سینما و تلویزیون > تلویزیون–
نعمت الله سعیدی:
شاید راحت‌ترین و بی‌دردسرترین کار برای نقد رسانه در یکی از نشریات پرتیراژ انتخاب یک فیلم، سریال یا برنامه‌ای خبری از یکی از ده‌ها شبکه فارسی‌‌زبان ماهواره‌ای و تجزیه و تحلیل آن است که ایهاالناس! ببینید این کارتل‌های خدانشناس رسانه‌ای چگونه با به تصویرکشیدن خیانت و ابتذال و چه و چه می‌خواهند اخلاق و ذهنیات مخاطبان پیر و جوان ایران اسلامی را به لجن بکشند و رذالت و بی‌ناموسی را به کجا رسانده‌اند؟!
ببینید چگونه از سمبل‌ها و علامت‌های فراماسونری و صهیونیستی استفاده می‌کنند یا بی‌شرمانه دروغ می‌گویند و شایعه می‌پراکنند! که مثلا سریال«حریم سلطان» فقط یک شوی مبتذل جاذبه‌های جنسی است و «عشق ممنوع» آموزش گام‌به‌گام پستی و خیانت یا «اتاق خبر» نمایش آشکار کینه و عداوت ابتکار غربی با ابتدایی‌ترین منافع ملی یک سرزمین و خبث نیت‌شان! اما راحت‌ترین کار همیشه درست‌ترین نیست و گرنه از منتقدان حرفه‌ای فیلم و رسانه گرفته تا عادی‌ترین مخاطبان از اقشار مرفه پایتخت‌نشین گرفته تا دورافتاده‌ترین روستاها (که امروز به جای قیسی و مویز بر پشت‌بام‌هایشان آنتن بشقابی ماهواره خشک می‌کنند!) کیست که نداند یا تشخیص ندهد چه خبر است؟
کیست که ماهواره داشته باشد و دوست یا فامیل که می‌رسد فوراً نگوید: «البته فلان‌جور شبکه‌هایش را قفل کرده‌ام. تو هم اگر خواستی ماهواره بخری – و بالاخره دست از این جور امل‌بازی‌هایت برداری- بدان و آگاه باش که دستگاه ماهواره سیستم قفل رمزی دارد، که یک وقت خانم- بچه‌ها اشتباهی شبکه‌های آنچنانی را نیاورند. راستی «سودابه»جان کد رمز قفل ماهواره چند بود؟ گفتی چند؟ آفرین دختر بابا! مثلاً این شبکه فقط مستندهای علمی و آموزنده دارد… خب، اینها تبلیغ لباس‌های آنچنانی و قرص‌های لاغری است. خیال نکنی فیلم بدی است… .»
این کنترل صاحاب مرده ماهواره را که همیشه نمی‌توان مثل طپانچه روبه‌روی تلویزیون گرفت و آماده دوئل بود! تا بگردی پیدایش کنی و بخواهی شبکه را عوض کنی معمولاً کار از کار گذشته است. این است که آن اوایل کنترل به دست و با احتیاط فیلم نگاه می‌کنی. کمی که گذشت سعی می‌کنی فقط با چشم‌غره رفتن قضیه را رفع و رجوع کنی. در مرحله بعدی همه اهل خانه سعی می‌کنند در برخورد با قسمت‌های صحنه‌دار فقط سرشان را بیندازند پایین.در مرحله بعد همه نگاه می‌کنند اما به روی خودشان نمی‌آورند و… تا یک وقت به خودت می‌آیی و می‌بینی هر چه سینه‌ات را صاف می‌کنی یا چشم غره می‌روی یا التماس می‌کنی، بچه تا کل سیر تا پیاز صحنه را نبیند رضایت نمی‌دهد! چرا؟ چون اگر می‌گفتی از «خطوات شیاطین» پرهیز کنید (یعنی گام‌های شیاطین، نه یک راه شیطان!) یعنی پس چه کنیم؟ ماهواره نخریم؟ (عجالتاً آری نخرید. به زن و بچه‌تان رحم کنید.
چرا باید طفل معصوم با آموزش آشکار و پنهان سادیسم جنسی و هزار جور عقده‌های روحی و معنوی دیگر بزرگ شود؟ مگر حریف دی‌وی‌دی شدید که تازه این همه محصولات سالم برایش وجود دارد و می‌شود خرید آن را کنترل کرد؟ چقدر می‌خواهی دم به ساعت به بهانه‌ای وارد اتاق بچه‌ها شوی و مواظب باشی فیلم ناجور تماشا نکنند؟ خیلی سخت است آدم فعلاً ماهواره نخرد و دم به ساعت با هر نسیمی پشت‌بام نرود و آنتن به سمت موجودات مریخی تنظیم نکند؟! که با به هم‌خوردن تنظیم شبکه‌ها نان شبش زهرمارش نشود و با مرتب‌بودن کانال‌ها نداند لقمه را از کدام مسیر وارد دستگاه گوارش می‌کند؟! خلاصه تا خودمان ماهواره به فضا نفرستاده‌ایم به همت دانشمندان عزیز و بچه‌مسلمانمان، ماهواره نخرید!) اما نگارنده همان قدر که معتقد است خریدن ماهواره غلط است، ورود به حریم خصوصی افراد را هم کار درستی نمی‌داند. حداقل امروز به تجربه فهمیده‌ایم که مبارزه با ماهواره خیلی ربط مستقیمی با نیروی انتظامی ندارد.
RSS