قلب آقامعلم در کلاس درس از تپش ایستاد/ وصیت‌نامه یک معلم

معلم اول، یک جانباز است؛ این معلم خستگی ناپذیر با سابقه بیش از بیست سال جانبازی و نشستن بر روی ویلچر با شرکت در راهپیمایی ۲۲ بهمن با آرما‌ن‌های بلند انقلاب اسلامی تجدید پیمان کرد.

در عکس زیر کودکی در کنار سعید جدلیها ایستاده است.

* قلب آقا معلم در کلاس درس از تپش ایستاد

اما معلم دوم، داستان خاصی دارد؛ این آقا معلم در حالی که مشغول به تدریس بود، در کلاس درس پایه ششمی‌ها، قلبش از تپش ایستاد.

مرتضی شریفی متولد ۱۳۴۱ در کرمانشاه بود که بعد از اخذ مدرک کاردانی آموزش ابتدایی در سال ۶۷ـ۶۶، وارد آموزش و پرورش شد و دهه اول خدمتش را در مدارس روستایی سپری کرد و در طول سال‌های اخیر در آموزشگاه ابتدایی رودکی کرمانشاه تدریس می‌کرد.

صبح روز ۱۹ بهمن امسال، آقای شریفی به همسرش که وی نیز از فرهنگیان کرمانشاه است، گفت: «قلبم تیر می‌کشد» اما در برابر اصرارهای همسرش برای استراحت در خانه، پاسخ داد: «بچه ها منتظرند».

همان روز آقا معلم در حالی که مشغول به تدریس به دانش‌آموزان ششم ابتدایی بود، قلبش از تپش ایستاد.

* وصیت‌نامه این آقا معلم

اما آقا معلم سوم، شادروان «محمد صادق صادقی اردوبادی» است که با وصیت خود پس از مرگش نیز به آموزش ادامه داد.

آقای صادقی یکی از پیشکسوتان آموزش و پرورش و علم ریاضی در خراسان بود که در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ دبیر دبیرستان دکتر شریعتی مشهد بوده و در کلاس‌های شبانه مستوفی و چند کلاس خصوصی دیگر به کار تدریس ریاضی اشتغال داشت.

مرحوم صادقی در زمان حیاتش بسیار رئوف و مهربان بود و به شاگردان بی‌بضاعتش به طور رایگان آموزش می‌داد.

وی، پس از مرگ وصیت کرد، جسدش برای «تشریح» به دانشگاه علوم پزشکی مشهد اهدا شود تا دانشجویان پزشکی بهتر و دقیق‌تر آموزش ببینند و در کار تشخیص و طبابت حاذق‌تر شوند.

اما معلم چهارمی که از او یاد می‌کنیم، ابراهیم نقوی پیشکسوت فرهنگیان استان هرمزگان است که در ماه بهمن، چشم از جهان فرو بسته است.

روح این ۳ آقا معلم شاد.