مدیر ۳ چشمی می‌خواهیم

جواب این است: یک غواص حرفه‌ای می‌تواند در یک غواصی کوتاه و عمیق ـ اما بسیار سخت و دشوار با تجهیزات گران ـ تا ۲۵ میلیون تومان دستمزد بگیرد، باور کردنی نیست؟ اما واقعیت دارد.

این هم واقعیت دارد که در ایران با این همه کناره دریایی و ساحلی فقط سه موسسه غواصی به طور قانونی «مجوز» دارند، آن هم بیشتر مترصد آموزش غواصی تفریحی؛ ختم کلام… غواص حرفه‌ای بسیار کم داریم، غواص حرفه‌ای تربیت نمی‌شود، از این واقعی‌تر این است که در بسیاری از موارد پیمانکاران نفتی و دریایی ـ که یکی از بزرگ‌ترین صنایع کشور ماست ـ مجبور به استفاده از «غواص خارجی» هستند و طبعا آن دستمزدهای دلاری هم نصیب غواصان فلیپینی و مالزیایی و ونزوئلایی و… می‌شود یا اگر مجبور شوند سراغ غواصان بازنشسته وطنی می‌روند، به همین سادگی این فرصت شغلی از دست می‌رود! کسی یا بهتر بگویم «مدیری» نداریم و نیست که این «فاصله» را ببیند، این فاصله را که پر از فرصت است.

باید بخشنامه کنند، قانون کنند که مدیر، مسوول، رییس، همان آدم خوش شانسی که میز ریاست اداره و دفتر و دستک جایی، چند صباحی به امانت روزی‌اش می‌شود، باید سه‌چشم داشته باشد، یک چشم مخصوص برای «شغل‌آفرینی» که بتواند هر فرصت و هر مجالی را یک «شغل» ببیند و بلافاصله آن شغل را بیافریند، مدیر سه‌چشمی می‌خواهیم!

بهمن هدایتی – جام‌جم