فضای تئاتر را برای بازگویی وقایع جنگ، باز بگذاریم

 به گزارش هنرآنلاین،میکاییل شهرستانی که به تماشای نمایش “خون و ماتیک” به کارگردانی سروش طاهری در تماشاخانه مهر حوزه هنری نشسته بود دربارهٔ این اثر نمایشی گفت: نمایش “خون و ماتیک” را نمایش خوبی می‌دانم و ارتباط خوبی هم با آن برقرار کردم. به نظر من “خون و ماتیک” اثری بی‌غش و بی‌ادعا است که موفق شده بود مفاهیم ارزشی جنگ را خارج بکشد. هر چند امروزه حرف زدن دربارهٔ‌ی جنگ در مخاطب تئاتر دافعه ایجاد می‌کند، چراکه این‌قدر نمایش ضعیف با این مضمون به صحنه رفته که تماشاگر اعتماد خود را نسبت به آن از دست داده است اما “خون و ماتیک” نمایشی است که می‌تواند مخاطب خود را نگه دارد. البته هر کاری ضعف‌هایی هم دارد اما در مجموع، نمایش “خون و ماتیک” را نمایشی بی‌ادعا و ارزشمند می‌دانم.

این مدرس دانشگاه در مورد تقسیم‌بندی تئاتر به ارزشی و غیر ارزشی، خاطرنشان کرد: با تقسیم‌بندی تئاتر به ارزشی و غیر ارزشی موافق نیستم. مگر می‌شود هنری که مستقیماً با اندیشه سر و کار دارد، ارزشمند نباشد؟ چرا آثار شکسپیر بعد از گذشت این همه سال همچنان جذاب است؟ چون شکسپیر به تمام مفاهیم ارزشمند بشر پرداخته است. ضمن این‌که هر کسی هم می‌تواند در مواجه با این آثار، برداشت شخصی خود را داشته باشد.

وی ادامه داد: تقسیم‌بندی تئاتر، سبب دوری تماشاگر از تئاتر می‌شود. به نظر من نباید سالن‌های تئاتر را موضوع‌بندی کرد. بگذاریم در همه‌ی سالن‌ها، فارغ از این که متولی تماشاخانه کیست، همه‌ی هنرمندان با طرح و ایده‌ی خود کار کنند. بگذارید تقدیر و تقبیح نمایش‌ها توسط تماشاگر و افکار عمومی صورت پذیرد.

میکاییل شهرستانی پیرامون به صحنه رفتن نمایش‌های ضعیف در حوزه‌ی دفاع مقدس تصریح کرد: بعضی اوقات کارهای بی‌محتوا از آن‌جایی به صحنه می‌روند که فلان کارگردان، رفیق فلان مدیر است و فلان سالن تئاتر بدون هیچ ساز و کار مشخصی در اختیارش قرار می‌گیرد و آن‌وقت آن کارگردان، بدون هیچ دانش و درایتی، اثری به صحنه می‌برد که سبب دوری تماشاگر از آن نمایش و آن تماشاخانه و از آن نهاد سفارش‌دهنده می‌شود.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: اگر نهادی قصد دارد تئاترهایی با مضامین خاص را هم مورد حمایت قرار دهد، باید سفارش را به اشخاصی بسپارند که توانایی انجام کار را داشته باشند. متاسفانه این گونه نهادها بارها بعضی مضامین را به غلط و در سطح نازل با تصاویری ضعیف و پرت و پیش‌پا افتاده به صحنه تئاتر آورده‌اند، خب معلوم است که تماشاگر نیز این نمایش‌ها را پس می‌زند.
وی افزود:‌ گاهی راجع به همین ارزش‌های مورد بحث، این‌قدر کارهای ضعیف توسط اشخاص کار نابلد به صحنه رفته است که سبب شده مخاطب کمتر به سمت و سوی این‌گونه مضامین تمایل نشان دهد. به نظر من این کارها جز این‌که اعتقادات مخاطبان را خدشه‌دار کند، ثمر دیگری ندارند.

 شهرستانی دربارهٔ‌ی استفاده‌ی بعضی نهاد‌ها از هنر و به‌ویژه تئاتر برای تبلیغ و گسترش مفاهیمی ارزشی گفت: بعضی وقت‌ها تبلیغات بر روی یک مفهوم ارزشی، این‌قدر صورت می‌گیرد که به ضد تبلیغ می‌انجامد. باید تبلیغ و پوشش ارزش‌ها را درست و با روش‌های صحیح، توسط اشخاص کارشناس، بسیار هوشمندانه انجام داد تا نتیجه‌ی مطلوب حاصل شود. یادمان باشد اگر یک نمایش، فرد معتقدی را جذب کند و تحت تاثیر قرار دهد، کار مهمی نکرده. اگر نمایشی بتواند اشخاص منفعل را متاثر کند، آن وقت است که می‌گوییم هنر کرده است.

وی در پایان گفت: دربارهٔ‌ی جنگ، صحبت‌ها و حقایق بسیاری موجود است که جا دارد فضا برای مطرح کردن این حقایق در عرصه‌ی تئاتر بازتر شود. مواظب باشیم که با اجراهای ضعیف، مخاطب را فراری ندهیم که بعدا با کیک و ساندیس هم نمی‌توانیم ایشان را به تماشاخانه‌ها باز گردانیم‌. بگذاریم فضا باز باشد و همه‌ی هنرمندان در همه‌ی تماشاخانه‌ها- فارغ از این‌که تماشاخانه متعلق به وزارت ارشاد است یا حوزه هنری و یا شهرداری و…- امکان کار داشته باشند. اجازه بدهیم همه‌ی مضامین در هر سالنی امکان اجرا داشته باشد. 

انتهای پیام/۵۳