ایشان با تالیفات گرانسنگ خود کتابخانه ها را پربار ساخت و این تالیفات به شهرت رسید. و به همین خاطر جایزه قدیمی ترین مؤلف عراق را از وزارت فرهنگ دریافت کرد.
ایشان در پنجاه سال آخر عمر به تالیف کتب متعددی پرداخت. کتب او شامل سیره و زندگی نامه معصومین(ع) از رسول خدا(ص)تا امام زمان(ع) می باشد به اضافه تحقیقات دیگری درباره حضرت زینب و حضرت اباالفضل العباس و مسلم بن عقیل سلام الله علیهم.
ایشان همچنین تعدادی پژوهش های اسلامی را عرضه کرد که مورد توجه فراوان قرار گرفت، از جمله بحث “کار و حقوق کارگر در اسلام” که به دوازده زبان ترجمه شده و “سیستم حکومت و مدیریت” که امروزه در برخی پایتخت های جهان اسلام تدریس می شود و بحث “نظام تربیتی در اسلام” که در الجزائر و لندن و … تدریس می شود.
مرحوم آیت الله شیخ باقر فرزند شیخ شریف فرزند شیخ مهدی ناصر قرشی است.
در سال ۱۳۴۴قمری در نجف اشرف متولد و در سن ۸۹ سالگی در روز یکشنبه ۲۶ رجب ۱۴۳۳ در شهر نجف اشرف به علت بیماری درگذشت.
پدر ایشان یک روحانی در منطقه قاسم از مناطق حله بود. ایشان مادر خود را در خردسالی از دست داد و در سن شش سالگی پدرش تربیت و تعلیم او را عهده دار شد و وارد مدرسه دینی اهل بیت علیهم السلام شد.
علوم عربی و فقه را فراگرفت و مراحل حوزوی مقدمات و سطوح و خارج را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و در محضر مشایخ و اساتید برجسته حوزه که در مساجد تدریس می کردند تربیت یافت. از جمله اساتید ایشان شیخ باقر قفطان(رحمه الله) است که نوشتن و خط را نزد ایشان آموخت و سپس علوم زبان عربی را فراگرفت تا اینکه در علم نحو استاد و معروف شد.
در این هنگام به مدت هشت سال به تدریس گروهی از اهل علم در منزل خود و مسجد هندی پرداخت و کتابی در شرح کتاب نحوی “شواهد ابن ناظم” تالیف نمود.
وی در درس فقه و اصول و منطق نیز شرکت کرد و کتاب الدروس المنطقیه را تالیف کرد.و همزمان با شرکت در این دروس به تالیف هم می پرداخت.
مرحوم علامه سپس به نوشتن تاریخ علاقه مند شد و به خاطر اشتیاق فراوان برای نشر ارزش های اهل بیت(ع) در این علم متخصص شد و به خاطر این اشتیاق تمام وقت خود را به نوشتن درباره اهل بیت و ارزش های آنان اختصاص داد.
ایشان پس از آشنایی با تاریخ متوجه وجود اشتباهات فراوان در موضوعات تاریخی شد و پس از توکل بر خدای سبحان موسوعه ائمه اهل بیت(ع) را نوشت که بیش از چهل جلد است و به زبان انگلیسی و زبان های دیگر ترجمه شده و سپس شرح کفایه را در سه جلد تالیف کرد که همچنان برخی از این تالیفات درکتابخانه امام حسن(ع) موجود است.
علامه شیخ باقر(قدس سره) کتابخانه امام حسن(ع) را در حالی تاسیس کرد که آن زمان به جز کتابخانه حسینی و کاشف الغطاء کتابخانه دیگری نبود. ایشان تلاش زیادی برای تالیف انجام داد و به این باور رسید که بهترین خدمت به تفکر و دانش، تاسیس کتابخانه است.
ایشان این مطلب را با برادرش حجت الاسلام شیخ هادی قرشی(رحمه الله) در میان نهاد و ایشان هم از این پیشنهاد استقبال کرد و به این ترتیب کتابخانه امام حسن(ع) تاسیس شد ولی به گونه ای که پاسخگوی تعداد کمی از علاقه مندان بود. و سپس توسعه یافت تا اینکه ده ها هزار جلد کتاب و سپس صدهزار جلد رسید. علاوه بر چهارصد نسخه خطی موجود در آن. در این مرحله احساس نیاز به ساخت کتابخانه جدید پنج طبقه ایجاد شد تا بتواند پاسخگوی مشتاقان علم باشد، طبقه اول شامل دو بخش مراجعه کنندگان مرد و زن و مخزن کتاب ها و چهار طبقه دیگر نیز به همین ترتیب و طبقه پنجم شامل اتاق هایی برای پژوهشگران و مؤلفین و اساتید دانشگاه و…
آن مرحوم به این باور رسید که تاسیس کتابخانه اقدامی موفق برای نشر علم و روشن ساختن عقول و آشنا کردن جوانان با فرهنگ اسلامی است که همچنان از آنها پوشیده مانده است.
/۶۲۶۲
دانلود
خبرآنلاین