قادری: موج سوم مستقلی که خارج از فیلم‌نفتی‌های ارزشی و روشنفکری، از راه رسیده است / ویدیوی بحث داغ امیر قادری و رضا درستکار در برنامهٔ “هفت”: دربارهٔٔ سینمای هنری و تجاری، فیلم خوب و فیلم بد، طبقهٔ اشراف حاصل از محصولات نفتی سینمای ایران و… رسوایی!

(متن بحث، اضافه شد) کافه سینما- ساعاتی پیش، امیر قادری به همراه رضا درستکار، به برنامه‌ی هفت رفتند تا با اجرای محمود گبرلو، به گفتگو دربارهٔ‌ی جشنواره‌ی فجر و فیلم‌های روز ششم جشنواره بپردازند. حضوری که به بحثی داغ دربارهٔ‌ی سینمای هنری و تجاری، فیلم خوب و فیلم بد، طبقه‌ی اشراف حاصل از محصولات نفتی سینمای ایران و… بدل شد. پیش از تماشای ویدیو، متن پیاده شده را بخوانید:

در ابتدا رضا درستکار جشنواره امسال را ناامید کننده داننست و از دیدن حاصل کار، ابراز ناامیدی کرد اما امیر قادری با این دیدگاه مخالف بود. قادری بحث‌اش را این گونه آغاز کرد: «به نظر من جشنواره امسال طلیعه دوران تازه در سینمای ایران است. در دو برنامه پیش صحبت کردیم که سینمای ایران نفتی شده و از طریق پول نفت دو گروه اشراف به وجود آمده‌اند که یک گروه با ادعای ارزش ها کار خودشان را می کردند و گروه دیگر به نام روشنفکری چنین طبقه ای را تشکیل داده بودند. جشنواره امسال دقیقا حرف من را ثابت کرد و اگر همین حالا هم جشنواره تمام شود، جریان تازه سینمای ایران آغاز شده. اتفاقی که افتاده این است که سینمای ایران بوی کمبود بودجه را فهمیده. یعنی در یک اقتصادی که پول نفت بسیار به آن نمی رسد به خاطر همین مجبور است که مسئولیت اش را خودش به عهده بگیرد. یعنی نمی تواند همان بازی قبلی را ادامه دهد که از یک طرف پول بگیرد و بعد زیر لوای سانسور و تحت فشار قرار گرفتن و امثال اینها خودش را پنهان کند. حالا ما از هر دوی این گروه ها فیلم داشتیم. مثل آسمان زرد کم عمق و حوض نقاشی در حوزه فیلم نفتی روشنفکری، و هم از مدل فاخر و ارزشی مثل برلین ٧- و… اما بهترین فیلم های جشنواره همان موج سومی است که اغلب جوان ها و فیلم اولی ها می باشند. البته امسال یک فیلم نفتی خوب هم داشتیم. فیلم خسته نباشید که برای حوزه هنری هم هست و فیلم خوبی بود. رسوایی، گناهکاران، من عاشق سپیده صبحم، قاعده تصادف و روز روشن؛ همه این ها فیلم هایی می باشند که برای ارتباط با تماشاگر و در جریان سوم حرکت می کنند.

به نظر من فیلم رسوایی یکی از فیلم‌های خوب جشنواره است. بسیار از بهترین فیلم های تاریخ سینما فیلم تجاری بودند. اتفاقا بسیاری از فیلم های خوب دنیا به خصوص در شرایط فعلی در سینمای بدنه ساخته می شوند. و ما باید سعی کنیم این جریان را برای سینمای ایران بسازیم. من از بینندگان عزیز می خواهم که ما سابقه آقای ده نمکی را بگذاریم کنار و دربارهٔ خود فیلم رسوایی صحبت کنیم. شخصیت روحانی که این فیلم خلق می کند یک شخصیت روحانی مدل امروز آقای ده نمکی است که می توانید دوست داشته باشید و دوست نداشته باشید. به طور مثال به جای اینکه مسئولیت محله را بر عهده بگیرد، نوکری مردم را می کند. یا حاضر است همه‌ی آبروی خودش را خرج آبروی زن بدنام محل کند. نمونه‌ای که پیش از این‌ها، کمتر به آن برخورده بودیم.

با مطرح شدن سوالی مبنی بر این که مگر می گردد که قهرمان سینمای تجاری را دوست نداشت از سوی رضا درستکار؛ امیر قادری در ادامه گفت: معلوم است که می‌شود.همان طور که می توان فیلم تجاری را دوست داشت یا دوست نداشت، همان طور هم می توان فیلم مستقل و خاص را دوست نداشت. به طور مثال هالیوود سالی بیست قهرمان می سازد؛ شاید ما فقط یک قهرمانش را دوست داشته باشیم. چه کسی می گوید هر فیلمی که تجاری است باید دوست اش داشته باشیم؟ بحث خوب بودن یا نبودن شخصیت های روحانی فیلم های دیگران نیست، بحث متفاوت بودن است. این شخص آمده و مدل روحانی خودش را خلق کرده است. با راه و روش عرفانی خودش.

قادری در پاسخ به صحبت‌های درستکار، که دربارهٔ قاعده و قانون سلیقه‌ی سینمایی می‌گفت و حرف‌های امیر قادری را از این جهت که به اعتقاد او، بر سلیقه‌ی دیگر منتقدان نسل خودش تاثیر می‌گذارد، مهم‌ می‌دانست، و از این جهت خواستار دقت بیش‌تری از سوی او بود؛ گفت: من از سینمای تجاری دفاع نمی کنم، از سینمای خوب دفاع می کنم. فیلم آقای کریم که امروز اکران شد، یک فیلم خاص با مخاطب محدود است و مشکل من با فیلم این است که بیش از حد تحت تاثیر سینمای کیارستمی است و چیز تازهی به آن اضافه نمی کند. این فیلم تعداد تماشاگرش شاید ده هزار نفر باشد ولی در چارچوب خودش فیلم خوبی است و درک و فهم پشت‌اش است، و رسوایی هم در چارچوب خودش. نه سینمای تجاری خوب است و نه سینمای هنری؛ ما فیلم خوب و بد داریم. به عنوان مثال سال پیش کریستوفر نولان فیلمی می سازد مانند شوالیه تاریکی برمی خیزد و یک فیلم دیگری هم ساخته می گردد مثل انتقام جویان. این فیلم یک فیلم تجاری میلیاردی است که مثل بازی های کامپیوتری می ماند و دوستش ندارم ولی شوالیه تاریکی برمی خیزد فیلمی است که در همان چارچوب ساخته شده، اما محصول درجه‌ی یکی است که دارد یک شمای کلی برای کل دنیا پیشنهاد می دهد.

آن دو مورد فیلم که به آنها اشاره کردیم مدل روشنفکری و فاخر؛ یکی دارد ارزش هایش را با شعار به همه تحمیل می کند و مدل روشنفکری نفتی انگار که می خواهند پایان دوره تفکر خودشان را به دیگران هم تسری بدهند. و می گویند که چون دوره ما دارد تمام می گردد پس همه ایده ها تمام شدند و شهر سیاه است و همان طور که ما کاری از پیش نمی بریم همان طور هم قرار است همه ببازند، اما جوان‌های مستقل جشنواره، در آن آثاری که گفتم، موج سوم خاص خود را ساخته‌اند و در دنیای آینده، پیش خواهند برد.»

* ویدیو حضور امیر قادری و رضا درستکار در برنامه هفت را اینجا در کافه سینما ببینید:

امیر قادری و رضا درستکار در برنامه هفت / مدت: ۱۹:۳۶ دقیقه / ۲۷٫۴ مگابایت / –> دانلود <–

میزان روشنایی دانــلود