بود که دیوانی از او به نام “ماتمکده عشاق” به یادگار مانده است.

منصور ستاری دوران ابتدایی را در مدرسه ولی آباد ورامین و دوران متوسطه را در قریه « پوینک » باقر آباد به پایان رسانید. وی در طول دوران تحصیل همواره یکی از شاگردان ممتاز کلاس به شمار می‌رفت.

این شهید بزرگوار پس از اخذ دیپلم متوسطه، در سال ۱۳۴۶ وارد دانشکدهه افسری شد و پس از پایان دورهه دانشکده به درجه ستوان دومی نایل آمد.

در سال ۱۳۵۰ جهت طی دوره علمی کنترل رادار به کشور آمریکا اعزام شد و پس از گذراندن دورهه یک‌ساله، در سال ۱۳۵۱ به ایران بازگشت و به عنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی مشغول به کار شد.

شهید ستاری در سال ۱۳۵۴ در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته برق و الکترونیک پذیرفته شد. تعدادی از واحدهای دانشگاهی را گذرانده بود که با پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی تحصیل را کنار گذاشت و همدوش دیگر آحاد مردم به پاسداری از دستاوردهای انقلاب پرداخت.

وی افسری مؤمن، متعهد، شجاع، آگاه، تیزهوش و کاردان بود و طرح‌ها و ابتکارهای زیادی در تجهیز سیستم‌های راداری، پدافندی به اجرا گذاشت که در طول جنگ تحمیلی توان نیروی هوایی را در سرنگونی هواپیماهای متجاوز دشمن دو چندان کرد.

* فرماندهی نیروی هوایی ارتش

ستاری به سبب فعالیت‌های بیش از حدی که در اجرای طرح‌های جنگی از خود نشان داد، درسال ۱۳۶۲ به سمت معاون عملیات فرماندهی پدافند نیروی هوایی منصوب شد.

طرح‌ها و برنامه‌هایی که شهید ستاری ارائه می‌داد بسیار منطقی، عمل، کاربردی و مؤثر بود؛ از این رو در سال ۱۳۶۴ به سمت معاونت طرح و برنامه نیروی هوایی برگزیده شد و به سبب لیاقت و کاردانی و شایستگی که از خود نشان داد، در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ با درجه سرهنگی به سمت فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت عهده‌دار این مسئولیت بود.

در عملیات خیبر وقتی در محاصره بمباران شیمیایی، او ماسک خود را تقدیم به پیرمردی که راننده لودر بود کرد را همه به یاد دارند. براثر این اقدام، تا زمان شهادتش از حس بویایی بی‌بهره شده بود و تا پایان عمر این موضوع را مخفی می‌کرد.

اقدامات شهید ستاری بر چهار رکن اصلی استوار بود:

۱ـ طرح و برنامه صحیح از ابتدای فرماندهی همراه با آینده نگری هرچه ژرف‌تر.

۲ـ سازماندهی نیروی انسانی متعهد، کارا، مستعد، مبتکر و بیش از همه خوداتکا و خودباور در پروژه‌های توسعه پیشرفت.

۳ـ تأمین وسایل و تجهیزات با بهره‌گیری حداکثری از منافع موجود داخلی و با تکیه بر اهداف خودکفایی کشور.

۴ـ اعمال مدیریت پویا و متکی بر روابط انسانی و ایجاد محیطی هرچه مناسب‌تر برای تشریک مساعی همگانی.

* اقدامات مهم و بنیادین شهید ستاری

ـ تأسیس دانشکده پرواز (خلبانی)؛ این آرزوی دیرینه هر ایرانی وطن پرست و پرسنل نیروی هوایی بود. اولین سری دانشجویان خلبانی در مهرماه سال ۱۳۶۷ وارد دانشکده پرواز شدند.
 
– تأسیس دانشگاه هوافضا با ۸ گرایش تحصیلی و مبتنی بر برنامه‌های آموزشی ـ مجموعه های کارشناسی و مصوبات وزارت فرهنگ و آموزش عالی.

ـ تأسیس دانشکده پرستاری و راه اندازی مرکز تحقیقات و آموزش پزشکی (پاتولوژی) نیروی هوایی.

ـ توجه به آموزش کارا (حین خدمت) و آموزش پرسنل رده میانی.

ـ ایجاد هنرستان کارودانش ـ فنی و حرفه‌ای در مرکز آموزش‌های هوایی و اجرای برنامه‌های آموزش و پرورش برای اشخاصی که حداکثر با سن ۱۶ سال به استخدام نهاجا درآمده بودند تا بتوانند همانند دانش‌آموزان دبیرستان به تحصیل بپردازند و دیپلم رسمی کشور به آنها اعطاشود.

ـ ایجاد شبکه دیده‌بانی به منظور تقویت سیستم پدافندی کشور ـ ایجاد شبکه دیده‌بانی بصری ـ ایجاد موانع هوایی بر فراز دره‌ها، گذرگاه‌ها و ارتفاعات و… .

شهید ستاری که به واقع، معماری آینده‌نگر برای سیستم پدافند هوایی کشور بود، با راه‌اندازی تأسیسات و امکانات جدید تعمیر و نگهداری و نیز اجرای پروژه‌هایی نظیر پروژه اوج و نیز راه‌اندازی مرکز پژوهش، تحقیقات و آموزش (پتا) توان نگهداری نیرو را تقویت و به چندین برابر قدرت قبلی ارتقاداد. این مهم برای کشوری که پایه‌های صنعتی‌اش تقریباً ضعیف بود، کاری شگرف است.

ایجاد مؤسسات فنی و صنعتی پیشرفته برای آموزش پروازی مرحله مقدماتی دانشجویان خلبانی با کمک مهندسین و متخصصان نهاجا با ساخت هواپیمای پرستو از دیگر اقدامات این شهید والامقام بود. این هواپیما از نظر امکانات عملیاتی تقریباً شبیه هواپیمای بونانزای ساخت آمریکا است.

یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های سرلشکر شهید منصور ستاری طی سال‌های ۶۶ تا پایان جنگ تحمیلی، اسکورت ناوگان تجاری کشتی‌های نفتکش ایران در خلیج فارس و دریای عمان تا آنها به آب‌های آزاد بود. انجام عملیات اسکورت با توجه به حجم عملیات جنگی و حجم عملیات عادی و روزانه نهاجا کاری بسیار بزرگ بود.

نگهداری مجتمع پتروشیمی بندر امام، حفاظت از میدان گازی کنگان و مواردی نظیر اینها یادآور اقدامات و جانفشانی‌های عقابان تیزپرواز و پرسنل پدافندی نیروی هوایی تحت فرماندهی و مدیریت این شهید بزرگوار است.

شهیدستاری منطقی ترین راه را برای کاهش اثرات محدودیت اعتباری و روبرویی با شرایط پس از جنگ انتخاب کرد و آن خودکفایی هرچه بیشتر نیروی هوایی بود. بدینوسیله علاوه بر آنکه از خروج اعتبارات نیروی هوایی جلوگیری می‌کرد، توان تولیدی و خدماتی را افزایش داده و درآمدهای حاصل از این قبیل فعالیت‌ها را همواره تحت کنترل و نظارت دقیق قرار داد که به عنوان پشتوانه‌ای برای اجرای برنامه‌های سازندگی، مورد بهره‌برداری قرار گرفت.

وی با کمک فرماندهان و پرسنل عزیز نیروی هوایی پروژه های بلندمدت را طراحی کرد که یکی پس از دیگری جامه عمل می‌پوشد. یکی از این پروژه‌ها بعد از شهادت ایشان، هواپیمای جنگی “آذرخش” بود که با حضور رهبر معظم انقلاب در سال ۱۳۷۶ به پرواز درآمد.

سرلشکر ستاری در پانزدهم دی ماه ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان، به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید.

انتهای پیام/