کارگردانی که به مخاطب احترام می‌گذارد

سریال‌هایی مانند «ترانه مادری»، «دلنوازان» و «فاصله‌ها» را می‌توان جزو بهترین کارهای سهیلی‌زاده در جذب مخاطب دانست.

هر چند سریال کمدی «سه،‌پنج، دو» هم توانست نظر بسیاری را با خود همراه کند، اما سهیلی‌زاده با ساخت سه‌گانه «ترانه مادری»،‌ «دلنوازان» و «فاصله‌ها» نشان داد که قشر جوان و دغدغه‌های آنها را می‌شناسد و می‌داند که باید از چه منظری به زندگی آنها نگاه کند تا این گروه وسیع از جامعه را پای تلویزیون بنشاند و آنها را ترغیب کند که یک سریال تلویزیونی را تماشا کنند.

سهیلی‌زاده سریال «سراب» را هم با موضوع جوانان دانشجو کارگردانی کرده است، اما این سریال چون لایه‌هایی سیاسی داشت، نتوانست موفقیتی مانند سریال‌های اجتماعی سهیلی‌زاده را کسب کند.

قبل از «سراب» این کارگردان سریال «گیلعاد» را با موضوع سیاسی کارگردانی کرده بود و در ساخت چنین سریال‌هایی بی‌تجربه نبود. همان‌گونه که با ساخت سریال «آخرین دعوت» موضوعات سیاسی روز را با موضوع محرم و تاسوعا و عاشورا در هم آمیخت و قیام امام حسین(ع) را از زاویه مسائل روز سیاسی روایت کرد.

از دوشنبه‌شب این کارگردان با سریال «دختران حوا» به شبکه تهران آمد؛ سریالی که دختران جوان را محور داستان خود قرار داده و به نوعی می‌توان آن را تجربه‌ای جدید برای سهیلی‌زاده قلمداد کرد.

این کارگردان «دختران حوا» را سال پیش مقابل دوربین برد و این‌که چرا پخش این سریال چند ماه به‌تعویق افتاده است هنوز مشخص نیست.

اما همین تعویق در پخش، سبب شده تا این کارگردان که بین مردم طرفداران زیادی دارد، کم‌کار شود و ساخت سریال یا فیلمی را آغاز نکند. هر چند گاهی خبر می‌رسد که سهیلی‌زاده تصمیم دارد سریال «بازی دوگانه» را کارگردانی کند. اما خود او این خبر را تائید نکرده و بارها گفته فعلا کاری در دست ساخت ندارد.

سهیلی‌زاده و سیروس مقدم را می‌توان از کارگردانانی به‌شمار آورد که مخاطب تلویزیون را خوب می‌شناسند و می‌دانند که چه داستان‌هایی را در چه قالب‌هایی باید برای او بازگو کنند تا به مذاقش خوش آید.

هر دو کارگردان اهل تجربه کردن گونه‌های مختلف می باشند و تاکنون نشان داده‌اند که روز به روز توانمندی‌‌شان در کارگردانی آثار تلویزیونی بیشتر می‌شود.

آنها به مخاطب کم‌فروشی نمی‌کنند به همین دلیل توانسته‌اند اعتماد مردم را به آثار خود جلب کنند؛ اعتمادی که باید به آن احترام گذاشت.

درشرایطی که شبکه‌های تلویزیون زیاد شده و ساعت پخش آثار نمایشی هم بیشتر شده، بهتر است که تلویزیون هم دست این کارگردانان را در تولید آثار نمایشی بازتر بگذارد و میدان بیشتری به آنها بدهد، چون این دو کارگردان برادری خود را به تلویزیون ثابت کرده‌اند.

سروش امیدوار – جام‌جم