ورود نهادهای مختلف فرهنگی به عرصه فیلمسازی در سال های اخیر همواره با واکنش های متفاوتی از سوی اهالی رسانه، کارشناسان و مسوولان روبه رو بوده و هست.
به عقیده برخی کارشناسان، تولید فیلم های سینمایی در برخی نهادها فرهنگی – هنری یک ضرورت نیست زیرا فیلم هایی که در چنین نهادهای ساخته می شوند گاه حتی پول تبلیغات خود را باز نمی گرداند.
در مقابل همواره نهادهای فرهنگی – هنری، تولید برخی فیلم ها را با رویکرد اهداف فرهنگی، توجیه می کنند در صورتیکه کارشناسان معتقدند بی اقبالی مخاطبان از یک اثر سینمایی موجب می شود که آن اثر نتواند تاثیری در جامعه داشته باشد.
در این پیوند، تولید فیلم های سینمایی از سوی نهادهای فرهنگی – هنری مختلف تداوم یافته و برخی از این نهادها نیز به خاطر در اختیار داشتن تعداد زیادی از سالن های سینمایی ، همواره آثار خود را به صورت انبوه اکران کرده و به سبب در اختیار داشتن رسانه، از مجیز گویی و تعریف و تمجید برای ساخت های خود دریغ نکرده اند.
نکته اساسی اینجا است که متاسفانه در سال های اخیر، نهادهای نظارتی بر چگونگی اختصاص هزینه تولید برخی فیلم های سینمایی که در نهادهای موازی کار با بخش های سینمایی کشور در حال فعالیت هستند دقت نظر چندانی به خرج نداده و این روند موجب شده برخی آثار سینمایی با هزینه های کلان در این نهادهای فرهنگی – هنری به تولید برسد.
در این میان یکی از آثاری که برخی مسوولان یک نهاد فرهنگی – هنری عنوان ‘خانوادگی’ را بر روی آن گذاشته و همواره عملکرد خود را پشت چنین ‘عناوینی’ پنهان می کنند، هزینه هنگفتی را روی دست آنها گذاشته است.
این نهاد فرهنگی – هنری به کارگردان این اثر سینمایی هزینه ای در حد سقف دستمزد یک بازیکن فوتبال داده اند و از سویی برای حضور هر بازیگر در این اثر سینمایی نیز هزینه هنگفتی پرداخته اند. همچنین ۲۵ درصد از حق رایت خارجی فیلم سینمایی مور اشاره نیز به کارگردان این اثر پربازیگر اختصاص داده شده است.
به عقیده کارشناسان تولید چنین فیلم هایی که در گیشه یک چهارم هزینه تولید خود را نیز باز نگردانده اند به نوعی ایجاد روندی خطرناک در سینمای ایران برای عقد قراردادهای غیر معقول و به اصطلاح ترکمنچای سینمایی محسوب می شود.
این نهاد فرهنگی – هنری برای فیلمی دیگر که در گیشه زیر ۱۰۰ میلیون تومان فروش کرده، ۲۰ برابر گیشه آن هزینه کرده و در عین حال با استفاده از رسانه های وابسته، از این اثر به عنوان عملکرد خود یاد می کند.
در دو سال اخیر روند ساخت فیلم های سینمایی به بهای قراردادهای ترکمنچای در این نهاد فرهنگی – هنری ادامه دارد و کارشناسان تاکید دارند، ادامه این روند به سود فرهنگ و هنر و بخصوص سینمای ایران نخواهد بود و برای نمونه هر سکانس آثاری که به آنها اشاره شد چند میلیون تومان برای بیت المال هزینه داشته و در عین حال این فیلم ها به رغم ادعاها، با استقبال مردم روبه رو نشده اند.
بودجه نهادهای موازی در عرصه فرهنگی بخشی از بیت المال است و ادامه روند تولید فیلم های سینمایی با قراردادهای ترکمنچای، لزوم نظارت و بازبینی مالی تولیدات سینمایی نهادهایی را که مدعی اخلاق مداری هستند، مشخص می کند.
فراهنگ ** ۱۹۸۳ **
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۲۷۴۱۰۱
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی