«مسافری از دوردورا» از اخلاق می‌گوید

«مسافری از دوردورا» هم یکی از انیمیشن‌های جذابی است که هر روز برای بچه‌ها روی آنتن می‌رود. گرچه ما در صنعت انیمیشن‌سازی به اندازه کشورهای دیگر رشد نداشته‌ایم، اما مهم این است اشخاصی در این زمینه تلاش می‌کنند بهترین و جذاب‌ترین انیمیشن‌ها را برای بچه‌ها تولید و پخش کنند؛ انیمیشن‌هایی که نه‌تنها برای بچه‌ها سرگرم‌کننده است، بلکه از نکات آموزشی بی‌بهره نیست.

مجموعه انیمیشن «مسافری از دوردورا» به کارگردانی مریم گودرزی و تهیه‌کنندگی مرکز پویانمایی صبا هر روز عصر از شبکه پویانمایی پخش می‌شود.

این انیمیشن که با تکنیک سه‌بعدی رایانه‌ای برای گروه سنی خردسال و کودک تولید شده، دربارهٔ موجودی فضایی به نام منچی است که از سیاره‌ای به ‌نام «دوردورا» به مزرعه‌ای خیالی روی کره زمین به‌ نام آرزوها می‌آید.

در پی او، دو موجود فضایی دیگر به ‌نام‌های کاچی و کوچی به زمین می‌آیند تا نگذارند منچی در مزرعه آرزوها مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را یاد بگیرد.

کاظم اخوان و نرگس گودرزی در این مجموعه انیمیشن تلاش کرده‌اند به گونه‌ای مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را به کودکان آموزش بدهند که نصیحت‌گونه نباشد، بلکه بچه‌ها با دیدن اتفاقاتی که برای شخصیت‌های قصه می‌افتد، خودشان به نتیجه برسند.

در زندگی ماشینی امروز که پدرها و مادرها کمتر فرصت می‌کنند به فرزندان‌شان مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را یاد بدهند، دیدن چنین انیمیشن‌هایی می‌تواند به بچه‌ها آموزش بدهد تا در موقعیت‌های مختلف زندگی چگونه عمل کنند. این همان هدفی است که سازندگان انیمیشن مسافری از دوردورا دارند.

به عنوان مثال در یکی از قسمت‌های این انیمیشن نشان داده شد شخصیت داستان بازی رایانه‌ای را بر بازی با دوستانش ترجیح داده بود، اما طی ماجراهایی متوجه اشتباهش شد.

برنامه‌سازانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، قطعا باید کودک داخلشان زنده باشد تا بتوانند آثاری را تولید کنند که حرف دل کودکان را به شکل غیرمستقیم بزند تا مورد توجه آنها قرار بگیرد. در غیر این صورت برایشان جذابیت ندارد. بنابراین لازم است برنامه‌سازان با دغدغه‌های بچه‌ها آشنا باشند و از مشکلات آنها با خبر شوند.

با این فواید رسانه‌ای، مسلما اگر شبکه پویانمایی به سمت پخش بیشتر تولیدات داخلی برود، می‌تواند برای بچه‌ها مثمرثمرتر باشد؛ نسلی که به کارتون‌های وطنی نیاز دارد نه تولیدات خارجی، چون سازندگان برنامه‌های خارجی، متناسب با فرهنگ و دغدغه‌های کودکان‌شان، آثارشان را تهیه می‌کنند و مسلما خوراکی که آنها آماده می‌کنند با ذائقه بچه‌های ما همخوانی ندارد.

ما باید متناسب با فرهنگ خودمان برای بچه‌ها تولیداتی داشته باشیم و این مساله محقق نمی‌شود مگر آن که از سازندگان مستعد در این باره حمایت لازم صورت بگیرد.

یکی دیگر از مواردی که باید در تولید انیمیشن‌های داخلی مورد توجه قرار بگیرد، صداپیشگی است. باید از صداهای جذاب، شیرین و دوست‌داشتنی برای دوبله کارتون‌های داخلی استفاده کرد تا مورد توجه بچه‌ها قرار بگیرد.

شاید تنها ایرادی که می‌توان به انیمیشن مسافری از دوردورا گرفت، دوبله آن باشد که دور از دیگر ویژگی‌هایش قرار دارد. (جام جم – ضمیمه قاب کوچک)

مسعود مرجانی