لاله اسکندری: سعی کردم کم‌کاری نکنم

شرق: اجرای بازیگرانی که تنها به ایفای نقش اکتفا نمی‌کنند خاص ایران نیست و در کشورهای مختلف نیز اتفاق می‌افتد. اینکه بازیگری کجای زندگی‌شان قرار دارد و به چه دلیل به سراغ فعالیت‌های دیگر می‌روند را بررسی کردیم.

یکی از کسانی که علاوه بر بازیگری به سراغ فعالیت‌های دیگر رفته، «لاله اسکندری» است. با او هم در ادامه این پرونده گفت‌وگو کرده‌ایم. او می‌گوید پیش از حضور در بازیگری فعالیت تجسمی داشته است.

بازیگری کجای زندگی حرفه‌ای شما وجود دارد؟

به هرحال قدمت کار من در حوزه هنرهای تجسمی بیشتر است، اما حدود ۱۴ سال است که به طور مداوم به بازیگری پرداخته‌ام. ولی متاسفانه پرداختن به هنرهای تجسمی به دلیل حرفه بازیگری‌ام وقفه‌هایی داشته است. البته این را باید بگویم که ارتباطم را با این حوزه قطع نکرده‌ام، تفکیک این دو مقوله از هم برایم سخت است اما طبیعی است که حرفه بازیگری به گونه‌ای است که وقتی درگیرش می‌شوی، تمام وقت‌ات را می‌گیرد و ارتباطات با هنرهای دیگر کم می‌شود. اما همیشه سعی خودم را کرده‌ام که بین این دو مقوله توازن ایجاد کنم و بتوانم سالی یک پروژه را در زمینه هنرهای تجسمی هم پیش ببرم.

محدودیت‌هایی این روزها برای بازیگران پیش می‌آید، یا فیلم‌هایشان توقیف می‌شود یا پیشنهاد درخور توجهی به آنها نمی‌شود. به نظرتان این مساله چقدر باعث می‌شود که بازیگران هنرهای دیگر را هم تجربه کنند؟

من فکر می‌کنم محدود کردن هنر کار درستی نیست و هرکسی که خلاقیتی دارد، می‌تواند در تمام هنرهای هفتگانه ورود پیدا کند و خودش را محک بزند. ممکن است در بعضی از رشته‌ها توانایی‌های بیشتری داشته باشد، اما اینکه اگر بخواهد خودش را به یک رشته محدود کند و تا آخر عمرش بازیگری کند و بگوید نه کارگردانی نمی‌کنم، نقاشی نمی‌کنم، کار درستی نیست. من فکر می‌کنم در سال‌های اخیر در ایران فضا ایجاد شده، خصوصا نسبت به بازیگران حالت تدافعی وجود دارد که نباید به عرصه‌های دیگر ورود پیدا کنند. در صورتی که من فکر می‌کنم اگر از لحاظ کیفیت محصول فرهنگی- هنری دارای کیفیت باشد، چرا نباید اتفاق بیفتد؟

 اتفاقا برای مردم هم جذاب است که ببینند هنرمندی که دوستش دارند دنیای دیگرش چگونه است. من فکر می‌کنم بازیگری به دلیل اینکه نسبت به دیگر رشته‌های هنری شتاب به شهرت رسیدن بیشتری دارد به هرحال هنرمند می‌تواند در رشته‌های دیگر هم خودش را زودتر اثبات کند. شما می‌بینید فرد در بازیگری در ظرف یک سال تبدیل به یک چهره می‌شود. این جایگاه که ذات بازیگری ایجاد می‌کند باعث ایجاد حساسیت روی آن می‌شود. در حوزه بازی تصویری دیگر نیازی به خاک صحنه خوردن نیست و همه‌چیز سهل‌الوصول‌تر به دست می‌آید. اما اگر از آن طرف هم به آن نگاه کنید باز کسانی ماندگار در این عرصه بودند که خلاقیت‌هایی بیشتر از یک ستاره زودگذر داشته‌اند.

 آن کسی باقی می‌ماند که حرفی برای گفتن داشته باشد. فکر می‌کنم یک جوری که بخواهیم هنرها را ببندیم و هرکس در رشته‌ای که هست بماند یک برخورد دگمی محسوب می‌شود. ممکن است خیلی از همکاران من باشند که شاید به نوعی از نامشان استفاده می‌برند و کیفیت آثار هنری‌شان در حد تبلیغاتی که برایشان شده، نبوده. ولی اینکه اگر بخواهیم همه را به یک چشم ببینیم و چون مردم من را به عنوان بازیگر می‌بینند نمی‌توانم نقاشی کنم کمی بی‌انصافی است.

من پیشینه ۲۰ ساله در این زمینه دارم و چندین نمایشگاه داخلی و خارجی برگزار کرده‌ام. به همین دلیل این اسمش اتفاق نیست که من فرضا به خاطرش دچار شوری شوم و با تب عکاسی که در میان بازیگران داغ شده بروم و عکاسی کنم. من ۱۹ سال است عکاسی می‌کنم. متاسفانه فضاهای ساخته شده در چند سال اخیر به نوعی همه چیز را سخت کرد. من فکر می‌کنم خود مردم تشخیص بدهند چه کسی دچار هیجان شده و چه کسی توانایی ارایه محصول در این زمینه را دارد.

شهرت شما در بازیگری چقدر به موفقیت شما در عرصه‌های تجسمی کمک کرد؟

قطعا موثر بوده. به دلیل اینکه وقتی بازیگر هستی مورد توجه مردم هم هستی. ولی واقعیت این است که تلاش من در تمام این سال‌ها این بوده که شخصیت بازیگری‌ام از شخصیت‌های دیگرم جدا باشد. من شش سال است که کار کاشی‌کاری شهری انجام داده‌ام، هرچند اسم من متاسفانه پایین این کارها نیست و رویش رنگ شده و واقعا تلاشم این بوده به عنوان یک گرافیست کم‌کاری نکنم.

پس چرا نام‌تان پایین آثارتان نیست؟

راستش مدت‌هاست که سر این موضوع بحث کردیم و به نتیجه نرسیدیم و هیچ‌کس به گردن نمی‌گیرد. برایم عجیب است چون تمام کارهایی که در سطح شهر هستند همه اسم دارند و تاریخ خورده‌اند، این هم از مضرات بازیگری است و می‌شود به عنوان معایبش به آن نگاه کرد. انگار که تو‌ داری به عنوان یک بازیگر برای خودت برند‌سازی می‌کنی در صورتی که هر هنرمندی حقش را دارد که پایین اثرش امضا داشته باشد، اما من در چند سال اخیر از این اتفاق محروم بوده‌ام و تمام کارهایم بدون اسم باقی مانده اما مردم می‌دانند که کار، کار من است و همین هم برای من کافی است.


مجله اینترنتی برترین ها سبک زندگی سلامت دکوراسیون موفقیت کودک

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.