فریاد ۱۰۰ هزار نفری «ایران» بر سر ازبک‌ها

   یک شنبه هفته جاری روز تلخی برای فوتبال ایران بود، روز تلخی که ناراحتی مردم و افسوس‌شان از بی‌تدبیری‌ها و تصمیمات نادرست فدراسیون‌نشین‌ها را به دنبال داشت.

تایلند شاهد شکست تلخ شاگردان علی صانعی برابر کلمبیا و حذف از جام‌جهانی ۲۰۱۲ فوتسال بود، جایی که دیگر فرصتی برای جبرانش نیست.

حالا باید چهار سال دیگر صبر کرد، در حالی که امسال به لطف قرعه می‌شد به حضور در جمع چهار تیم برتر امیدوار بود و طلسم ۲۰ ساله را شکست.

اتفاقی که بعد از درخشش شاگردان حسین شمس در جام‌جهانی ۲۰۰۸ برزیل دور از دسترس نبود و همه امیدوار به گذر از آن ۵۱ثانیه کذایی جام پیشی بودند، اما تیم ملی نه تنها به مرحله بعد صعود نکرد، بلکه در مرحله مقدماتی هم عملکرد غیرقابل توجیهی داشت و به زحمت از سد حریفانش گذشت.

 تیم ملی فوتبال جوانان نیز در امارات با شکست پرگل مقابل کره بدرقه شد.

باز هم مرحله یک هشتم نهایی، جوانان هم مانند تیم ملی فوتسال در این مرحله، از رقابت‌ها حذف شدند.

در یک روز ۲ شکست بزرگ دیگر در کارنامه فدراسیون فوتبال نوشته شد، شکستی تلخ و جبران ناپذیر که هر دو به حذف تیم‌های ایران منجر شدند.

به گزارش تفسیری فارس، فوتبال دوستان حق دارند ناراحت باشند، شاید خواسته زیادی باشد اما باید ۲ شکست را حداقل برای چند روز فراموش کرد.

باید به فکر تیم ملی فوتبال بزرگسالان بود که روز چهارشنبه مسابقه حساس و سرنوشت‌سازی برابر ازبکستان دارد.

فارغ از نتایج تلخی که روز یکشنبه در تایلند و امارات رقم خورد، باید به فکر تیم ملی بزرگسالان بود که فردا مصاف دشواری با ازبکستان دارد که خیلی‌ها از آن به عنوان فینال یاد می‌کنند.

مسابقه‌ای که ۳ امتیازش تاثیر زیادی در ادامه راه شاگردان کی‌روش دارد و به تعبیری، در صورت پیروزی تیم ملی، این تیم راه خود را برای صعود به جام‌جهانی ۲۰۲۴ برزیل بسیار هموار کرده است.

بعد از برد ملی‌پوشان برابر کره‌جنوبی، می‌توان امیدوارانه‌تر از پیش این بازی را پیگیری کرد.

تیم ملی فوتبال می‌تواند از این آزمون نیز سربلند خارج شود به شرطی که مانند دیدار با کره‌جنوبی، یار دوازدهم نیز کنارش باشد.

باید پرونده شکست‌های اخیر را حداقل برای چند روز بست و تجربه موفق بازی قبل و آشتی تماشاگران با تیم‌ ملی را برای رقم خوردن روزی خوش در ورزشگاه آزادی به کار بست.

شاگردان کارلوس کی‌روش پرتغالی ساعت ۲۰ فردا (چهارشنبه) چشم‌انتظار تماشاگرانی می باشند که با تشویق‌های‌شان پاییز ورزشگاه را به گرمایی مطبوع و روحیه بخش تبدیل می‌کنند.