گروه های مسلح در چند ماه اخیر و به طور مشخص از اواخر اسفند ماه که موضوع حل و فصل بحران سوریه به شیوه سیاسی و از طریق مذاکرات به طور جدی مطرح شد، شیوه جدیدی برای عملیات خود اتخاذ کردند.
این شیوه جدید که با سفارش و هماهنگی دولت های غربی و در راس آنها امریکا و پول و امکانات برخی دولت های منطقه اتخاذ شده، مبتنی بر تحریک احساسات عمومی علیه دولت سوریه با بهره گیری از ابزار نظامی، سیاسی و به ویژه تبلیغاتی است.
بدیهی است هیچ اقدامی به اندازه قتل انسان های بیگناه آن هم به صورت دسته جمعی نمی تواند احساسات مردم را برانگیزد و بنابراین امریکا که سفیر آن در دمشق از همان آغاز بحران با آشوبگران دیدار و آنها را به حمل سلاح تشویق کرد، شیوه ‘سپر انسانی’ را به عنوان راه کار گروه های مسلح تعیین نمود.
بر اساس این راه کار گروه های مسلح برای پیشبرد مقاصد خود مردم بیگناه را سپر خود قرار می دهند و در صورتی که نتوانند به نیات خود از این طریق برسند با قتل عام آنها و انتساب آن به نیروهای دولتی، چهره نظام سوریه را خدشه دار می کنند.
بر این اساس عناصر مسلح در التریمسه که با غافلگیری نیروهای دولتی مواجه شدند و فرصت نیافتند از مردم به عنوان سپر دفاعی استفاده کنند، فاجعه قتل عام را مرتکب شدند. فاجعه ای که ظرف چهار ماه اخیر برای چهارمین بار در سوریه تکرار شد.
اواخر اسفند ماه و در آستانه ورود ‘کوفی عنان’ فرستاده سازمان ملل برای حل بحران سوریه به دمشق نیز مخالفان مسلح جنایتی را در منطقه ‘کرم الزیتون’ در حومه شهر حمص مرتکب شدند.
افراد مسلح در این جنایت هولناک ۵۰ نفر از مردم بیگناه را کشتند تا آن را به عهده دولت بگذارند و اقدامات سیاسی عنان را تحت الشعاع قرار دهند.
پس از این جنایت گروه های مسلح و به ویژه تشکل موسوم به ‘شورای ملی سوریه’ که با حمایت امریکا وغرب و امکانات برخی دولت های منطقه در استانبول تشکیل شد، خواستار اجرای فصل هفتم منشور سازمان ملل علیه سوریه شدند تا مقدمات حمله نظامی به این کشور را فراهم کنند.
فاجعه کرم الزیتون و ریخته شدن خون بیگناهان نتوانست مخالفان را به اهدافشان برساند، اما مخالفان توانستند با بهره گیری از شبکه های غول آسای خبری و به ویژه الجزیره قطر و العربیه عربستان و بی بی سی که مادر دو شبکه اول به شمار می رود، هیاهوی تبلیغاتی وسیعی به راه اندازند.
در پی این هیاهو، دستگاه دیپلماسی بیگانه نیز به کمک آنها شتافت و دولت های دشمن سوریه با صدور بیانیه ها و یا اظهاراتی به گونه ای وانمود کردند که نظام سوریه مرتکب این جنایت شده است.
در پنجم خرداد ماه نیز عناصر مسلح که از مناطق مختلف گرد هم آمده بودند در نبردی سنگین با نیروهای دولتی، ۱۰۸ نفر از روستای تلدو واقع در منطقه الحوله در استان حمص را قتل عام کردند.
این ماجرا نیز در آستانه ورود کوفی عنان به دمشق رخ داد.
هنوز یک ماه از این جنایت نگذشته بود که ۱۷ خرداد ماه و یک روز قبل از برگزاری نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره سوریه ۷۸ نفر از مردم غیر نظامی روستای القبیر از توابع استان حماه به دست گروه های مسلح کشته شدند.
با ارتکاب این فاجعه بار دیگر مخالفان و ابزار تبلیغاتی و سیاسی آنها به کار افتاد تا نظام سوریه را تحت فشار مضاعف قرار دهند و آن را به عنوان نظامی خون آشام معرفی کنند.
در تازه ترین جنایت که چهارمین جنایت فجیع ظرف چهار ماه اخیر محسوب می شود، روز پنجشنبه گذشته مردم بیگناه روستای التریمسه از توابع استان حماه به دست گروه های مسلح کشته شدند.
این جنایت نیز ۲۴ ساعت قبل از برگزاری نشست شورای امنیت برای بررسی دو پیش نویس قطعنامه رخ داد.
یکی از این دو قطعنامه از سوی غرب مطرح شد که متضمن مجازات دولت سوریه است و دیگری از طرف روسیه ارائه شد که بر حمایت از طرح عنان و مذاکرات دولت با مخالفان تاکید شده است.
در یک نگاه کلی به فجایع بشری گروه های مسلح چنین استنتاج می شود که هدف غایی مخالفان و حامیان غربی و عرب آنها این است که روسیه و چین به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل از نظام سوریه حمایت نکنند و با صدور قطعنامه ای تحت فصل هفتم این شورا علیه سوریه موافقت کنند.
گروه های مخالف و مسلح همچنین با ارتکاب این جنایت، علاوه بر خدشه دار کردن چهره نظام سوریه می خواهند این پیام را به افکار عمومی برسانند که حاکمیت سوریه کنترل خود را بر مناطقی از این کشور از دست داده و فاقد تدابیر امنیتی برای حفظ جان مردم است.
خاورم*۱۴۳۱
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۲۲۹۶۸۶
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی