فروغی:داور مصدوم شود، فراموش می شود

رسول فروغی کمک داور فوتبال ایران، در گفتگو با باشگاه خبرنگاران افزود: شغل اصلی من کارمند هواپیمایی است که اصلا داوری را یک شغل نمی دانم. داوران در فوتبال ایران حق الزحمه ای می باشند و به طور مثال اگر در بازی نیز مصدوم شوید، کسی حالت را نمی پرسد.
وی ادامه داد: سال قبل در یک دیدار لیگ برتری با مصدومیت شدید روبرو شدم که یک ماه دور از داوری بودم. قرار شده بود که برای قضاوت رقابت های قهرمانی آسیا به چین بروم که ۱۰ روز قبل از سفر به چین با عصا دنبال کارهایم و فیزیوتراپی افتادم.
فروغی تصریح کرد: من تنها نماینده ایران در این رقابت های آسیایی بودم، ولی هیچ فردی حتی یکبار هم حالم را نپرسید. در فوتبال ایران کمتر به مشکلات داوران رسیدگی می کنند. اگر سالم باشی حالت را می پرسند و مصدوم باشی به گوشه افتاده ای رهایت می کنند.
داور فوتبال ایران تاکید کرد؛ عشق و علاقه مرا به سوی داوری کشاند. از سال ۶۹ تا به الان در کار قضاوت فوتبال هستم. اگر سال ۶۹ به پیشنهادات کاری مربوط به رشته تحصیلی ام که لیسانس تربیت بدنی بود موافقت می کردم، بیشتر پیشرفت داشتم، از نظر مالی داوری
فوتبال هیچ آینده ای ندارد.
فروغی در مورد دستمزدهای داوران گفت: در داوری فوتبال هیچ پولی وجود ندارد. داوری یک کار یا شغل نیست و دستمزد زیادی ندارد که با آن امرار معاش کرد. همسرم نیز یک کمک داور فوتبال است که در سال یک میلیون تومان نیز بدست نمی آورد.
وی در پایان گفت؛ دستمزد داوران یک درصد فوتبالیست ها نیست، بعضی از داوران فقط با داوری زندگی شان را سپری می کنند و بدون بیمه به قضاوت ادامه می دهند. داوری شغل نیست، بلکه عشق است.