جام جم آنلاین: دوستی که بعد از گز کردن همه بنگاه‌های معاملات ملکی بالاخره خانه‌ای برای اجاره پیدا کرده بود، می‌گفت تصمیم گرفته یک روز به همه آن بنگاه‌ها مراجعه کند و بگوید که خانه‌ای می‌خواهد با شرایط صد میلیون تومان رهن و یک میلیون تومان اجاره تا واکنش آنها را ببیند.
داستان از این قرار بود که در مراجعه به بیشتر این بنگاه‌ها، برای شرایطش به عنوان یک کارمند با متوسط رهن و اجاره پاسخی که می‌شنید این بود:«نداریم.»
آپارتمان پیشنهادی از سوی آنها دست کم چند میلیون تومان بالاتر از توان او بود، اما عنوان کردن این موضوع معمولا با لحنی غیرقابل تحمل عنوان می‌شد.
این داستان این روزها زیاد تکرار می‌شود؛ اجاره‌نشین‌هایی که با آغاز تابستان در مراجعه به برخی از بنگاه‌های معاملات ملکی نه تنها راهنمایی و کمک درستی نمی‌گیرند، بلکه شأنشان نیز میان پاسخ‌های بی‌اعتنا و بی‌ادبانه برخی صاحبان بنگاه‌ها گم می‌شود.
هر مبلغی که از سوی اجاره‌نشین‌ها برای جستجو پیشنهاد می‌شود، معمولا مبلغ پایین و بی‌ارزشی است و متاسفانه برخی از بنگاهداران از این آشفته بازار برای دریافت به اصطلاح «کمیسیون» بیشتر حتی بازار را گرم‌تر کرده و براحتی افراد مراجعه‌کننده را باز‌می‌گردانند.
با این تفاسیر شاید نتوان درخصوص کنترل قیمت‌ها یا نظارت بر مبالغ تعیین شده به طور شفاف نظارت کرد، اما همان‌طور که همه اصناف و حرفه‌ها مورد انتقاد قرار می‌گیرند، به نظر می‌رسد اتحادیه صنف مشاوران املاک نیز باید چنین موضوعاتی را مدنظر قرار دهند.
متاسفانه برخوردهای غیر‌اخلاقی از سوی برخی از بنگاهداران، چه در غیر واقعی جلوه دادن مبالغ رهن و اجاره و چه در نوع برخورد با مشتریان، حالتی طبیعی و عادی به خود گرفته و چندان مورد اعتراض و انتقاد قرار نمی‌گیرد. در حالی که همه می‌دانیم افرادی که در مراجعه به این مراکز ناامید و دست خالی برمی‌گردند، قشر کارگران و کارمندانی هستند که باید حمایت شوند.
اگر باید بر کار خبرنگار، پزشک، معلم، پلیس و همه حِرَف کشور نظارت شود، مسلما مشاوران املاک نیز از این موضوع مستثنا نیستند.
مستوره برادران نصیری - گروه جامعه
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version