فرهنگستان علوم درگذشت استاد داریوش صفوت را تسلیت گفت

به گزارش هنرآنلاین، دکتر داریوش صفوت عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی و استاد موسیقی اصیل ایرانی (سه تار نوازی و سنتور نوازی) شامگاه دوشنبه ۲۶ فروردین ماه سال پس از تحمل یک دوره بیماری در سن ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت.

فرهنگستان علوم جمهوری مصیبت درگذشت این استاد فقید را به جامعه علمی، هنری و فرهنگی کشور، اعضای فرهنگستانها و خانواده ایشان تسلیت گفته و برای ایشان علو درجات از درگاه باریتعالی مسئلت دارد.

پیکر استاد صفوت روز جمعه ۳۰ فروردین ماه ساعت ۹ صبح در قبرستان بی بی سکینه کرج به خاک سپرده خواهد شد. همچنین مجلس یادبود ایشان روز شنبه ۳۱ فروردین ماه از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار میشود.

دکتر داریوش صفوت در سال ۱۳۰۷ در خانواده ای متولد شد که از نسلها قبل با موسیقی الفت داشتند. پدر و پدربزرگ او موسیقی را نزد بزرگترین استادان موسیقی اصیل ایران آموخته بودند. دکتر صفوت ردیفهای موسیقی ایرانی را در ابتدا نزد پدر، سپس مدت کوتاهی نزد استاد حبیب سُماعی، و بعد از آن در یک دوره دهساله نزد استاد ابوالحسن صبا به خوبی و مهارت آموخت و نواخت، به طوری که هنرمندان بسیاری وصف هنر او را از استادانش شنیدند.

داریوش صفوت تحصیلات متوسطه خود را در دارالفنون با دوست صمیمیاش فریدون مشیری و در دبیرستان تازه تأسیس دارایی با دوستِ تمریناتِ موسیقی‌اش حسین دهلوی، به پایان رسانید.

وی در رشته حقوق دانشگاه تهران تحصیلات دانشگاهی را ادامه داد. هنگامی که مرکز مطالعات موسیقی شناسی وابسته به انستیتوی موزیکولوژی در دانشگاه سوربن پاریس تأسیس شد، از سوی وزارت فرهنگ و هنر ایران جهت تدریس موسیقی ایرانی در آن مؤسسه معرفی و اعزام شد.

سفر پنج ساله اش به پاریس، این موقعیت را برای وی به همراه داشت، که علاوه بر تدریس و تحقیق در زمینه موسیقی، به تکمیل درس خویش در زمینه حقوق بپردازد.

او در کنار همکاری با مادام نِلی کارُن و پروفسور ترانوانکه، در این دوران تحصیلات دکتری حقوق بین الملل خود را در دانشکده حقوق دانشگاه سوربن به پایان رساند و به موازات آن برای دریافت دکتری موزیکلوژی نیز اقدام کرد ولی قطع شدن حقوق او از سمت وزارت فرهنگ و هنر به عنوان سبب فرعی و فشار خانواده برای بازگشت به عنوان سبب اصلی، او را مجبور کرد که تز دکتری موسیقی را نیمه کاره رها کند و با وجود دو پیشنهاد مناسب برای کار، یکی از طرف سازمان جهانی یونسکو و دیگری از طرف مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (C.N.R.S) به ایران بازگردد.

انتقال دکتر داریوش صفوت از وزارت دارایی در سال ۱۳۴۵ و تدریس در دانشگاه سبب شد که تحقیق و تحصیل و آموزش بخش اصلی شغل و زندگی او شود.

به طوری که بعد از پنجاه سال و دو ماه خدمت دولتی در وزارت دارایی و دانشگاه و بازنشسته شدن در سال ۱۳۷۶، هنوز هم در این حوزه ها فعالیت داشت.

مشاوره در تز دکتری، عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم و انتشار یافتن مقالات و کتابهای متعدد بیانگر روحیه علمی و تحقیقی اوست.

دکتر صفوت در سال ۱۳۷۳ به مرتبه استادی دانشگاه رسید و در سال ۱۳۷۶ از دانشگاه هنر بازنشسته شد. استاد دکتر داریوش صفوت در سال ۱۳۷۱ به عضویت پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران درآمد. همچنین در سال ۱۳۷۱ به عنوان استاد نمونه آموزش عالی کشور معرفی شد.

استاد صفوت در سال ۱۳۸۴ مدال شوالیه ادب و هنر را از وزارت فرهنگ کشور فرانسه دریافت کرد و در سال ۱۳۸۷ به عنوان بازنشسته نمونه کشور انتخاب شد.